[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Patrzyłem, jak rozważne, inteligentne twa�rze zasępiają się pod wpływem słyszanych słów.Szok przy�jaciół był zaledwie cieniem naszego, jak gdyby z dobrej wolistarali się naśladować to uczucie, i dlatego korciło nas, by prze�sadzać, rzucać linę patosu nad przepaścią, która oddziela prze�życie od jego przedstawienia w anegdocie.Przez kolejne dnii tygodnie Clarissa i ja wielokrotnie opowiadaliśmy naszą histo�rię przyjaciołom, kolegom i krewnym.Stwierdziłem, że uży�wam ciągle tych samych zwrotów, tych samych przymiotników,w identycznym porządku.Mogliśmy już relacjonować te wy�padki, nie przeżywając ich na nowo w najmniejszym stopniu,nawet ich nie pamiętając.Odprowadziłem Tony'ego i Annę o pierwszej w nocy, a gdywróciłem, ujrzałem, że Clarissa przegląda jakieś notatki dowykładów.Oczywiście jej urlop naukowy dobiegł końca.Po-40szedłem do swojego gabinetu i zerknąłem na kalendarz, choćwiedziałem dokładnie, co tam figuruje - dwa spotkania i tekstdo oddania na piątą.W pewnym sensie byliśmy dobrze zabez�pieczeni przed katastrofą.Mieliśmy siebie, a także wielu sta�rych przyjaciół.Musieliśmy się też podporządkować wymogominteresującej pracy, która nas pochłaniała.Stałem w świetlelampy na biurku, spoglądając na kilka listów, na które nie odpo�wiedziałem.Leżały nieporządnie na kupce, a ja dzięki nim po�czułem się spokojniejszy.Rozmawialiśmy jeszcze z pół godziny, ale tylko dlatego, żebyliśmy zbyt zmęczeni, by cokolwiek zrobić przed pójściem dołóżka.Dowlekliśmy się do niego o drugiej w nocy.Upłynęłozaledwie pięć minut, odkąd zgasiliśmy światło, gdy zadzwoniłtelefon i wyrwał mnie z pierwszego snu.Bez wątpienia dokładnie pamiętam jego słowa.- Czy to Joe? - zapytał.Nie odezwałem się.Rozpoznałemten głos.- Chcę tylko, byś wiedział, że rozumiem, co czujesz.Ja odczuwam to samo.Kocham cię.Odłożyłem słuchawkę.- Kto to był? - wymamrotała w poduszkę Clarissa.Może z powodu zmęczenia, a może by ją osłonić, zataiłemprzed nią słowa, które właśnie usłyszałem, ale wiem, że po�pełniłem pierwszy poważny błąd, gdy odwróciłem się na swojąstronę łóżka i powiedziałem:- Nic takiego.Pomyłka.Idz
spać.4Gdy obudziliśmy się następnego ranka, wydarzenia te nadalrozbrzmiewały w powietrzu nad łóżkiem, lecz dzień, z pasmemciążących na nas zobowiązań, był jak balsam na nasze nerwy.Clarissa wyszła o wpół do dziewiątej, by poprowadzić semina�rium dla studentów na temat poezji romantycznej.Wzięłaudział w zebraniu poświęconym sprawom administracyjnymwydziału, zjadła drugie śniadanie z kolegą, oceniła zadania se�mestralne i przez godzinę sprawdzała postępy prac doktoranta,41który pisał o Leigh Huncie.Gdy wróciła do domu o szóstej,mnie jeszcze nie było.Załatwiła kilka telefonów, wzięła prysz�nic i poszła na kolację ze swym bratem Lukiem, któregomałżeństwo po piętnastu latach zaczęło się rozpadać.Ja wziąłem prysznic rano.Zabrałem ze sobą do gabinetu ter�mos z kawą i przez kwadrans zastanawiałem się, czy nie ulecpokusom wolnego zawodu - gazetom, telefonom, marzeniomna jawie.Chciałem przemyśleć wiele spraw.Wpatrując sięw ścianę, miałbym cały czas zajętą głowę.Ale wziąłem sięw garść i postanowiłem skończyć artykuł o teleskopie Hub-ble'a, przygotowywany dla amerykańskiego czasopisma.Projekt ten interesował mnie od dawna.Ucieleśniał niemod�ny heroizm i majestat, nie służył celom militarnym, nie możnabyło zbić na nim błyskawicznej fortuny, a zrealizowano goz powodów prostych i szlachetnych - by wiedzieć i rozumiećwięcej.Gdy odkryto, że dwuipółmetrowe zwierciadło głównejest o ćwierć milimetra za płaskie, nie wywołało to na Ziemipowszechnego rozczarowania.Zapanowała wesołość z rodzajuSchadenfreude, poczucie triumfalizmu, a przez całą planetę prze�szedł szyderczy chichot.Od czasu zatonięcia  Titanica" surowosądziliśmy naszych techników, wyszydzając ich wygórowaneambicje.Ludziska powiadają: oto największa zabawka w prze�strzeni kosmicznej, wysoka jak czteropiętrowy budynek, któramiała ukazać cuda naszym siatkówkom, obrazy zarania wszech�świata, nasze początki u początków czasu.Zawiodła nie z po�wodu jakichś algorytmicznych arkanów oprzyrządowania, leczw wyniku zupełnie zrozumiałego błędu - złego ogniskowania,którego przyczyną były wady w staroświeckim polerowaniu.Hubble stał się głównym obiektem ataków telewizyjnych humo�rystów, nasuwał fonetyczne skojarzenia z bublem i stanowił do�wód na ostateczny upadek amerykańskiego przemysłu.Zamysł Hubble'a świadczył o niezwykłym rozmachu, leczoperacja ratunkowa przeprowadzona została z najwyższą tech�niczną finezją.Setki godzin spędzonych przez astronautówpoza statkiem kosmicznym, dziesięć zwierciadeł korekcyjnych,z nieludzką precyzją umieszczonych wokół krawędzi wadliwejsoczewki, a na Ziemi, w stacji kontroli lotów, wagnerowska or�kiestra naukowców i komputerów o dużej mocy.Z techniczne-42go punktu widzenia była to operacja trudniejsza niż wysłanieczłowieka na Księżyc.Błąd naprawiono, obrazy z przestrzenikosmicznej, liczące dwanaście miliardów lat, były przekazywa�ne wiernie i ostro, świat zapomniał o swej pogardzie i nie mógłwyjść z podziwu - przez jeden dzień - po czym zajął sięwłasnymi sprawami.Pracowałem bez przerwy przez dwie i pół godziny.Gdy wy�stukiwałem artykuł, męczył mnie jakiś niepokój, doznanie fi�zyczne, którego nie potrafię dokładnie określić.Pewnych błę�dów nie zdołają naprawić całe zastępy astronautów.Jak mojegowczoraj.Ale co ja takiego zrobiłem, czego zaniechałem? Jeśliwina leży po mojej stronie, w którym momencie zaczyna sięodpowiedzialność? Przy linach pod balonem czy też kiedy jepuściłem, a może potem przy zwłokach albo gdy wczoraj wie�czorem odebrałem telefon? Czułem coś niemiłego na skórzei nie tylko, jakbym się nie umył.Lecz gdy przerwałem pisa�nie i rozważyłem wszystkie wydarzenia, nie dopatrzyłem sięw nich śladu swojej winy.Potrząsnąłem głową i zacząłem pisaćszybciej.Nie wiem, jak póz
ną nocą udało mi się odsunąćwszelkie myśli o telefonie.Zdołałem połączyć go z wszystkimikłopotami poprzedniego dnia.Chyba nadal byłem w szokui starałem się ukoić nerwy wytężoną pracą.Skończyłem artykuł, poprawiłem go, wydrukowałem i prze-faksowałem do Nowego Jorku, pięć godzin przed ostatecznymterminem [ Pobierz całość w formacie PDF ]