Ingulstad Fr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cztery lata pózniej chłopiecumarł.- Nie martw się tym, co powiedział Emanuel.On też nie miał po kolei w głowie.Aledlaczego ta stara kobieta się tak na nas gapiła? Zledziła nas niemal przez całą drogę, jakby chciałanam coś powiedzieć, ale nie miała odwagi.- Wyglądała trochę jak ta stara kobieta, którą Karlsen i ja jakiś czas temu zawiezliśmy doszpitala.Ale sądziłem, że ona; umarła, bo nie wyglądała wtedy na zbyt zdrową.- Może to jakiś duch.Słyszałeś o tym, że pani B�rresen widziała ducha starego kowala?- Chodz, Evert, pójdziemy na dwór.Nie chcę myśleć o takich rzeczach, bo pózniej nie będęmógł spać.Elise usłyszała, jak szurają kuchennymi stołkami i chwilę pózniej wyszli na zewnątrz.Gdyprzechodzili obok niej, Peder zatrzymał się nagle.- Wiesz co, Elise? Ta stara kobieta, którą z Karlsenem odwiezliśmy do Ullev�l, jest terazzjawą.Evert i ja widzieliśmy ją przy drodze.Evert pociągnął go za rękaw.- Powiedziałem tak tylko dla żartów.Wcale nie była duchem, po prostu się włóczyła.Chodzjuż!Peder wyglądał, jakby mu ulżyło.Pobiegł za Evertem i po chwili zniknęli za rogiem domu.Zaczęła się niespokojnie rozglądać.A więc ludzie z Ullev�l mieli rację, Julie Andersen zamierzałają ponownie odwiedzić.Westchnęła.Co powinna z nią zrobić? Czy wystarczyło dać jej jedzenie i trochę pieniędzy?A może powinna z nią porozmawiać i dowiedzieć się, czego naprawdę chciała?Wstała, zaniosła do domu poskładane pieluchy i włożyła je do komody w sypialni.Następnie sięgnęła po szkatułkę w drobnymi monetami, wsunęła sobie kilka z nich do kieszenifartucha i ponownie wyszła na dwór.Elvira spała spokojnie, przed chwilą została przewinięta.Elise rzuciła okiem w kierunku podjazdu.Zauważyła ciemną sylwetkę i wystającą nieśmiałozza krzaków głowę.Najlepiej było porozmawiać z nią poza domem.Pani B�rresen była ciekawska, a właścicielfabryki i jego żona z pewnością byliby niezadowoleni, że sprowadza do domu takich ludzi.Kiedy tylko się zbliżyła, zauważyła, że Julie Andersen powoli się cofa.Ona również niechciała być tam przez nikogo zauważona.Zatrzymała się dopiero przy stodole.Elise postanowiła przejść od razu do rzeczy.- Czego ode mnie chcesz? Dostałam list z Ullev�l, w którym napisano, że uciekłaś zeszpitala, a także wskazałaś mnie jako swoją najbliższą rodzinę.Kobieta pokiwała głową i spuściła wzrok.- Jak mogłaś to zrobić? Nie znasz mnie przecież, widziałam cię tylko raz w życiu.Kobieta nie odpowiedziała.Elise Wsunęła dłoń do kieszeni i podała jej kilka monet, które powinny jej wystarczyć nakupienie jedzenia na kilka dni.- Prószę, wez to.Nie możesz wejść do środka.Mam małe dziecko, ja nie jestem pewna, coci dolega.Mój mąż się boi, że mała mogłaby się czymś zarazić.Kobieta pokręciła energicznie głową.- Nie mam gruzlicy.- Nie, ale możesz roznosić jakąś inną chorobę.Jestem odpowiedzialna za szóstkę dzieci,moją własną trójkę, ośmioletnią dziewczynkę i moich młodszych braci.Rozumiem, że jest ci ciężkoi masz trudne życie, ale nie mogę ci pozwolić u nas mieszkać.Wynajmujemy mieszkanie uwłaściciela fabryki, a on z pewnością nie zechciałby cię tam wpuścić.Na dodatek żona dzierżawcyjest bardzo ciekawska i zaraz będzie chciała wiedzieć, co się dzieje.- Może to w czymś pomoże, jeśli powiem, że jestem twoją ciotką.Zapadła cisza.A więc słusznie zgadywała, Julie Andersen była córką jej dziadka zEidsberga!- Nigdy nie powiedziano mi, że mam ciotkę.Rodzina mojej matki pochodzi z Ulefoss zTelemarku, niedawno odwiedził mnie jeden z jej braci.Rodzina ojca pochodzi, co prawda, zEidsberga, skąd i ty jesteś, ale on nigdy nie wspominał, że ma siostrę.- Bo nie wiedział o tym, nie jesteśmy z tej samej matki.Elise usłyszała głosy na dziedzińcu.- Zaczekaj tu chwilę.Poproszę męża, by przypilnował dzieci, i przejdziemy się poMaridalsveien.Chętnie posłucham twojej historii.Johan przyszedł właśnie do domu, by coś przekąsić i napić się kawy.Opowiedziała muszybko, w czym rzecz.Widziała, że nie był zadowolony.- Nie zapominaj, o czym rozmawialiśmy, Johanie.Mieliśmy pokazywać ludziomniesprawiedliwość panującą w społeczeństwie i za pomocą twoich rzezb i moich książekopowiadać, jak ciężkie jest życie niektórych osób.Pokiwał głową.- Ale to nie to samo, co branie pod swoje skrzydła każdego napotkanego żebraka.Pokręciła głową.- Wcale nie powiedziałam, że może u nas mieszkać.Chcę się tylko dowiedzieć, czynaprawdę jest moją ciotką [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne