Keira i Adrian 01 Pierwszy dzień Levy Marc

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odebrał jednak mój telefon i powiedział, że kiedy mnie słodko płynie czas wChinach, on tkwi na metalowej kładce i zmaga się z jakąś oporną muterką.Usłyszałem jego krzyk i wiązankę przekleństw.Skaleczył się w palec i był wściekły.* Zrobiłem te obliczenia.Nie wiem, dlaczego dałem się w to wciągnąć, aleuprzedzam cię, że to ostatni raz.Twoje współrzędne nadal znajdują się na MorzuAndamańskim, ale po moich poprawkach są na stałym lądzie.Masz czym notować?Wziąłem pióro i kartkę.Drżącą ręką sprawdziłem stalówkę.* Zapisałem: trzynaście stopni dwadzieścia sześć minut pięćdziesiąt sekundszerokości geograficznej północnej, dziewięćdziesiąt cztery stopnie piętnaście minutpięćdziesiąt dwie sekundy długości geograficznej wschodniej.* Sprawdziłem, to wyspa Narcondam, o wymiarach cztery kilometry na trzy, gdzienie ma żywej duszy.Te współrzędne zaprowadzą cię do krateru wulkanu.Dobrąwiadomość zachowałem na koniec: wulkan jest nieczynny! A teraz mam robotę izostawiam cię z ryżem i pałeczkami.Erwan rozłączył się, zanim zdążyłem mu podziękować.Popatrzyłem na zegarek.Martyn zawsze pracował w nocy, ale rozsadzała mnie niecierpliwość izaryzykowałem, że go obudzę.Podał mi takie same współrzędne.Keira czekała na mnie w samochodzie.Zrelacjonowałem jej obie rozmowy, a kiedyzapytała, dokąd jedziemy, bez słowa zacząłem wprowadzać do urządzenianawigacyjnego na tablicy rozdzielczej dane przekazane mi przez Erwana i Martyna:13�26'50"N, 94�15'52"E, nie informując jej, że nasz następny etap znajduje się napołudnie od Birmy, na wyspie o nazwie Studnia Piekieł.Wyspa Narcondam znajduje się dziesięć godzin żeglugi od południowego krańcaBirmy.Na mapie przestudiowaliśmy różne możliwości dotarcia do tego miejsca, ależadna z dróg nie prowadziła do Rangunu.Weszliśmy do biura podróży, aby poprosićo radę pracownika, który niezle mówił po angielsku.Powiedział, że w ciągu dwóch godzin jazdy samochodem dotrzemy do Xi'anu, tamtrzeba wsiąść wieczorem do samolotu lecącego do Hanoi i poczekać na samolot doRangunu latający dwa razy w tygodniu.Stamtąd popłyniemy statkiem.Dotarcie nawyspę w najlepszym wypadku zajmie nam trzy do czterech dni.* Musi być jakiś prostszy, szybszy sposób.A gdybyśmy wrócili do Pekinu?Agent biura podróży przechylił się nad kontuarem i zapytał, czy mamy dewizy.Jużdawno nauczyłem się podróżować z dolarami w kieszeni.Wiele jest krajów naświecie, gdzie kilka banknotów z wizerunkiem Beniamina Franklina załatwiawszystkie problemy.Urzędnik powiedział, że jeden z jego znajomych, były pilotmyśliwca w armii chińskiej, odkupił od wojska stare Li*2.Oferował swoje usługi turystom szukającym mocnych wrażeń.Chrzest powietrzny,który proponował na tej rosyjskiej wersji DC3, mógłby w rzeczywistości byćprzykrywką dla przemytu wszelkiego rodzaju towarów.W Azji Południowej istnieje sporo nieoficjalnych spółek, zatrudniających byłychpilotów, którym nie wystarcza skromna emerytura.Pod nosem władz celnychprzemyca się narkotyki, alkohol, broń, dewizy między Tajlandią, Chinami, Malezją iBirmą.Maszyny, które wykonują te loty, nie odpowiadają żadnym obowiązującymnormom, ale kto by się tym przejmował? Agent w biurze podróży zapewniał, że możenam to natychmiast załatwić.Zamiast lecieć do Rangunu i stamtąd płynąć dziesięćgodzin statkiem, jego znajomy pilot przewiezienas do Port Blair, stolicy Wysp Andamańskich i Nicobaru.Z Port Blair do wysepki,na którą chcemy się dostać, jest nie więcej niż siedemdziesiąt mil morskich.Do biurapodróży wszedł jakiś klient, dzięki czemu mieliśmy kilka minut na zastanowienie się.* Mało brakowało, a zginęlibyśmy w górach, chcesz teraz ryzykować lot starymzardzewiałym pudłem?* Bądz optymistą i popatrz na to z innej strony.Skoro nie skręciliśmy karku, wiszącdwa tysiące pięćset metrów nad przepaścią, czy ryzykujemy więcej, wsiadając dorozpadającego się samolotu?To, co mówiła Keira, nie było pozbawione sensu.Taka podróż jest niebezpieczna *nie mieliśmy pojęcia, jakiego rodzaju ładunek będzie leciał razem z nami ani co namgroziło, gdyby samolot został zatrzymany przez indyjską służbę graniczną, alewszystko potoczy się pomyślnie, jutro wieczorem wylądujemy na wyspieNarcondam.Kiedy klient wyszedł, zostaliśmy sami z pracownikiem biura.Dałem mu dwieściedolarów zaliczki, on jednak patrzył uparcie na mój zegarek.Domyśliłem się, że chcezapłaty za usługę.Zdjąłem zegarek i mu podałem, a on, bardzo zadowolony, od razuzałożył go na rękę.Obiecałem, że dam pilotowi wszystko, co mam w kieszeni, jeślidowiezie nas bezpiecznie do celu.Połowa przed wyjazdem, reszta na miejscu.Ubiliśmy interes.Agent zamknął biuro i wyszliśmy z nim tylnymi drzwiami.Napodwórzu stał motocykl.Keira usiadła za agentem, a ja za nią, trzymając siębagażnika.Motocykl, strzelając z gaznika, wyjechał z podwórza.Opuściliśmy miastoi po kwadransie pędziliśmy już wiejską drogą.Miejsce, z którego mieliśmywystartować, stanowił pas ziemny biegnący przez środek pola.Obok w starymhangarze drzemały dwa samoloty starego typu.Nasz był ten większy.Pilot miał wygląd pirata.Pomyślałem, że mógłby zagrać w filmie Ziarnka piasku.Ztwarzą porytą zmarszczkami, ze szramą na policzku przypominał korsarza z mórzpołudniowych.Agent zaczął z nim rozmawiać.Pilot wysłuchał go bez słowa, poczym podszedł do mnie i wyciągnął rękę po pieniądze.Zadowolony pokazał mikilkanaście skrzynek stojących w głębi hangaru, dając do zrozumienia, że jeślichcemy wystartować, muszę pomóc mu załadować je do samolotu.Podając mukolejne skrzynki, starałem się nie myśleć, jakiego rodzaju towary będą z nami lecieć.Keira usadowiła się na miejscu drugiego pilota, ja zająłem fotel nawigatora.Uprzejmy pilot*pirat nachylił się do Keiry i w dość kiepskim angielskim powiedział,że maszyna, którą lecimy, pochodzi sprzed wojny.Woleliśmy nie pytać, którą wojnęma na myśli.Poprosił, żebyśmy zapięli pasy.Powiedziałem, że nie mogę wypełnić jego polecenia,bo przy moim fotelu nie ma pasa.Na tablicy rozdzielczej zapaliło się kilka lampek,ale większość wskazników nawet nie drgnęła.Pilot odciągnął dwie manetki, nacisnąłszereg guzików z miną człowieka, który zna się na rzeczy, i dwa silniki plunęłygęstym dymem.Pojawił się płomień i śmigła zaczęły się obracać.Ogon maszynydrgnął.Samolot ustawił się na pasie startowym.Hałas w kokpicie był ogłuszający,wszystko drżało [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne