[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Był topieczołowicie przez niewolników pielęgnowany ogród, otoczony kolumnadą i małymialkowami.Stanowił on pełen zacisznego uroku ośrodek życia domowego.Zazwyczaj tryskałytam fontanny, rozsypując krople chłodnej wody na kwiaty, drzewa i trawniki.Na podstawie zwęglonych korzeni udało się odtworzyć dokładny obraz tychogródków.Rosły tam na klombach lilie, róże damasceńskie, malwy, narcyzy, irysy istokrotki.Wśród drzew spotyka się najczęściej akacje, cyprysy, wawrzyny, platany, dęby ipinie, a wśród krzewów dekoracyjnych aloes, bluszcz, mirt, papirus i trzcinę.Praktyczni Pompejańczycy nie zapomnieli również o drzewach owocowych ijarzynach.W odkopanych willach znaleziono zwęglone resztki, będące dowodem, iż sadzonotam migdały, słodkie kasztany, figi, orzechy, daktyle, wiśnie, oliwki, granaty, jabłonie,grusze, winogrona, bób, szparagi, melony, tykwy i dynie.Komnaty wspaniałych pałaców świadczą o wielkim zamiłowaniu ich właścicieli dopiękna.I choć chodziło im raczej o to, aby zabłysnąć przepychem i zadziwić współrodakówbogactwem, nie przeszkodziło im to powołać do prac zdobniczych najprzedniejszychartystów, jakich tylko mogli naówczas pozyskać.Z
ciany niemal wszystkich pokojów zdobiły malowidła oraz stiukaterie z marmuru.Obrazy, pokrywające ogromne płaszczyzny, najczęściej przedstawiają sceny z rzymskiej igreckiej mitologii.Widzimy tam na przykład Jupitera zajętego uwodzeniem Danae, Jo czyLedy albo też porwanie Europy.Bardzo często powtarza się wizerunek Apolla ścigającegoboginie Dafne i Wenus.Pompejańczycy nie poprzestawali jednak tylko na tematyce mitologicznej.W różnychokresach czasu zmieniała się w tej dziedzinie moda, toteż uczeni odróżniają w pompejańskimmalarstwie ściennym cztery zasadnicze style.Bardzo ciekawy jest styl iluzjonistyczny.Naobrazach tej epoki widzimy fantastyczną architekturę i pejzaże przedstawione z perspektywątak łudząco realistyczną, że odnosi się wrażenie, jakby patrzało się przez framugę okna naświat zewnętrzny pełen przestrzeni, słońca i powietrza.Po zdobyciu przez Rzymian Egiptu w 30 roku p.n.e.pojawiają się na ścianach ichdomów lotosy, hipopotamy, krokodyle, Pigmejczycy, piramidy i widoki Nilu.Kontrast dotych motywów tworzy cykl obrazów uderzających wdziękiem i zadziwiającym poczuciemhumoru.Widzimy na nich małych geniuszów, czyli skrzatów domowych, pochłoniętychnajróżniejszymi zawodami, jakie naówczas uprawiano w Pompei: warzą oni potrawy,naprawiają sandały, wyrabiają różne cacka złotnicze, wygładzają deski, uderzają młotem wkowadło, wsadzają chleby do pieca piekarskiego, zbierają winogrona i wytłaczają nogami sokwinny.Jeden z karzełków boryka się z przekornym osiołkiem, popędzając go i ciągnąc zaogon.Przed Bramą Herkulańską odkopano zbytkowną willę, która należała kiedyś do jakiejśkapłanki misteriów dionizyjskich.Naliczono tam 19 komnat z prywatnymi łaz
niami, a nawet- rzadkość w domach pompejańskich - półokrągłą werandę.Ale główny skarb domustanowiło 29 malowideł ściennych nadnaturalnej wielkości.Nieznany mistrz nad mistrzami,używając kolorów płomiennych, przedstawił w nich dramatyczny przebieg wtajemniczeniamłodej adeptki w misteria kultu dionizyjskiego.Na jednym obrazie kapłanki biczują młodądziewicę, na innych nagie bachantki wiodą wyuzdane pląsy lub też składają hołd u stópposągu Bachusa.W pobliżu tejże Bramy Herkulańskiej odkopano inny dom, o wiele starszy niżpoprzedni, gdyż w chwili wybuchu Wezuwiusza liczył już sobie czterysta lat.Praktykował wnim jakiś chirurg, co wiemy stąd, że znaleziono w jednej z jego komnat cały garnitur narzędzichirurgicznych, zadziwiająco podobnych do dzisiejszych.Zajmującą ciekawostką jest to, iżchirurg ten miał córkę, która prawdopodobnie była malarką.W jej pokoju, z ogromnymoknem wychodzącym na ogród, malowidło ścienne przedstawia młodą kobietę malującąpopiersie Bachusa, podczas gdy mały Eros podtrzymuje obraz, a dwie niewolnice przypatrująsię pracy ze skupionym zaciekawieniem [ Pobierz całość w formacie PDF ]