Kossak Zofia Krzyżowcy 01 Krzyżowcy t.1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Saraceny tylko na to czekają.Więc.z głową skrytą pod przydaszek szczytu, pod którym chluszcze woda, smoła zastyga na brzeguczarnymi, lepkimi kolcami, milesy i oszczepniki łomocą osękami podważając mur.Gruz się sypie.Pyłwapienny wisi w powietrzu jak dym.Gdy ręce towarzysza trzymającego szczyt omdleją, zamieniająsię: ten chwyta tarczę, tamten drąg.Kują znowu jak dzięcioły.Lecz gdy zbyt ostro poczną wgryzać się niby krety, gdy mur rąbany na przestrzeni mili poczynachwiać się w- posadach, poganie, wysypują na głowy oblegających kosze pełne żywych węży: czarnelub miedziane, plamiste lub zygzakowate, mniejsze i większe, padają z sykiem.Przerażone, okręcająsię wokół ramion, szyi.Tego nie mogą znieść nie tylko piesi woje, ale i rycerze.W zetknięciu się zgadem, z gadem, który jest jednem z szatanem, ogarnia ich nieprzezwyciężony wstręt.i lęk.Cofają.się w popłochu, oni, co nie cofają się nigdy przed niczym.Odskakują od muru, odsłaniają niebaczniegłowy, zrywają wstrętne oploty.Walą szeleszczące pod nogami węże, czym się da, kto berdyszem, ktogłuszką, kto mieczem.Pocięte dzwona drgają na ziemi.Muzułmanie wyją z radości i odtrącajądrabiny, mocno przedtem przez chrześcijan trzymane, a widząc powodzenie tej broni najskutecz-riejszej, zrzucają węże coraz częściej, coraz gęściej.Skąd 'ch tyle bi�r? Czyż gród cały jest zamieszkałyprzez gady? To pytanie dręczy niejednokrotnie rycerstwo.Jedy-słuszne wyjaśnienie: czary.Obmierzłekapłany pogańskie, zwołujące co dzień Saracenów z wierzchu minaretów na modlitwę, przemieniająw żmije kamienie grodu.Co gorsza, krzyżowcy przekonali się, że muszą wbrew wszelkim rycerskim zwyczajom walczyć pozachodzie słońca.Nocą, jak zbóje! Dotychczas wojowali tylko z rycerstwem, podobnie jak onipasowanym, szanującym te same umowy.Zgodnie z nimi, gdy pora była odmawiać Anioł Pański, wal-czący schodzili z pola.Trąby ogłaszały wzajemnie przeciwnikom, że następuje w działaniachwojennych przerwa do rana.Tej przerwy dochowywano uczciwie.W nocy ściga się złodziei lubwykrada dziewkę.W nocy toczą się skradki, zasadzki, zdradzieckie napaści, obmierzłe pasowanemuwojowi.Saraceni byliż pasowanym przeciwnikiem czy nie? Niby tak, niby nie.Waleczni jak najlepsi, leczrównocześnie, zdaniem Latynów, obrzydliwie chytrzy, nieuczciwi, nie trzymający się przepisówszlachetnej walki.Od dłuższego czasu, co noc, spuszczali się na linach: i naprawiali uszkodzenia wmurze, poczynione w dzień przez krzyżowców.Większe wyrwy Zatykali głazami, faszyną, ubijalipiaskiem.Zrazu rycerze, skoczywszy rano do dzieła, widząc nikły _ skutek wczorajszego trudu, sądzili, że podobnie jak z wężami działają tu pogańskie czary.Boemundowi woje wytropili jednak rychłonocną robotę oblężanych.Zaskoczeni tym i zmartwieni, postanowili zarzucić cne obyczaje i walczyć okażdej porze, wzorem pogan.Biskup rozgrzeszał ich i sami zachęcał.Stanęło na tym, że każdadrużyna podzieli się na dwie części, z których jedna będzie kruszyć mury w dzień, druga strzec ich wnocy.Wraz też uradzono, że na harce nie będą wyjeżdżać nawet w niedzielę, a to, by okazać "wzgardęnieprzyjacielowi, co tak nieuczciwie poczyna.Tym ostatnim postanowieniem wielce był zmartwiony pan de Melun, który nie mógł dotąd przeboleć,że nie położył Ibrahima, syna Mudżahida.Porywczo zapewniał, że nie opuści Nicei, dopóki go nieodnajdzie i w pojedynczej walce nie pokona,Kto by z nim wcześniej bój nawiązał, będzie miał ze mną sprawę groził.raz" ,.ie pocieszał się miotaniem kamieni na mury, równie nie> jak to czyniły proce, a.nieporównanie celniej.Gdytylko zoczył turban, przebłyskujący na murach, rozkraczał nogi, a ująwszy w dłonie kamień tak wielki, żekto inny aniby go podniósł z ziemi, kołysał się wahadłowo, zrazu wolno, potem prędzej, aż rozmachnąwszywyrzucał pocisk, który rzadko chybiał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne