[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Często zachodzi do niej wysiedlony z poznańskiego niejakiSzulczewski.Nie mogę z całą pewnością podać, czy jest on oficerem.Ale chyba tak, bo podlega mutrzech oficerów kurierów.Wiem, że poszukuje go policja niemiecka.Szulczewski mieszka wmajtku Ossowiec.Słucha radiostacji angielskich i wiadomości powtarza ciotce.W Rawie 20 km odTomaszowa pracuje telefonistka (tu nazwisko) ściśle współpracująca z Szulczewskim.Onapodsłuchuje rozmowy telefoniczne władz policyjnych.Wszystkie meldunki przekazuje doOssowca.Co do innych osób przyjeżdżających do ciotki - to informuję o sekretarzu gminy Holewińskim,który stale wydaje Polakom fałszywe dowody osobiste, Siennicy, ma kontakt z Inteligence Service iprzywozi nielegalne gazetki i służącej Seredowej, łączniczce AK.Wiadomo też mi, że w ruchuoporu pracuje niejaki Mościcki, oficer WP zamieszkały w Mogielnicy.Jest zaprzyjaz
niony zGeniuszem".216? ? ?Wkrótce po wysłaniu tego raportu nastąpiły aresztowania.Gdy dworek opustoszał, ^jj2i-letni Miłosz wrócił do rodziców.Ciotka przeżyła obóz koncentracyjny i dopiero jąprzed śmiercią, a były to lata 60., dowiedziała się, kto ich zdradził.Miłosz zaraz po wyzwoleniu wyjechał na ziemie zachodnie.Tam często zmieniałQadres, zawód.%7łył z tego, co zdobył szantażem.W knajpach podchmielonym bie- Qsiadnikom przedstawiał się jako oficer AK.Upijał ich do nieprzytomności, a następ- ^nie dawał do podpisania oświadczenie następującej treści: ,Ja, niżej podpisany, na- ^leżę do Podziemnej Organizacji Wywrotowej Mikołajczykowskiej".Gdy człowiek, pktóry złożył swój cyrograf, wytrzez
wiaÅ‚, gotów byÅ‚ zapÅ‚acić każdÄ… cenÄ™, aby tylko ^szantażysta nie zÅ‚ożyÅ‚ donosu do UB.ZdarzaÅ‚o siÄ™ też, że udajÄ…c pijanego, opowiadaÅ‚ w znanej mu knajpie, że zbiera ^pieniÄ…dze, potrzebne podziemnej AK, bowiem w pobliskich lasach wylÄ…dowali lu- «CS3dzie Andersa i trzeba ich wesprzeć.I podchodziÅ‚ z czapkÄ… do staÅ‚ych bywalców, a oni, 55patriotycznie nastawieni, wrzucali datki.Colona-Walewski wpadÅ‚ przez mÅ‚odÄ… żonÄ™ jednego z naciÄ…gniÄ™tych klientów wiejskiej gospodypod WrocÅ‚awiem.Gdy mężczyzna wytrzez
wiał, przyznał się w do-mu, gdzie stracił pieniądze i rozzłoszczona kobieta doniosła o wszystkim na poste- Qrunek milicji.Z
ledztwo przejął UB.Podczas rozprawy sądowej przewinął się ko- Q^Hrowód ofiar oszusta.Jedni nabrali się na rzekomo wysoką funkcję oskarżonego w podziemiu AK,drudzy na to, że jest szefem Urzędu Bezpieczeństwa we Wrocła-wiu albo prokuratoremwojskowym.Rok spędzony za kratkami niczego szantażystę nie nauczył.Zaraz po wyjściu nawolność postarał się o pismo z Ministerstwa Obrony Narodowej do burmistrza Oleśnicy, który niechciał mu przydzielić mieszkania. Takie postępowanie - napisał do władz miasteczka sam minister - jest niedopuszczalne.Obywatel Colona-Walewski przeszedł w czasie wojny z Niemcami cały szlak bojowy, aż doBerlina.Jest odznaczony najwyższymi medalami wojskowymi i ma piękną kartę walki oniepodległość.Sposób, w jaki potraktowaliście zdemobilizowanego żołnierza może was narazić naprzykre konsekwencje".W 1947 roku Miłosza Colonę-Walewskiego, wówczas już właściciela największej willi wOleśnicy, rozpoznał na stacji kolejowej jego sąsiad z rodzinnych stron, Jan Praksa. Panicz"próbował unieszkodliwić świadka jego kolaboracji z Niemcami i doniósł UB, że Praksawspółpracował z okupantem, ale ten jakoś się wybronił.Natomiast w teczce rzekomo walecznegożołnierza zaczęło przybywać coraz więcej dowodów na to, co robił w czasie okupacji.Przesłuchano m.in.gestapowca Ottona Bussingera, który za zbrodnie hitlerowskie odsiadywałwyrok w więzieniu w Kielcach.Okazano mu oryginały raportów konfidenta  Collony".Oświadczył, że złożony na nich podpis funkcjonariusza jest autentyczny.? ? ?217Wielu mieszkańców Kielecczyzny zeznawało w 1948 roku na procesie znanego w oko-licypotomka hrabiowskiego rodu.Właścicielka zakładu fotograficznego w Kielcach StefaniaBonikowska opowiedziała, że pewnego dnia 1942 roku przyszedł do niej młody mężczyzna wbutach z ostrogami i w zielonym mundurze niemieckiej służby ie.śnej.Chciał, aby zrobiła muzdjęcie w dość osobliwym przebraniu.Wyjął z walizki wojskową pelerynę i zawiesił ją sobie naramieniu.Do boku przypiął rewolwer, g}0.wę okrył stalowym hełmem z pikielhaubą.Do mundurumiał wpięty znaczek ze swastyką, a na rękawie opaskę z takim samym symbolem, budzącym strachu Polaków Zapamiętała nazwisko osobliwego klienta - Andrzej Miłosz Colona-Walewski.Chyba najbardziej obciążyły oskarżonego zeznania adwokata z Sępólna Krajeńskiego, JanaOrnesa.W roku 1940 był on tłumaczem na procesie, jaki toczył się przed niemieckim sądemspecjalnym w Kielcach za ograbianie z żywności %7łydów, którzy usiłowali sprzedać na targukupione we wsiach produkty.Tym, który prześladował  pachciarzy", jak określał swe ofiary, byłmłody Colona-Walewski.Ornes zapamiętał z procesu, że oskarżonemu zarzucano, iż przedstawiałsię jako członek NSDAP, choć do tej zbrodniczej organizacji nie należał.Przed sądem Colona-Walewski przyjął szczególną linię obrony.Tłumaczył, że pomylono go zinną osobą, bowiem w czasie okupacji w okolicy, gdzie mieszkał, grasował bandyta, noszącypseudonim dokładnie tak brzmiący jak jego nazwisko.Człowiek ten potem wyjechał na Zachód iwszelki ślad po nim zaginął.Były hrabia rzucił też cień podejrzenia na swoich krewnych.- Nie mogę gwarantować - pisał z aresztanckiej celi do sędziego - również za swoich kuzynów,którzy w czasie okupacji nie cieszyli się dobrą opinią.Jeden nawet uciekł do Anglii, widocznie miałcoś na sumieniu.Te i inne kłamstwa były szyte grubą nicią - nic więc dziwnego, że oskarżony raz po raz dawał sięzłapać w krzyżowym ogniu pytań.Udowodniono mu, że to on napisał do gestapo donos naChmielewskiego i Nowaka, co spowodowało wywiezienie ich do hitlerowskiego obozu, a tamśmierć.Broniąc się, Colona-Walewski uchwycił się jeszcze jednego pomysłu.Twierdził, że byłniepełnoletni, kiedy wpadł w sidła gestapo, nie wiedział, co czyni.Jego metryka zawiera zasadniczybłąd - wpisano w niej rok urodzenia jego starszej siostry.Kobieta wezwana na świadka potwierdziła słowa brata.Ale już pierwsze podchwytliwe pytaniesędziego wywołało u niej takie zdenerwowanie, że zemdlała.W dokumentach UB, któryinteresował się hrabiowską rodziną od zakończenia wojny i zbierał o niej różne informacje, a takżew księgach meldunkowych konsekwentnie przewijała się data 12 grudnia 1920 roku.Tylko jedenświadek obrony, poseł Maślanka, który był zaprzyjaz
niony z ojcem Miłosza zeznał pod przysięgą,że hrabia junior urodził się w 1925 roku.Ostatecznie sąd odrzucił wątpliwości, związane z datąurodzenia oskarżonego.Uznał, że gdy zdecydował się na współpracę z Niemcami, był jużpełnoletni.218A jego wina jest udowodniona [ Pobierz całość w formacie PDF ]