Lansdale Joe R. Odważna (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak już skończyłem ją prać, z twarzy wyglądała jak łaciate szczenię. A jak tu z dachem nad głową? spytał Wsiowy.Obejrzał już sobie osadę.Wyglądało na to, że wolnych domów nie ma, a wszystkie stały tak blisko siebie,że gdyby kto miał chęć posunąć żonę sąsiada, wystarczyłoby, żeby wystawił fiutaza okno, a ona wypięła tyłek. W pobliżu raczej nic nie znajdziesz.Możesz sobie wypożyczyć namiot zesklepu i znajść miejsce kawałek dalej przy drodze, w młodniku.Tych drzewjeszcze przez lata nie będą ciąć, za małe, psiakrew. To jeszcze raz dzięki pożegnał się Wsiowy i ruszył ku tartakowi.Był już blisko, kiedy uświadomił sobie, że jedna rzecz go zaciekawiła, azapomniał spytać: za co w ogóle ten cały Pete tak obił Jacka Trzy Palce.Wrócił też myślami do tej rudej nad potokiem wiedział, że to ona zastrzeliłaPete'a.Dziwnie było uświadomić sobie, że oboje byli zabójcami.Kiedy Wsiowy sobie poszedł, Słonko położyła się z powrotem.Chciała tylkoodsapnąć, ale zaskoczyła siebie samą i usnęła.Obudziła się z tej drzemki, czującdotyk dłoni, gładzącej jej policzek.Przez chwilę myślała, że to może Pete, od wielkiego dzwonu zdarzały mu sięchwile czułości, lecz zaraz przypomniała sobie, że Pete już nikogo niepogłaszcze.To była dłoń Karen. Mama, ja nie chciałam ci tego wszystkiego nawygadywać.Słonko zdołałajakoś usiąść.Zorientowała się, że ma dłoń ukrytąw kieszeni sukienki, zaciśniętą na chwycie rewolweru.Nie było łatwozmusić palce, by się rozwarły i wypuściły broń.Spała z rewolwerem w garści,bez palca na cynglu, trzymając go tylko jak pałkę.Tak długo ściskała broń, takmocno, że teraz dostała skurczu i przez dłuższy moment nie mogła rozprostowaćpalców. Bo ja już nie wytrzymałam tego ciągłego bicia powiedziała. I to niebył pierwszy raz, Karen.Ty zwyczajnie o niczym nie wiedziałaś.Bił mnie tak,żeby nie było widać.Aż do tego razu.Dla ciebie był kochanym tatusiem, ale dlamnie żaden był z niego mąż. Czemu tak robił, mama? Co mu robiłaś, że musiał cię bić? " Co robiłam? Gdybym choć zrobiła cokolwiek, zwariowała i zaczęła go tłuc,żeby mi oddał, to jeszcze bym zrozumiała.Mogłabym zrozumieć, gdybyzdarzyło mu się coś złego z mojej winy albo gdyby był chory i nie wiedział, corobi, ale to nie było tak.Nie to, że po prostu mnie walnął, ot tak sobie.Naprawdęchciał mnie skatować.Robił to, bo to lubił. Mnie nigdy nie uderzył Karen zwiesiła głowę. Jak dostawałam lanie,to tylko od ciebie. Bo ciebie kochał.Wręcz uwielbiał.Słonko objęła córkę ramieniem.Ta nie próbowała się wyswobodzić. Zawsze mówił mi dobranoc" podjęła Karen. Już tego nie zrobi.Niepójdziemy razem na ryby.I zawsze razem śpiewaliśmy.Nauczył mnie śpiewać.Mówił, że jestem tak dobra, jak Sara Carter. Lepsza. Mogłaś zrobić inaczej.Nie musiałaś go zabijać.Mogłaś go po prostuporzucić. Chciałam, ale nie wiedziałam, jak ci o tym powiedzieć.%7łałuję, że ci niepowiedziałam.Lepiej mówić o czymś takim, niż o tym, co ci musiałampowiedzieć zeszłej nocy.A kiedy to się działo, nie mogłam po prostu wstać iwyjść.Akurat wtedy nie dałby mi nigdzie odejść.Bałam się, że kiedy skończy,już nigdy i nigdzie nie pójdę.Popatrz na moją twarz, córeczko.Karen obróciła się ku niej.Słonko z bólem zauważyła, że przypominała ojca. Mam złamany nos i rozbite wargi.Całe szczęście, że ostały mi sięwszystkie zęby, ale na lewe oko ledwie widzę.Jesteś pewna, Karen, że twój tatamnie kochał?Karen rozpłakała się, opierając głowę o ramię matki.Słonko trzymała ją takprzez długi czas.Gdy już dziewczyna się wypłakała, Słonko odezwała się znów: Twój tatanie zawsze był dla mnie paskudny.Mieliśmy parę fajnych chwil.Kiedyś gokochałam.Wiem też, że on kochał mnie.Poznaliśmy się, kiedy miałamszesnaście lat, on dziewiętnaście.Byliśmy zbyt młodzi.Ale pragnęliśmy siebienawzajem i wydawało się nam, że to właśnie miłość.No i była, w pewnymsensie.Ale to szczeniacka miłość.Chcieliśmy się po prostu pobawić w tatę imamę, Karen.Myśleliśmy, że miłość to znaczy spędzać każdą noc razem.Rozumiesz? Zapamiętaj to sobie, nim się zadurzysz w jakimś chłopaku tak, żebędziesz przysięgać, iż nie możesz żyć bez niego obok ciebie i w tobie. Mama, nie mów tak. Kiedy taka prawda, i teraz muszę tak o tym mówić.Nie mamy czasu napiękne słówka, wystarczy go tylko na prawdę.Nie daj się wydać za mąż, zanimnie będziesz dość dorosła, by naprawdę wiedzieć, kogo i czego chcesz.Ten JerryFlynn, z którym się widujesz.Dobry chłopak.Ale jesteś jeszcze za młoda, żebymyśleć o ślubie, i on też. Nic nie mówiłam, że się chcemy żenić. No nie.Ale może o tym myślisz.Ja o tym myślałam w twoim wieku.Więcwyszłam za mąż, ale twojego tatę wciąż ciągnęło do innych kobiet.Nigdy nieprzestałoby go do nich ciągnąć.Nie wiem, co jeszcze mogę ci powiedzieć.Niewiedziałabym, co powiedzieć, nawet gdyby zginął w jakiś inny sposób.Ale tak.No nie ma słów.Nienawidzisz mnie? Nie wiem sama, co czuję. Karen pokręciła głową. To co terazzrobimy? Możesz wrócić do babci.Zostań u niej, a ja tymczasem coś wymyślę. Sama nie chcę tam wracać. Nieraz byłaś tam beze mnie. Wiem.Ale teraz jest tam tatuś.Nie możemy po prostu wrócić do domu? Nie mamy domu, Karen.Tornado go wzięło i zmiotło. No i co, nie możemy tam wrócić? Jeśli damy radę tam dojść.Tak zesztywniałam, że ledwie się mogę ruszyć.Jak tam dojdziemy, zobaczysz tylko, że chałupę nam zmiotło.Została podłoga,nic więcej. I tak chcę iść.*Wyszły na drogę i złapały okazję, podwiózł je kierowca ciężarówki pełnejpogdakujących kur.�w facet, posiadacz czterech nieregularnie rozrzuconych podziąsłach zębów, wpatrywał się w Słonko, kiedy ta sadowiła się obok niego Karen siadła przy drzwiach szoferki. Pani jakiś wypadek miała, czy co? Można i tak powiedzieć odparła Słonko [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne