[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na dysku znajdowali się; ludzie  niegdysiejsi ludzie, przeistoczeni w po-tworne magmowe zlepki, których odór zatykał oddech nawet tu na górze.Wycho-dzili przez włazy w stalowych płytach, wdzierali się do strefy bezpieczeństwa i napokryte gumą stanowisko wyrzutni rakiet.Było ich dziewięciu, sześciu z nich jużzeszło z Obszaru zagrożonego prądem i kwasem.Wyglądali tak niesamowicie, żeBizarnow nie dowierzał własnym oczom.Z
ciskajÄ…c ramiÄ™ A
uchowa, zatoczył sięna barierkę. Na rany Chrystusa. wymamrotał, wytrzeszczając oczy.Doktor wie-dział, że nie potrzebuje nic mówić.Major mógł się na własne oczy przekonać,czym są te istoty.Kilka z nich widział wcześniej na dole, gdzie stanowiły cząst-kę magmatów! Niektórzy  ludzie znajdowali się w stanie częściowego rozkładu,inni zmumifikowani, lecz żaden nie składał się wyłącznie z ciała.Zostali  stwo-rzeni z kamienia, gumy, metalu, tworzyw sztucznych, nawet z papieru.Ciałaniektórych przenicowano, wzbogacono o inne materiały nierozerwalnie z nimizłączone.To były magmaty.Ani czyste, ani proste, lecz wysoce złożone: magma-ty w swej najkoszmarniejszej postaci.Jeden z tych niby-ludzi, pilnujący chodnika na obwodzie, miał zamiast dłoniotwartą książkę.W chwili zagłady Projektu czytał podręcznik napraw i książkata stała się integralną częścią jego ciała.Teraz lewe przedramię w nadgarstkuprzechodziło w sztywny papierowy grzbiet; a kiedy się poruszał, kartki trzepotałyi strzępiły się.Ale nie to było najgorsze  dolne partie ciała zostały odwrócone,tak że pięty znajdowały się z przodu.Nawet plastikowa oprawka okularów wto-piła mu się w twarz, tworząc kruche pęcherzyki, natomiast soczewki ściekały napoliczki i stwardniały na wzór łez ze szkła optycznego.Jednak ten był jednym z.szczęśliwszych? Zamknięty w magmatach, zgnie-ciony w uścisku konwulsyjnych sił i pozbawiony powietrza, umarł natychmiast,376a póz
niej jego ciało przeszło proces mumifikacji.Lecz kiedy Incydent Perchor-ski dobiegł końca i czasoprzestrzeń wróciła do normy, inni pozostali martwi, po-wykręcani, porzuceni na odkrytej przestrzeni i znajdowali się w takim stanie, żezwyczajni ludzie nie potrafili się zmusić, aby coś z nimi zrobić.Całkowicie lubczęściowo wystawionych na działanie powietrza  przypadkowo dołączającychdo większych fragmentów magmatów lub na poły w nie wtopionych  pozosta-wiono ich na.wieczną niepamięć, w tych rejonach Projektu, który wówczaszaplombowano i porzucono.Ostatecznie ich ludzkie organy zgniły, odsłaniajączdeformowane szkielety, bo nawet kość nie oparła się przekształceniom  w tychokropnych chwilach, gdy materia cofnęła się do najpierwotniejszej postaci.Bizarnow widział ludzi będących częściowo maszynami.Ujrzał istotę z po-gniecioną butlą tlenową przedziurawioną palnikiem tlenowym, zamiast głowy.In-ny znów był od pasa w dół gołym szkieletem, lecz wokół klatki piersiowej i głowyspowity w szklistą skałę, niczym ktoś w pół-skafandrze kosmicznym.Kolczastekryształy magmatów wyrastały ze stopionych kości nóg, a za szkłem  przedniejszyby nie uszkodzona twarz zastygła w grymasie nie kończącego się krzyku.Inny wcale nie miał nóg, był półczłowiekiem, którego wybuch magmy wzbo-gacił o kółka wózka bagażowego zamocowane tuż przy biodrach.Poruszał się,odpychając rękoma, czarnymi od spalonego ciała, łuszczącego się do kości.Dłu-gie drewniane rączki wózka wystawały mu z ramion, niczym dziwna antena ota-czająca głowę.Powykręcane, zmumifikowane hybrydy, pół-maszyny przerażały swą potwor-nością, lecz najstraszniejsze ze wszystkich były istoty półpłynne, które  gdybynie magmaty.Musiałyby po prostu zmienić się w śmierdzącą kałużę.Bizarnow niemal przestał oddychać; następnie zaczerpnął spazmatycznie po-wietrza. Ale.jak?  zapytał. I co oni robią?  Odwrócił się do jednegoz przerażonych techników. Czemu ich nie spaliliście ani nie zalaliście kwasem? Pierwszemu, który wszedł na górę, udało się dopaść do mechanizmu syste-mu obronnego  odpowiedział tamten. Wyrwał kable.Nikt nie podniósł ręki,żeby go powstrzymać.Nikt nie wierzył.Bizarnow potrafił to zrozumieć. Ale czego oni chcą? Jesteś ślepy?  A
uchow zaczął schodzić po schodach. Nie widzisz tego?Dziewięciu umarłych otoczyło kręgiem egzorcyty.Byli coraz bliżej [ Pobierz całość w formacie PDF ]