[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odgarniając mu z uśmiechem włosy zoczu, przyjacielskim, pełnym rezygnacji tonem powiedziała: Chyba nie, kochanie.Pomyśl o pracy domowej, której nie zrobiłeś wczoraj wieczorem i z tymi słowy popchnęła go lekko w stronę schodów, gdzie Henry odstąpił na bok. Ale mniezapraszają, ja chcę tam iść. Mina była wesoła. Myślę jednak, że nie,kochanie. Ale ja chcę. Zdjęła rękę z jego ramienia, usiadła na dolnym schodku i zbrodą podpartą rękami dłuższy czasmyślała, aż w końcu:  A niby co ja mam robić w niedzielę, kiedy ty pójdziesz sobiegdzieś tam z przyjaciółmi?  Nastąpiła nagła zmiana: teraz on miał być tym, co daje, zamiast,jak dotychczas, proszącym, on stał, ona siedziała u jego stóp  nie wiedział, co powiedzieć, byłcałkowicie odrętwiały.Po chwili Mina zagadnęła: No i?  wyciągając do niego ręce.Przysunął się trochę bliżej, tak że mogła ująć jegodłonie w swoje, spojrzała na niego ponad okularami, które zresztą po chwili zdjęła, i Henryzobaczyłzbierające się w kącikach jej oczu łzy.Tak być nie mogło, to straszne, czuł na sobiepotworny ciężar, czy ludzie mogą być aż tacy ważni? Z
cisnęła go mocniej za palce. Wporządku powiedział  zostaję.Próbowała go przyciągnąć do siebie, ale wyrwał jej ręce,ominął ją i uciekł na górę.Zdjął z łóżka brązowy garnitur, powiesiłna krześle, a sam położył się na wznak z wielkim poczuciem winy, za wszelką cenęstarając się pozbyć obrazu Lindy sprzed oczu.Po chwili przyszła Mina, usiadła koło jegoramienia, patrząc mu w twarz, ale on unikał jej oczu, nie chciał ich widzieć, więc Mina tylkobawiła się rąbkiem koca, ujmując go między dwa palce, duży i wskazujący, a potem zaczęłaprzeczesywać palcami jego włosy i Henry cały zesztywniał, nie mogąc się doczekać, kiedyprzestanie, nie życzył sobie jej dłoni przy swojej twarzy, w każdym razie nie teraz. Czy jesteśna mnie zły, kochanie?  Potrząsnął głową, w dalszym ciągu nie patrząc jej w oczy. Tak,jesteś na mnie zły, ja to widzę. Stojąc przy stole, wzięła z niego surowy kawałek drewna, zktórego od miesięcy próbował wyrzez
bić rybę,miecznika, nie potrafił jednak tchnąć w niego siły ani nadać mu wężowego kształtu, dalejbył to tylko kawałek drewna, dziecięce przedstawienie ryby.Mina obracała i obracała w rękachkawałek drewna, patrząc na niego, ale go nie widząc.A na suficie były duże schody, które wpołowie się rozdzielały, i Linda z Claire walczące w sypialni na poduszki; prawdopodobnieClaire chciała rozweselić Lindę w jej pierwszym dniu w nowej szkole, no i ten wysokimężczyzna z grubymi brwiami, który sypiał w tym samym łóżku co Claire.Minapowiedziała:  Ty rzeczywiście chcesz tam iść, prawda?  To nie ma znaczenia, to nie jesttakie ważne  odparłHenry.Mina obróciła w ręku kawałek drewna. Jak masz ochotę iść, to idz
. Henryusiadł; był jeszcze za młody, żeby znać różne gierki dorosłych ludzi, był jeszcze na to za młody,więcpowiedział:  No to dobrze, to pójdę. Mina opuściła pokój z bezsilnym miecznikiemw ręku." " "Henry uniósł ciężką kołatkę, a następnie pozwolił jej opaść na białe drzwi.Clairepoprowadziła go ciemnym korytarzem do kuchni. Linda zazwyczaj niedzielne poranki spędzaw łóżku. Wyłonili się z mroku korytarza w blasku świetlówek. Możesz iść do niej na górę i się znią pobawić, ale na początek proponuję, żebyś porozmawiał ze mną i napił się czegoś gorącego. Henry oddał Claire swój płaszcz, po czym obrócił się, żeby mogłapodziwiać jego nowy garnitur. Musimy ci znalez
ć coś, w czym mógłbyś się bawić.Przygotowała mu napój czekoladowy, cały czas zabawiając rozmową, a on nie dość czujny, nieustrzegł się chwil wielkiego zaskoczenia.Claire była zadowolona z tego, że Henry przyjaz
ni się zLindą, mówiła też o tym, że Linda ciągle o nim opowiada. Namalowała cię nawet inarysowała, ale ci tych swoich prac nie pokaże, już ja ją znam. Ponieważ Claire była ciekawaróżnych spraw, więc zdradził jej, że zbiera różneprzedmioty, które znajduje w sklepach ze starociami, takie jak tekturowy teatrzyk czychoćby stare książki, a potem wspomniał o Minie, o tym, jak wspaniale potrafiła opowiadaćróżne historie, ponieważ grała w teatrze, jeszcze nigdy nie mówił tyle naraz, zamierzał teżpowiedzieć jej wszystko o przebieraniu, o upiciu się, ale nie bardzo wiedział, od czego zacząć,więc sobie darował, bo chciał, żeby go Claire lubiła, a gdyby jej opisał, jak bardzo byłpijany i jak obrzygał Minę, to mogłaby się do niego zniechęcić.Przyniosła mu więc jakieś ubranie do zabawy  jasnoniebieski sweter i spłowiałe dżinsyLindy  czy mu to nie będzieprzeszkadzało, zapytała, ale skąd  uśmiechnął się Henry.Claire wyszła z kuchni, żebyodebrać telefon, wołając przez ramię, że sam musi trafić do Lindy: z powrotem tym samymciemnymkorytarzem i do schodów, tylko dlaczego, nie mógł zrozumieć Henry, światło jest jedyniena dole i na górze? Zatrzymał się na chwilę na podeście, przy masywnej skrzyni, wiodąc palcempo mosiężnych postaciach: korowód bogaczy na początku, być może byli to krewni młodej pary,ulica i chodniki wypełnione ludz
mi, których szaty kłębiły się za nimi na wietrze, wszyscywyprostowani, dumni, a potem, za nimi, mieszkańcy miasta,zwykły motłoch, każdy z kielichem wina w ręce, szli pijani, zataczając się, zatrzymującsąsiadów i śmiejąc się z tych, co otwierali pochód.Obok były otwarte drzwi, więc Henry zajrzałdo środka, do sypialni, największej, jaką widział w życiu, zogromnym podwójnym łożem pośrodku niestojącym pod żadnąścianą.Zrobił kilka kroków w głąb pokoju, łóżko byłoniezaścielone, wybrzuszone na środku, i teraz Henry zobaczyłśpiącego twarzą do poduszki mężczyznę, zamarł, wycofał sięszybko z powrotem na podest i cicho zamknął za sobą drzwi.Przypomniał sobie o rzeczach Lindy pozostawionych na skrzyni, znalazł je ibłyskawicznie pobiegł na górę do jej pokoju.Siedziała na łóżku, rysując coś ołówkiem na białym kartonie, i kiedy się zbliżył, zapytała: Dlaczego jesteś taki zdyszany? Usiadł koło niej na łóżku. Biegłem po schodach i zobaczyłem w jednym z pokojówśpiącego mężczyznę, wyglądał jak nieżywy.Linda upuściła rysunek na podłogę i zaśmiała się. To jest Theo, nie mówiłam ci o nim? Podciągnęła kołdrę pod brodę. Budzę się wcześnie w niedzielę, ale wstaję z łóżka dopierona lunch.Pokazał jej ubranie [ Pobierz całość w formacie PDF ]