Michnikowszczyzna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale pokolenie, które zaczyna dominować w naszym życiu publicznym, ma zupełnie innyukład odniesienia - ono chciałoby żyć w kraju sprawiedliwym, cywilizowanym, takim, żebyprzejeżdżając zachodnią granicę nie dostrzegało się różnicy.Między tymi dwoma punktamiwidzenia nie ma możliwości wydyskutowania kompromisu.Wpadły mi niedawno w ręce wyniki badań socjologicznych, w których zadawano dorosłymPolakom jedno proste pytanie: o czym nie rozmawiają, bo boją się rozmawiać, ze swoimidziećmi.Jakie są w ich rodzinie tematy tabu?Myślicie Państwo, że na czele takiego rankingu znalazły się - ja wiem - homoseksualizm czyinne sprawy obyczajowe? Albo przynajmniej konflikty polsko-żydowskie czy rzez na Wołyniu?Nic podobnego.W Polsce, piętnaście lat po odzyskaniu niepodległości, tematem, o którymrodzice nie chcą i nie potrafią rozmawiać z dziećmi, okazała się historia najnowsza.Jeśli nie wydaje się to komuś niczym szczególnym, to dodam jeszcze jedną informację: żeblizniaczo podobne wyniki takich badań uzyskano kiedyś w Niemczech, też mniej więcej 15 latpo zakończeniu wojny.W Niemczech musiało dorosnąć zupełnie nowe pokolenie, żeby zaczęło zadawać swoimdziadkom i ojcom pytanie: jak to było naprawdę? Gdzie wtedy byliście, co robiliście, jak do tegodoszło? W Polsce z różnych względów - przede wszystkim dlatego, że komunizm nie był naszym164wynalazkiem, ale ustrojem narzuconym przez okupantów, kolaboracja z nim ani w części takochocza, jak z narodowym socjalizmem w Niemczech, a przykładów zdecydowanego oporunieskończenie więcej - pytanie jak było naprawdę?" pada szybciej.Dlatego piewcy cukierkowego mitu III Rzeczpospolitej, snujący nam przez lata bajki oporozumieniu elit przychodzących z różnych stron" we wspólnym poczuciu odpowiedzialnościza Polskę, sięgają po swój ulubiony argument: wrzask oburzenia.Tak, jak robili to w 1989,gardłując za pozostawieniem komunistów przy wpływach i majątku, tak i teraz.Równie głośno irównie demagogicznie.Usiłują zabronić dochodzenia, kto był kim i co robił w opozycji, bo w tensposób udowadnia się, że KOR i �Solidarność� były prowokacjami SB", a ci, którzy nic nierobili, biorą się do sądzenia bohaterów". Największy sukces Polaków w XX wieku - pokojowydemontaż komunizmu - dziś jest przedstawiany jako główna zdrada narodowa", rozdzieraMichnik szaty na sesji poświęconej dorobkowi Giedroycia i straszy, że Polską debatę publicznązaczynają dominować trumny Piaseckiego i Moczara".Jak przez całe piętnastolecie, wciąż niema argumentów racjonalnych, politycznych, jest pouczanie, że tak i tak nie wypada - gęg", jakto nazwał nieoceniony Szpot.Na szczęście coraz mniej poważany.To, oczywiście, publicznie.Prywatnie, na podsłuchanym przez dziennikarzy Wprost"obiadku z Urbanem, powiada Michnik lekceważąco, że ci, co mu podskakują, to jacyś młodzignoje".I obaj panowie naśmiewają się, że jak to-to się nazywa, jakiś Semka, jakiś Warzecha.Czym te nazwiska są gorsze od nazwisk w rodzaju Szechter czy Urbach, wiedzą jedynie obajzasłużeni architekci największego sukcesu Polaków w XX wieku".Za kadencji SLD uczestniczyłem w rozmowie z ambasadorem jednego z najbardziejliczących się na świecie krajów zachodnich; nie piszę którego, by była to rozmowa off therecord" i chodzi tylko o przykład.Powtórzył on nam, polskim dziennikarzom, historię usłyszanąod rodaka, Biznesmena reprezentującego wielką międzynarodową firmę, która chciała w naszymkraju zainwestować.Owoż był ów Biznesmen w sprawie tej inwestycji na poważnychrozmowach w odpowiednim ministerstwie, ustalono wszystko, parafowano, uściśnięto ręce.Następnego dnia zaś zgłosił się do Biznesmena pewien jegomość, z takich, co to wszyscy o nimwiedzą, że kręci się gdzieś przy rządzie, ale co konkretnie robi, nikt powiedzieć nie umie.�wjegomość, doskonale poinformowany o szczegółach negocjacji w ministerstwie, choć nie miałżadnego prawa ich znać, powiedział Biznesmenowi, że wszystko będzie jak należy, inwestycjasię uda i przeniesie inwestorowi zysk, tylko trzeba wpłacić tyle a tyle milionów dolarów na kontotakiej to a takiej fundacji.Biznesmen odmówił, gość grzecznie się ukłonił i sobie poszedł.Dzień pózniej Biznesmendowiedział się, że sprawy w ministerstwie nie są takie proste, jak się wydawało.Pojawiły sięprzeszkody.Trzeba załatwić specjalne zezwolenie.Nie ma jasności co do gruntów, które mazająć inwestycja.Zabrakło homologacji urzędu do spraw kontroli tego i owego.Musicieuzupełnić dokumentację.Niestety, sprawa musi jeszcze potrwać.Dwa tygodnie pózniej jegomośćpojawił się znowu i w tonie łagodnej perswazji ponowił ofertę: tu jest numer konta fundacji,proszę wpłacić wymienioną sumę i kłopoty się skończą jak ręką odjął.Biznesmen skonsultował się z zarządem korporacji, zwinął interes i wyjechał, na odchodneopowiadając ambasadorowi swojego kraju, jak wyglądają stosunki w państwie przyjętym do UniiEuropejskiej i NATO, aspirującym do tego, by być częścią zachodniej cywilizacji.Powie ktoś: Biznesmen powinien był tego cwaniaczka nagrać, jak Michnik Rywina.Nodobrze, powiedzmy, że by nagrał, że by tym nagraniem zdołał zainteresować jakąś wpływową165gazetę, na tyle niezależną i odważną, że chciałaby się sprawą zająć (a przypomnijmy sobie los %7łycia" po publikacji o Cetniewie; przypomnijmy sobie też, że o taśmie z Rywinem opowiadałMichnik wszystkim i nikt nie odważył się tego napisać), i powiedzmy jeszcze, że jej publikacjęnagłośniłaby potem jakaś telewizja, bo bez nagłośnienia przez telewizję każda afera przechodzibez śladu.W najlepszym wypadku skończyłoby się jak z Rywinem - facet poszedłby w zaparte isąd musiałby uznać, że była to próba wyłudzenia, a oskarżony oszukiwał, podając się zawładnego załatwić sprawę, choć tak naprawdę niczego załatwić nie mógł.Taka tam historyjka, ale gdzie dowody - zapyta ktoś.Proszę bardzo, oto dowody, w skalimakro [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne