[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale nie tylko taki był cel: legion miał także zjednać sobie sympatię i wdzięczność mieszkańców Polesia - o czymznów wspomina świadek na kartach Drużyn Ukrajinśkych Nacionalistiw:Rano gorące mleko, świeże, prosto od krowy, albo czaj z malinami dla swoich obrońców[.] Ludzie niczego nieżałują, jest także miód i świeży chleb, żebyśmy tylko byli zadowoleni z gościny.Twarze uśmiechnięte, ludziewiedzą, że ich nie skrzywdzimy, że w razie potrzeby obronimy przed rabunkiem bolszewickich band.Czy już w tym czasie ukraińscy kolaboranci wyzbyli się iluzji? Raczej nie.Władysław Piotrowski, byłymieszkaniec Huty Stepańskiej powiatu kostopolskiego, wspomina na łamach drugiego tomu KomunikatówTowarzystwa imienia Romana Dmowskiego (Londyn 1970/80): [.] W 1941 r., gdy wojska niemieckie były jużdaleko w Rosji, więc u nas zostało zwołane zebranie, na które przyjechało dwóch Ukraińców, i odczytano nam,co oni mają zamiar uczynić.Mieli oni jakąś tam broszurę, którą nam odczytał, że Niemcy im dają Ukrainę i że oni teraz tu rządzą, więc napierwszym planie było, aby wszystkich ludzi, którzy nie są pochodzenia ukraińskiego, wyrżnąć.Więc ten drugi,który z nim był, dosyć głośno mu powiedział, że te słowa trzeba było113opuścić, to jest wieś polska.Miejscowi Ukraińcy zaczęli nam tłumaczyć, że on był podpity i z
le przeczytał.Leczto samo stwierdziły ich ulotki znalezione przy nich w 1943 roku[.]W czerwcu 1942 r.został okradziony pan Hipolit Sawicki z Kamionki Nowej.Milicja Ukraińska aresztowała 4naszych, wśród nich było 2 kaprali z wojska i jak nam donosiła miejscowa ludność ze wsi Stydyń, gdzie byłposterunek tej Milicji, jak ci ludzie krzyczeli w niebogtosy, gdy ich bito dwa razy na dzień.Nie wiemy, co się znimi stało, byli to Józef Lipiński z Mielni-cy Dużej, Jan Szabelski z Kamionki Nowej, Juliusz Sarnicki, o ilemnie pamięć nie zawodzi, na imię miał Władysław Marszałek, tych ludzi Bogu ducha winnych posądzono okradzież.Stydeń to wieś ukraińskaf.] W taki to sposób policja ukraińska wspierała kureń im.Konowalca, byłajakby jego przedłużonym ramieniem w gnębieniu i znęcaniu się nad Polakami z pogranicza polesko-wołyńskiego.Na Ukrainę spadły pierwsze śniegi, nastały ostrzejsze mrozy, zbliżał się grudzień 1942 roku - a wraz z nimpierwszy poważniejszy niepokój.Zaniepokoili się ukraińscy lancknechci hiobową wieścią o klęsce Niemcówpod Moskwą i o zwycięstwie Armii Czerwonej.Niezwyciężony dotąd Wehrmacht nagle otrzymał poważne cięgii zmuszony był oddać wiele z tego, co zawojował- i co było wbrew dotychczasowej tradycji.Nagle też tozwycięstwo zaczęto kojarzyć z pobytem w ZSRR gen.Władysława Sikorskiego.Lancknechci na odprawie.Dowódca Pobihuszczyj w środku (w okularach) 114Czyżby to było jego dzieło? - zastanawiali się Pobihuszczyj z Szuche-wyczem.- Choć to mało prawdopodobne,ale przez jakiś czas wierzyliśmy w taką ewentualność - zanotował po wojnie Pobihuszczyj.W innym zaśmiejscu:Wiadomości o pobycie generała Sikorskiego w Moskwie nie lekceważyliśmy, ale też jej nie demonizowaliśmy,to było do przewidzenia[.] Komunikaty śledziliśmy uważnie.W Moskwie w tym czasie mogły zapaść decyzje, które sprawy pol-sko-ukraińskie powikłałyby jeszcze bardziej.Stalin będąc wówczas (4 grudnia) mocno podenerwowany, bo na następny dzień miała ruszyć kontrofensywasowiecka, której wynik był trudny do przewidzenia -gotów był na daleko idące ustępstwa.Dla Sikorskiego byłato sytuacja jedyna i niepowtarzalna.Stalin zaproponował Sikorskiemu pakt bez oglądania się na Anglików i naopozycję we własnym rządzie, rozwiązanie zaskakujące, które gdyby doszło do skutku, to Polacy mogliby byćspokojni o Lwów i Wilno.Stalin przekonywał, że Polski nie skrzywdzi, nie zabierze jej, jak to się stało póz
niej,48% terytorium, lecz tylko  czuf, czut'", jakieś skrawki na północy i być może na południowym wschodzie RP;Wilna nie pragnął, dla Litwy widział rekompensatę w Królewcu i jego okolicznym obszarze.Nie chciał teżLwowa i Krzemieńca, Ukraińcy mieli otrzymać Krym.Sikorski jednak na to nie przystał i nie chciał dyskutowaćna temat granic Mściwy i okrutny Azjata tego afrontu ani jemu, ani Polakom nigdy nie zapomniał.Pamięć miałdobrą i długą, jego natura nie znosiła sprzeciwu, nigdy nikomu niczego nie wybaczył.Ci, którzy przeciwkoniemu głosowali, gdy go wybierano sekretarzem generalnym partii, ponieśli śmierć; komuniści polscy, którzyośmielili się zwrócić uwagę na jego despotyzm, zginęli w męczarniach.Tego Sikor-ski nie był do końcaświadom, nie zdawał sobie sprawy, że odmawiając Stalinowi, przekreślał szansę Polski na odzyskanie zabranychjej siłą Kresów Wschodnich.Kureń im.Konowalca 23 marca 1942 roku włączony został w skład korpusu gen.Ericha von dem Bacha-Zalewskiego i wysłany do pacyfikowania pogranicza wołyńsko-poleskiego.Słowem, żołnierze ukraińscywłączyli się do walki z powstającym antyniemieckim ruchem oporu - z partyzantką radziecką i polską ArmiąKrajową, a wreszcie do pacyfikowania nielojalnej wobec okupanta ludności cywilnej - ukraińskiej i białoruskiej.W tej działalności pacyfikacyjnej był jeden  mocny akcent", mianowicie  Wołyńskie Lidice", czyli wieśKortelasy.Tu właśnie 23 września 1942 roku niemieccy żołdacy przy pomocy członków kurenia115im.Konowalca zamordowali 2875 osób, w tym 1620 dzieci.Na miejscu wioski pozostały mogiły i 715spalonych zagród.Przed wyruszeniem na miejsce przeznaczenia, gdy już dotarła do dowództwa kurenia wieść, że będzie onjednostką składową korpusu gen.Ericha von dem Bacha-Zalewskiego, Pobihuszczyj i Szuchewycz 13 marca1942 roku napisali wspólny list do metropolity Szeptyckiego, który jeszcze tak niedawno - bo 30 czerwca oświcie - błogosławił z balkonu pałacu świętojurskiego żołnierzy  Nachtigall" na wojacką służbę.W liście tymukraińscy dowódcy pisali:Pozostawiając miejsce naszego kilkumiesięcznego postoju oraz szkolenia we Frankfurcie, wyjeżdżamy nawschodni front na bój z bolszewikami^.] Nie wiemy, jaka dola tam nas czeka [i] czy wszyscy pozostaniemywśród żywych[.] W tej chwili[.] prosimy Was, Wasza Ekscelencjo, przyjąć płynące z serca synowskieżyczenia wesołych świąt Chrystusowego Zmartwychwstania [ Pobierz całość w formacie PDF ]