[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie mieli zbyt wielkiej przewagi nad zbirami Vella, tote\
postanowili nie tracić czasuna dalszą analizę tekstu, tylko ruszyć na poszukiwania.Miriam sugerowała, \
eby zacząć od Karola Karczewskiego.Wprawdzie minęłodziesięć lat, odkąd porzuciła go w Redivivie, jednak nie mógł się stamtąd wydostać.Droga zajęła im dwa dni.Nie przeszli przez czakram, \
eby nie ryzykować spotkaniaze zbirami Vella.Marysia wydawała się coraz bardziej spięta.Gdy Marek zapytał ją o powódzdenerwowania, odparła:- To nie jest normalna sytuacja, \
e kobieta odwiedza byłego partnera jako kochankajego syna.- Słyszałem o bardziej skomplikowanych układach - próbował ją pocieszyć.- Pewienojciec z synem poślubili dwie siostry bliz
niaczki, a po jakimÅ› czasie wymienili siÄ™ \
onami,tak ze synowa została swoją własną teściową.śarcik jednak nie rozbawił dziewczyny.Prawdę powiedziawszy Kazimierzak te\
odczuwał tremę, chocia\
innego rodzaju.Miał spotkać się z nigdy nie widzianym ojcem, który nie podejrzewał nawet, \
e ma syna.Jakgo przyjmie? A mo\
e nie uwierzy? Poza tym nale\
ało liczyć się z mo\
liwością, \
eKarczewski nie \
ył.Tymczasem seria czasoprzestrzennych uskoków doprowadziła ich do współczesnychChin Ludowych.Na szczęście stosunki w Państwie Z
rodka złagodniały do tego stopnia, \
enikt nie zatrzymał Europejczyka i młodej Chinki (znów przydały się niebywałe umiejętnościMarysi) w drodze autobusem na Wielki Mur.Po przybyciu na miejsce odczekali dozmierzchu, a gdy odjechały wycieczki, ruszyli wzdłu\
fortyfikacji.W miejscu, które wskazałxehq, wspięli się na parapet i wziąwszy się za ręce skoczyli.Oboje okręcili sobie twarze chustkami, spodziewając się kłębów szarego pyłu.Wylądowali jednak na jakieś twardej, gładkiej nawierzchni.- Proszę, proszę, drogę sobie zrobili - zauwa\
yła Miriam.Właśnie budził się dzień, niebo robiło się coraz jaśniejsze.Droga wspinała się naniewielki pagórek.Weszli tam i.Przez chwilę wydało im się, \
e śnią.Potem przyszło im do głowy, ze jakimś cudemprzybyli do Amirandy przed kataklizmem.Marek pamiętał pejza\
trapezoidalnego królestwa, nakreślony w ksią\
ce ojca.Marysiaznała szare diuny miałkiego pyłu, pozbawionego śladów \
ycia.Tymczasem jak okiemsięgnąć, ciągnęła się przed nimi urodzajna równina, pełna falujących pól, drzew młodychwprawdzie, ale bujnych, gęstych, zdrowych.Po stokach wzgórz wspinały się winnice, dalej zsoczystej zieleni wyrastały zabudowania, spiczasta wie\
a kościółka i czerwony dach ratusza.Kiedy dotarli do granic miasta, wzeszło słońce.Rozległy się piania kogutów,zaszczekały psy.Dziesięć lat wcześniej Redivivę od szarej pustyni oddzielały zasieki i rowy.Teraznawet budka wartownicza na rogatce była pusta.W oknach domów nie było krat, a cała osadaemanowała poczuciem bezpieczeństwa.Co się stało? Rozglądając się czujnie, dotarli doryneczku.- Witajcie! - rozległo się nagle gromko i obok bramy kościoła dostrzegli wysokiegostra\
nika z gęstą czarną brodą, który zdawał się emanować samą \
yczliwością.- A skąd toBóg prowadzi?Marek zastanawiał się, czy skłamać, czy powiedzieć prawdę, ale kątem oka dostrzegłnagłą zmianę w twarzy Miriam.- Filip.? - zapytała niepewnie.- Marynia! - wykrzyknął i przygarnął ją do siebie.Jeszcze jeden konkurent! - przemknęło Kazimierzakowi.Tymczasem dawni kochankowie rozgadali się w najlepsze, zupełnie ignorującobecność Marka.Filip opowiadał o sukcesach rekultywacji, ogarniającej coraz większeobszary.- Ale jak się wam udało zneutralizować szary pył? - pytała dziewczyna.- Mocznik - odparł stra\
nik, wykonujÄ…c przy tym znaczÄ…cy gest.- Ju\
wcześniejzauwa\
ono, \
e pod jego wpływem szary pył kamienieje.Jednak długo nikomu nie przyszło dogłowy, \
eby wykorzystywać go jako niezwykle wydajny nawóz organiczny.Wszyscymieszkańcy zabrali się do dzieła i odzyskiwany obszar szybko zaczął się powiększać.Ju\
wdrugim roku tej akcji dzięki nadwy\
kom \
ywnościowym mogliśmy zacząć cywilizowaćludo\
erców.Po paru latach kanibalizm zanikł, a dawne bestie przemieniły się w pracowitychrolników.Jeśli nasze pęcherze nie zawiodą, Amiranda znów stanie się jednym wielkimkwitnącym ogrodem.Zapytała o Karola.- Pan Karczewski to teraz wielka figura.- Filip wyprę\
ył się na sam dz
więk nazwiska.- Jest od dwóch kadencji Przewodniczącym Ziem Odzyskanych.- Gdzie go mo\
emy znalez
ć?- Na Ostrowiu Ró\
anym.Ale nie sÄ…dzÄ™, \
eby ju\
wstał.Nasz Ulubiony Ciąg DalszyZ upływem lat nawyk pisania wcale nie przechodzi.Nulles dies sine linea.Kierownicze stanowisko w doskonale zorganizowanym świecie sprawia, \
e mam bardzo du\
owolnego czasu [ Pobierz całość w formacie PDF ]