[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Precz z tym!.- krzyknÄ…Å‚ jego dostojność cofnÄ…wszy siÄ™ jak przed ukÄ…szeniem żmii.Pisarz Pentuer odwróciÅ‚ gÅ‚owÄ™; jego chuda twarz miaÅ‚a barwÄ™ szarÄ….Ale Eunana schwyciÅ‚ i Å›cisnÄ…Å‚ chÅ‚opa za kark, a nie mogÄ…c oderwać go od nóg ministra wezwaÅ‚ żoÅ‚nierzy.Po chwili jego dostojność, oswobodzony, przeszedÅ‚ na drugÄ… stronÄ™ rowu, a żoÅ‚nierze prawie w powietrzu odnieÅ›li chÅ‚opa na koniec maszerujÄ…cego oddziaÅ‚u.Dali mu kilkadziesiÄ…t kuÅ‚aków, a zawsze zbrojni w trzciny podoficerowie odliczyli mu kilkadziesiÄ…t kijów i nareszcie - rzucili u wejÅ›cia do wÄ…wozu.Zbity, pokrwawiony, a nade wszystko przestraszony nÄ™dzarz chwilÄ™ posiedziaÅ‚ na piasku, przetarÅ‚ oczy i nagle zerwawszy siÄ™ poczÄ…Å‚ uciekać w stronÄ™ goÅ›ciÅ„ca jÄ™czÄ…c:- PochÅ‚oÅ„ mnie, ziemio!.PrzeklÄ™ty dzieÅ„, w którym ujrzaÅ‚em Å›wiatÅ‚o, i noc, w której powiedziano: „narodziÅ‚ siÄ™ czÅ‚owiek.” W pÅ‚aszczu sprawiedliwoÅ›ci nie ma nawet skrawka dla niewolników.I sami bogowie nie spojrzÄ… na taki twór, który ma rÄ™ce do pracy, gÄ™bÄ™ tylko do pÅ‚aczu, a grzbiet do kijów.O Å›mierci, zetrzyj moje ciaÅ‚o na popiół, ażebym jeszcze i tam, na polach Ozirisa, po raz drugi nie urodziÅ‚ siÄ™ niewolnikiem [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]