Boon, Louis Paul Droga z kapliczkš

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.sterczałto przy bramie laboru.to znowu przy bramie filatury.ale przylaborze wyśmiano go i pokazano, żeby tam nie stał, popychano go iszturchano, aż go, złowrogo pomrukując, wykopano na zewnątrz.aw filaturze było jeszcze gorzej.Ale księgowy, ten siwy człowieczek po60-ce, ze swoim pince-nez, stanął obok niego, żeby go bronić i żebypowiedzieć, że coś z tego rzeczywiście było prawdą: zaczął gadać oswoich kursach wieczorowych, bo teraz muszą stawiać f, gdy mającoś podpisać.Student zapytał go, czyby nie przyszedł kiedyś i niewystąpił w ich lokalu prawo-i-wolność.początkowo księgowy nieśmiał.mówił, że stworzył związek zawodowy, choć to nie byłoprawdą, była to zaledwie kasa chorych nie był z niego żadenmąciciel, starał się tylko w miłości i przyjazni dojść do porozumieniaz panami, aby uzyskać lepsze warunki życiowe dla robotnika: i wstąpłepiej do mojego związku, odpowiedział studentowi.Powiedz namkiedyś o nim, zaproponował student.I VJ końcu pan brys zaszedłkiedyś w okolice stacji, i z głową wtuloną w ramiona wygłosił i dlamarynarza, i tego z 1 ręką, i boone, i studenta i jeszcze dla jednegonowego, co się dołączył, szlifierza, który dostał 5 lat za to, że pokazałswoje przyrodzenie małoletniej, wykład o tym, co nazywał pracą zradością".A ponieważ pan brys nie potrafił 2 słów wypowiedzieć,żeby nie było przy nich więc", mówił więc, że ci z tkalni i zprzędzalni powinni się więc zjednoczyć w związku, w którym byłbyrównież ktoś z jabrykantów.A ponieważ nie było wśród nich nikogoani z tkalni, ani z przędzalni, ani spośród jabrykantów, to odpowie-dział za nich marynarz: powiedział, że zwiedził cały świat, anglię też,i że miał kiedyś w manchesterze kochankę, która codziennie byłapijana, i że nie było tam wcale lepiej niż gdzie indziej, po co więcnam tutaj nudzisz o trade-unionach i pracy w radości? Pan brys zmyłsię jak niepyszny, a student znów stanął przy bramie i wołał:jednoczcie się, przyjdzcie do lokalu prawo-i-wolność.A pan brys zeswej strony chodził po domach i zapisywał na członków swojej kasychorych: prości ludzie nie za wiele z tego rozumieli i pytali, czy sąteraz socjałami; brys potrzebował całej swojej siły przekonywania,żeby im wytłumaczyć, że to, czego chcą ci ludzie z prawa-i-wolności,i to, czego on chce, to dwie zupełnie różne rzeczy: jeśli się zapiszeciedo tych ludzi, to będziecie członkami 1-go stowarzyszenia socjalów,a gdy się zapiszecie u mnie, to będziecie najzwyczajniej w świecieczłonkami kasy chorych.Pozwalali mu więc robić jak uważa, iwierzyli, jak zwykle do tej pory, w boskie miłosierdzie.POCAAUJ MNIE GDZIEZ!Tak więc błazen pana glemmassona wystąpił z propozycją, żebykiedyś zrobić kawał tym durniom z prawa-i-wolności: upić całągromadę robotników z tkalni i z przędzalni, i kazać im się zapisaćdo.socjałów; pociągnęli tam całą bandą.byli nawet wśród nichpolicjanci przebrani w niebieskie, granatowe fartuchy i sukienneczapki.przewodził im majster z przędzalni, chłop, który musiał sięschylać, gdy gdzieś wchodził.Mała, gospoda pękała w szwach, aboone, który sam jeden stał za szynkwasem, stracił głowę.walilipięś-ciam.i w blat i chcieli, żeby ich zapisać do związkuzawodowego: zapisz nas wszystkich jako socjałów! A ponieważ 1-sisocjałowie nie miełi jeszcze łisty członków, boone musiał ichzapisywać na papierowej torebce.i wtedy ktoś wytrącił mu z rękiołówek, ktoś inny rozbił beczkę z piwem, które rozlało się popodłodze, i jeden po drugim zaczęli tłuc kufle.a przebrany policjantoparł się plecami o okno i nacisnął tak, że aż wyleciało: ej, boone,gdzie twoja papierowa torebka, żebym się zapisał na nową szybę.wyrwali mu z rąk listę członków i dali policjantowi, który umiałpisać, żeby nabazgrał na niej najgorsze głupstwa.Gdy zabawadobiegała końca, zjawili się panowie, którzy przypadkowo tamtędyprzejeżdżali, była z nimi ondyna i ujrzeli, jak jakiś tkacz wdrapał sięna szynkwas i załatwiał się na nim.Była taka 1 sprawa, że ondyna zaczęła się zapierać rękami, gdy panludwik chciał ją pocałować tak jak dawniej.Wiedziała, że onchciałby ją używać jak łopatę albo patelnię i dlatego w geścieodmowy trzymała pomiędzy sobą a nim wyciągnięte ręce: to nietaczki, oświadczyła.I nagle uwaga wszystkich skupiła się na niej, bopan ludwik zaperzył się, że ona do jasnej cholery to nie taczki, co to,to nie, ale jednak worek.Zmiać jej się chciało z tego słowa, z jegowykrzywionej złością twarzy: twarzy małodusznego, który nie mawięcej prawa np.pójść z nią do wynajętego pokoju.Chciała jednakwyjaśnić, że nie pozwoliła się pocałować, bo chce coś więcej dlaniego znaczyć", ale po to tylko, żeby innym zademonstrować swojąprzewagę nad nim.Wtedy śmiech go ogarnął: nie pozwalasz siępocałować komuś, za kim na swój durny sposób tak przepadasz.wmawiaj to głupiemu.Ondyna spróbowała.Aby uporządkować sweuczucia, zaczęła dobierać słów, których prawie nigdy nie używała.ale w toku swego zawiłego wywodu zobaczyła, że ten i ów przyglądasię im z drwiącym uśmiechem.i urwawszy w połowie jeszcze nieskończone zdanie, powiedziała: pocałuj mnie gdzieś! Stanęła obokpana achillesa, patrząc na wszystkich z pogardą.Pocałuj mniegdzieś, pocałuj mnie gdzieś.wykrzyknął pan ludwik.całowałemjuż takie, które mniej śmierdziały, słyszysz?WIECZ�R NA ZAMKUTylko my się nawzajem rozumiemy, powiedziała ondyna do panaachillesa.On pogłaskał ją po szyi, na której nie było wgłębienia, i ponosie, który był trochę za ostry i haczykowaty, i powiedział, że jestjego jedyną, małą, głupią ondyną, i odwiózł ją do domu.niewiedziała, że zaraz po tym wrócił do tamtych, żeby kpić z jej pocałujmnie gdzieś"!: klepał się po udach i ryczał ze śmiechu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne