[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Musimy prowadzić wielokierunkoweleczenie zwalczające ró\
norodne powikłania układowe.W tej chwili najgroz
niejszydla \
ycia jest sam wstrząs.Rutynowo podajemy elektrolity, ale jeszcze przez kilka dnipacjent będzie na granicy śmierci, a przynajmniej.Tait obejrzał się.Korytarzem nadchodził następny mę\
czyzna, młodszy iwy\
szy od Taita, w białym fartuchu nało\
onym na mundur, z kartą choroby w ręku.- Panowie, oto doktor.porucznik Jameson.To on prowadzi naszego pacjentai on przyjął go na oddział.Co nowego, Jamie?- Badanie plwociny wykazało, niestety, zapalenie płuc.Pogarszają się te\
wyniki badań krwi, a najgorzej, \
e spada liczba leukocytów.- Cholera - zaklął sam do siebie Tait, opierając się o ramę okienną.- Tu masz wydruk z analizatora.- Jameson podał mu kartę.- Mogę to zobaczyć? - Iwanow nachylił się.- Proszę bardzo - odparł Tait, otwierając kartę, tak \
eby ka\
dy mógł przeczytaćwyniki.Chwilę trwało, zanim nie mający nigdy do czynienia z komputerowymanalizatorem Iwanow zrozumiał wydruk.- To jest bardzo nie w porządku.- Bardzo - potwierdził Tait.- Trzeba się będzie ostro zabrać do zapalenia płuc, bo jeśli się rozwinie.-powiedział Jameson.- Zbyt wiele rzeczy się chłopakowi paprze.- Keflin? - zapytał Tait.- Tak jest - Jameson wyciągnął z kieszeni fiolkę.- Ile się tylko da.Prawdopodobnie dostał zapalenia, zanim jeszcze znalazł się w wodzie, a słyszałem, \
ewykryto w Rosji szczepy odporne na penicylinÄ™.U\
ywacie u siebie główniepenicyliny, prawda? - spytał Jameson, spoglądając na Iwanowa.- Tak.Co to jest keflin?- Nowa rzecz, syntetyczny antybiotyk skuteczny przeciw szczepom odpornymna inne antybiotyki.- Zaaplikuj mu to od razu, Jamie - polecił Tait.Jameson wszedł do sali, wstrzyknął antybiotyk do butelki z płynemkroplówkowym i zawiesił ją na stojaku.- Jest taki młody - zauwa\
ył Iwanow.- To on stawiał pierwszą diagnozęnaszemu marynarzowi?- Nazywa się Albert Jameson.Mówimy do niego Jamie.Ma dwadzieściadziewięć lat, ukończył Harvard jako trzeci na swoim roku i od początku pracuje znami.Ma specjalizację z interny i wirusologii.To dobry lekarz.- Tait zdał sobiesprawę, jak krępuje go rozmowa z Rosjanami.Ze szkoły wyniósł poczucie,wzmocnione jeszcze przez lata słu\
by w marynarce, \
e Rosjanie są wrogami.Ale tosię nie liczy.Swojego czasu przysięgał leczyć ludzi bez względu na wszystkie inneokoliczności.Czy oni w to wierzą? Czy te\
raczej spodziewajÄ… siÄ™, \
e pozwoli temuczłowiekowi umrzeć dlatego, \
e to Rosjanin?- Chciałbym, aby panowie byli przekonani, \
e wasz rodak ma do dyspozycjinajlepszych specjalistów.Nie ukrywamy przed wami \
adnych faktów.Staramy sięzrobić wszystko, \
eby tylko zwrócić go wam \
ywego.Ale nie mogę niczego obiecać.Rosjanie rozumieli to.Czekając przed przyjazdem do szpitala na instrukcje zMoskwy, Pieczkin zajął się sprawdzaniem Taita.Z jego informacji wynikało, \
e Taitjest co prawda religijnym fanatykiem, ale tak\
e doskonałym i cenionym lekarzem,jednym z najlepszych w państwowej słu\
bie zdrowia.- Czy coś mówił? - zapytał od niechcenia Pieczkin.- Od kiedy tu jestem, nic.Jamie opowiadał, \
e gdy zaczęli go rozgrzewać, byłpołowicznie przytomny i bredził przez kilka minut.Nagraliśmy to oczywiście idaliśmy do przesłuchania oficerowi znającemu rosyjski.Coś o dziewczynie o piwnychoczach, bezładne słowa.Prawdopodobnie mówił o swojej narzeczonej.Jestprzystojnym chłopakiem i pewnie ma kogoś.Ale całość była bez sensu.Chory wtakim stanie jak on nie zdaje sobie sprawy, co się dzieje dookoła.- Czy mo\
emy przesłuchać tę taśmę? - zapytał Pieczkin.- Oczywiście, przeka\
emy ją wam.Wrócił Jameson.- Zrobione.Gram keflinu co sześć godzin.Mam nadzieję, \
e zadziała.- Co z jego rękami i stopami? - zapytał Smirnow.Najwyraz
niej znał się niecona odmro\
eniach.- Tym się nawet nie próbujemy zajmować - odpowiedział Jameson.- Dlauniknięcia dalszego uszkodzenia naskórka palce obło\
ono watą.Jeśli pacjent prze\
yjekilka najbli\
szych dni, prawdopodobnie pojawią się bąble i skóra mo\
e częściowozmartwieć, ale to akurat najmniej wa\
ne.Czy wiadomo, jak się nazywa? - Pieczkinzaprzeczył ruchem głowy.- Gdy został przyjęty do szpitala, nie miał znaku to\
samości.Na ubraniu niebyło nazwy statku.Ani portfela, ani \
adnego dokumentu, nie miał nawet zwykłejmonety w kieszeni.Czułbym się o wiele lepiej, gdybyście panowie mogli dostarczyćdane o jego stanie zdrowia.Nie ma to większego znaczenia we wstępnej terapii, alewolałbym wiedzieć, czy nie stwierdzono u niego jakichś uczuleń, czy innych stanówograniczających metody leczenia.Alergiczny wstrząs w czasie chemoterapii mógłbybyć zabójczy.- Co miał na sobie? - zapytał Smirnow.- Gumowy kombinezon ochronny - odpowiedział Jameson.- Na szczęście, powyłowieniu z wody nikt nie próbował go rozbierać, zanim nie znalazł się w szpitalu.Sam to zrobiłem.Pod spodem miał koszulę, spodnie, chustkę do nosa.Czy u was nienosi się znaków to\
samości?- Owszem - odparł Smirnow.- Jak go znaleziono?- Z tego co słyszałem, to czysty przypadek.Patrolowy śmigłowiec z fregatyzauwa\
ył go w wodzie.Nie mieli na pokładzie sprzętu ratunkowego, więc oznaczylito miejsce farbą i zawrócili.Bosman na ochotnika zgodził się zejść po niego.Zabralibosmana i pojemnik z tratwą na pokład i polecieli z powrotem, a fregata ruszyła pełnąparą za nimi.Bosman zrzucił tratwę i wyskoczył.Niestety, spadł na nią, łamiąc obienogi, ale udało mu się wyciągnąć rozbitka.Po godzinie przypłynął okręt i obuprzewieziono śmigłowcem prosto do nas.- Jak się czuje wasz człowiek?- Niedługo będzie zdrów.Z lewą nogą nie mieliśmy większych problemów,ale prawa kość piszczelowa paskudnie połamana - kontynuował Jameson [ Pobierz całość w formacie PDF ]