Dean Louise Coraz dalej od siebie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Coś powie�dział i Jan ponownie się roześmiał.- Pyta, czy byłeś generałem.Słyszał, co mówił facetz sex shopu.George pochylił się do przodu pomiędzy fotelamii uśmiechnął do kierowcy.279- We Włoszech - powiedział - byłem, ale utrapieniemgenerała.Mężczyzna pokiwał głową ze śmiertelną powagą, pu�kając się otwartą dłonią w bok głowy i usiłując naprawićw ten sposób to, co zacinało się w aparacie.Bzyczenieprzybrało nowy, wyższy ton, a mężczyzna zaklął i wyko�nał gwałtowny skręt.- Dites que mon p�re �tait aussi G�n�ral - powiedział,odwracając się za siebie i patrząc na Jana skupionymwzrokiem - pour la r�sistance.- Mówi, że jego ojciec był generałem, w ruchu oporu- wyjaśnił Jan, unosząc brew i dodając: - oni wszyscytak mówią.- Mężczyzna dorzucił coś jeszcze, zaśmiał sięgardłowo i skinął głową.- Co on mówi?- %7łe jakbyśmy chcieli poznać jakieś miłe dziewczyny,może nas przedstawić.Dla takiego znakomitego genera�ła jak ty.- Nie - odparł George, wyglądając przez okno, gdy sa�mochód obwoził ich po placu Zgody - w moim wieku wo�lałbym raczej napić się whisky z winem imbirowym.Chciałem zobaczyć francuskie dziwki, no wiesz, minispód�niczki, wysokie obcasy, czerwona szminka.Owszem.AleSprośna Uliczka nieszczególnie przypadła mi do gustu.Tesklepy.- Jan przypomniał sobie, jak właściciel ostatnie�go sklepiku, do którego weszli, zaoferował George'owi ka�setę wideo zapowiadającą Folies Anales.George wyjąłokulary z górnej kieszeni zapinanej na suwak kurtkii przyjrzał się bacznie pudełku.Nie żachnął się na zdjęciez okładki przedstawiające penisa w pełnym wzwodzie wy�mierzonego w odbyt młodej kobiety.Patrzył to przez szkłaokularów, to ponad nimi, przysuwając i odsuwając taśmę,po czym zwrócił ją sprzedawcy.- Nie, dzięki.280Właściciel, wyraznie rozbawiony, skierował się dodziału oznaczonego symbolem XXX, powracając z dwie�ma bądz trzema innymi kasetami, by pokazać je starsze�mu klientowi.George zdecydowanym ruchem schowałokulary do kieszeni kurtki, potrząsając głową.- Wideo mi niepotrzebne.Wiem, jak to się robi.Tegosię nie zapomina.- Proszę nas zawiezć na Pola Elizejskie - Jan zwróciłsię do kierowcy, który kiwnął głową.- Jusqu'au soldat inconnu.Po kilku chwilach milczenia, gdy taksówka sunęła po�śród rzęsistych świateł szerokiej arterii, Jan zaczął nucićAlouette, gentil'alouette, George podchwycił melodię i sło�wa, Jan przyłączył się do niego i już po chwili wyśpiewy�wali razem te kilka wersów piosenki, przesadnie akcentującpoprzedzające refren och" i rycząc na całe gardło.Kie�rowca pomajstrował przy aparacie słuchowym, najwyraz�niej regulując głośność i wykrzyknął coś z irytacją.Jan wskazał na Grób Nieznanego %7łołnierza pod Au�kiem Triumfalnym i spytał George'a, czy chciałby prze�spacerować się po Polach Elizejskich.George pokręciłgłową i poklepał Jana po kolanie.- Nie, synu, cudownie się bawiłem, sprawiłeś mi tąwycieczką niekłamaną przyjemność, ale teraz padamz nóg.Jestem wykończony.Wracajmy do hotelu, do�brze?Jan zgodził się i był zmuszony poklepać kierowcę poramieniu, ten bowiem wyłączył aparat i nie słyszał pole�cenia.72Jan siedział na łóżku z nogami skrzyżowanymi w kost�kach przy otwartym na oścież oknie i przy lampce nad281głową dającą dokładnie tyle światła, ile potrzebne mu byłodo czytania.Przywrócił książce o cywilizacji europejskiejoryginalną obwolutę i utknął po kilku stronach pierwszegorozdziału.Znajdował się w tym samym miejscu już przy�najmniej trzy razy.Ból w plecach mocno dokuczał.Wkrótce będzie musiał przejść na igłę motylek.Powie�dziano, że pozwoli mu to kontrolować ból, dano do zro�zumienia, że zyska w ten sposób swoisty rodzaj wolności.Lekarze mówili o tym jak o jakimś cudownym urządze�niu, o czymś, co podaruje mu nowe życie.Już nigdy niebędzie musiał cierpieć bólu; wystarczy wcisnąć guzik, byuzupełnić niedobór leku.Była to podróż bez powrotu;bezpośrednia droga do domu ojca.Wyjął kapsułkę morfi�ny, którą miał przy sobie i nalał do szklanki wodę z plasti�kowej butelki przy łóżku, a po chwili usłyszał pukanie dodrzwi i głos George'a:- Przepraszam, że cię budzę, przyjacielu, to ja.Jan podszedł do drzwi i stanął przed George'em, któ�ry zdążył już rozebrać się ze swetra i koszuli, i miał nasobie tylko spodnie i podkoszulek.Szelki zwisały po bo�kach.Wyglądał na przygnębionego.- Właśnie odebrałem telefon od starszej córki.Doro�thy miała dzisiaj udar.Już w porządku, zatrzymano ją nanoc w szpitalu i zostanie tam, mają nadzieję, tylko przezkilka dni.Dostaje jakieś leki, żeby wrócić do normy.- Jak się czuje?- Jeanette mówi, że ma paraliż połowy twarzy, którymoże jednakże ustąpić.- George oblizał wargi i prze�łknął ślinę.- Nie mogę tu zostać, skoro ona tak kiepskosię miewa.Będę musiał wracać jutro z samego rana,przyjacielu.- Oczywiście.- Zamienię bilet.- Na pociąg.282- Tak.Carol wyjedzie po mnie do Ashford.- Odprowadzę cię na dworzec.- Nie, przyjacielu, wyruszę wcześnie rano, myślę, żeprzed szóstą.- Nie ma sprawy.- Potrzebny ci sen.Jan pokręcił głową i uśmiechnął się.- Nie, czuję się dobrze, George, po naszej nocnejeskapadzie.Pojadę z tobą.Nie puszczę cię bez filiżankiherbaty.- Zgoda.- George wyciągnął rękę i Jan mocno jąuścisnął.- Zpij dobrze, synu.- Ty też.Patrzył, jak George idzie wąskim korytarzem, dlarównowagi przytrzymując się ścian [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne