[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kristla açetis ar¸entan ringon, sur kiu estis du brulan-taj koroj; ankaû Míla tuj açetis ringon, sur kiu estis dusin premantaj manoj.Çiujn çi donacojn la pilgrimantojlasis tuÿbeni kaj çiu konservis la tuÿbenitajn rozarion,ringon, bildon aû libron kiel relikvon.Havante çion en ordo, la pilgrimantoj dankis al siajgastigintoj, pre¸is ankoraû unufoje çe la mirakla fonto kajrekomendante sin sub protekton de Dipatrino, ili ek-marÿis al la hejmo.En la arbaro de Rtín, proksime de naûkrucoj apud la puto, oni ripozis; soifante ili amasi¸is çir-kaû la fonto kaj kiam ili vidis, ke Kristla donas al Míla trin-ki el mankavo, ili venis kaj petis, ke ÿi enverÿu ankaû al ili,kion ÿi volonte faris.Poste la maljunaj sidi¸is en herbon,rakontis al si, kion kaj kiapreze tiu aû alia açetis kiel pil-grimdonacon kaj kiaj procesioj tie estis.La knabinoj dis-iris en la arbaro por pluki florojn por kronoj kaj la knabojdume riparis grandan tombon kaj lignajn krucojn sur ¸i.209AVINJOeLIBRO Diru al mi, Anâinka, kial estas tie çi tiuj naû krucoj?Barunka demandis aran¸ante la florojn, el kiuj Anâaplektis kronon. Aûskultu, mi rakontos tion al vi.Ne malproksime deçi tie estas maljuna ruini¸inta kastelo, oni nomas ¸inVizmburk.Antaû pratempoj estis en tiu kastelo pa¸ionomata Heæman.Li amis knabinon el proksima vila¸o.Ankaû iu alia amindumis ÿin, sed tiu ne plaçis al ÿi kajÿi donis sian vorton al Heæman.Edzi¸festo estis okazon-ta.Matene la saman tagon la patrino de Heæman venisal li kaj alportis al li ru¸ajn pomojn kaj demandis lin, kialli estas tiel enpensi¸inta kaj li respondis, ke li mem nescias tion.La patrino petis lin, ke li ne forrajdu, ke ÿimalbone son¸is, sed li elsaltis, adiaûis la patrinon kajsursaltis la blankçevalon.Sed la çevalo ne volis eliri elpordego; la patrino refoje petis lin:  Filo, restu hejme, jenmalbona antaûsigno, malbone vi fartos: sed li ne obeis,spronpikis la çevalon kaj estis trans la ponto.La çevalorezistis kaj ne volis daûrigi la vojon kaj la patrino petislin la trian fojon; tamen Heæman nenion atentis kaj for-rajdis al la fiançino.Kaj kiam oni rajdis al la pre¸ejo kajvenis sur tiun çi lokon, atakis ilin kun siaj kamaradoj aliaknabo, kiu aspiris ankaû la knabinon.Ambaû rivaloj ko-mencis interbati¸i kaj Heæman estis mortigita.Kiam lafiançino vidis tion, ÿi enigis ponardon en sian bruston,la edzi¸gastoj mortigis la rivalon de Heæman kaj tiama-210AVINJOeLIBROniere naû homoj pereis çi tie.Oni metis çiujn en unutombon kaj je memoro starigis naû krucojn.De tiu tem-po oni çiam riparas tiujn krucojn kaj se ni somertempepreteriras, ni foje ornamas ilin per florkrono kaj çiupre¸as  Patro nia por iliaj animoj.Tiel finis Anâa; sed la maljuna Fousková, kiu serçisproksime fungojn kaj parte aûskultis la rakontadon, ba-lancante la kapon, diris:  Ne okazis tiel, Anâa; Heæmanestis pa¸io el la kastelo Vitoboæ kaj ne el Vizmburk kajla fiançino estis el Svatoñovice.Kaj li estis mortigita kunsia edzi¸asistanto kaj svatisto pli frue ol li venis al lafiançino; la fiançino atendis lin, sed ne ¸isatendis.Onisidi¸is al tablo kaj jen komencis soni la funebra sonori-lo; la fiançino trifoje demandis la patrinon pro kies mor-to oni sonorigas, la patrino çiam elturni¸e respondis, keal tiu aû iu alia, ¸is ÿi kondukis ÿin en kameron, kie kuÿisla mortigita Heæman.La fiançino vidante tion, trapikissian koron.Oni enterigis çiujn çi tie.Tiel mi tion aûdis,finparolis Fousková. Kiu povas priju¸i, kiu el ni estas prava, se tio okazisantaû pratempoj.Fine ¸i estu okazinta kiel ajn, doma¸e,ke tio okazis.Estus pli bone se ili estus povintaj sin prenikaj feliçe vivi. Sed tiam neniu scius pri ili, ni ne rememorus pri ilikaj ne kronornamus ilian tombon, diris Tomeô riparan-te la difektitan abiolignan krucon.211AVINJOeLIBRO Ha! Kion tio helpas, mi tamen ne volus esti tia mal-feliça fiançino, opiniis Anâa. Kaj mi ankaû ne, diris Kristla, alvenante de malan-taû la arboj kun pretaj florkronoj [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]