[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Li aliris al ÿi kaj diris:—Vi estas hipokrita kaj maldankema.Neniun virinon mi amis krom vi: kaj vi pagis mian fidelecon per perfido.La rolo, kiun mi ludis apud mia edzino, estis nur komedio: tion vi sciis tre bone.Mi celis nur unu celon: vin altigi altigante min.Kial do vi min ridindigi al la grafino?Kial vi trinkigis al mi la kloroformon?—Estas vi kontraûe, kiu montri¸is malspritulo, ÿi respondis maltime.Mi verÿis la kloroformon en la du glasojn ….—Kial en la du glasojn? Kial ne en la ÿian sole?—Çu mi konis la glason, kiun ÿi prezentos al vi? Vi estis avertita: vi sentis ke la trinkaîo havis strangan guston.Kial vi trinkis ¸in? Kial vi ne suspektis la veron? Mi kredis vin pli lerta, çar en la pasintaj okazoj vi antaûvidis aferojn pli malfacile diveneblajn.Tiu klarigo mirigis Viktoron pro sia simpleco.Li ÿanceli¸is momente, kaj respondis: 586KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Tre bone.Eble vi estas prava.Sed alian fojon ne estu suspektita: çar mi îuras, ke mi vin pentigos.La komandanto elparolis tiujn vortojn, sulkante la brovojn kaj pafante al sia iama amantino rigardon tiel senkompatan, ke Josefino timis.Kiam ÿi trovi¸is sola kun Matildo:—Mi kredas, via Moÿto, ÿi diris, ke mi estos devigata vin forlasi.—Kial? Çu vi havas ion riproçeblan al mi? Mi kredis vin sindonema.Vi, same kiel aliaj, min delasas en momento, kiam mi tiel bezonas senti apud mi apogon kaj iom da amikeco.Lar¸aj larmoj ruli¸is en siaj okuloj.Fraûlino Brantino sin sentis tre kortuÿita pri tiu doloro.Sed kiam ÿi estis rakontinta al sia mastrino sian interparoladon kun Viktoro:—Vi estas prava, knabino, certigis la grafino.Çar, pro karaktero tiel kolera kiel tiu de mia edzo, nun via vivo ne estas senriska.—Se mi timus nur tion, via Moÿto, mi restus apud vi, respondis kura¸e Josefino: sed mi obeas motivojn malpli egoismajn.Hodiaû, çar sinjoro Linÿardo ne fidas plu al mi, mi neniel povas vin servi profite.Mi kredas kon-587KASTELO DE PRELONGOeLIBROtraûe, ke mi vin utilos multe pli ageme, konservante la liberecon de miaj agoj.La grafino kaj ÿia servamikino decidis ambaû, ke çi tiu lasta venos Parizon, kaj elektos lo¸ejon en la apudaîoj de la Grenela strato.Çar la mono estas la nervo de çiuj militoj, la junulino eliris el la kastelo nur post kiam ÿi estis ÿar¸ita de Matildo de paperujo plene provizita.Kiam la komandanto petis de sia edzino:—Çu vi kunkondukos Josefinon?—Josefino ne partoprenas plu mian servistaron, ÿi diris sektone.—Nu, kial?—Al mi malplaçis havi konstante antaû la okuloj la amantinon de mia edzo.Viktoro estis ¸ojega pro tiu respondo.—Çu hazarde la grafino fari¸us îaluza, li diris.Se tio estas vera, mi ne longatempe atendos.La unuaj tagoj, kiuj fluis post ilia lo¸igo, estis rilate kvietaj.La komandanto ÿajnis forgesi, ke li estas edzo.Li montri¸is aminda, eç malsevera: çar li neniel aludis la pasintajn fari¸ojn, la grafino sin demandis, çu ÿi ne estis la ludilo de doloriga son¸o, kaj renaski¸is al la espero.588KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Fine, ÿi pensis, mia edzo le¸a akceptas do rezignacie la certigon, ke neniam li fari¸os mia edzo natura.Ian tagon, Viktoro al ÿi diris:—Vi ne estas scivola, Matildo.De kiam ni lo¸as en Parizo, vi ne deziris ekzameni la ÿan¸ojn de mi faritajn en la hotelo.—Senkulpigu min, sinjoro; çar kontraûe mi ¸in vizitis de supro malsupren.—Tio estas neebla: çar mi havas la ÿlosilon de mia apartamento; kaj vi ne ¸in petis de mi.—Tio estus maldiskreta.—Nu, çu vi deziras ¸in viziti?—Se vi volas.Alveninte en la dormoçambron de la komandanto, la grafino ekkriis:—Mi konfesas, ke mi ne rekonas tiun parton de l’hotelo.En la pasinta tempo tie trovi¸is teraso.—Estas vere; sed mi ¸in forigis.Sur ¸ia loko mi konstruigis çambron apartigitan por mia propra uzo.—Çu mi povas ¸in vidi?—Certe.Eniru, mi petas.Ja la çambro, en kiu lo¸as nun la komandanto, iam komuniki¸is kun teraso, sur kiun oni aliris per fenestro-pordo.Sed Viktoro ¸in aliformigis en vastan çambron sen ia malfermaîo, en kiun oni povis eniri nur tra lia apartamento per pordo ÿlosita de sekrethava seruro, 589KASTELO DE PRELONGOeLIBROkies la filo Linÿardo sola posedis ÿlosilon.Tiu stranga lo¸ejo, en kiun la suno neniam penetris, estis luksege meblita.De la plafono ¸is la pargeto oni kovris la murojn per teksaîoj remburitaj, kiuj formis dank’al sia dikeco veran matracon.Nevideblaj truoj lerte disboritaj ebligis la renovigon de l’aero.Dank’al gaskameno tage kaj nokte hejti¸anta, estis ebla la konservado de alta temperaturo; kaj pro tio neniu bezonis eniri en la çambron por observi la fajron.Kiam la komandanto kaj lia edzino en ¸in penetris, du lustroj same gasflamaj al ¸i lumigis per kruda lumo.—Kia stranga konstruaîo, ekkriis la grafino.Por kio ¸i povas vin utili?Viktoro fermis la pordon malantaû si.—¯is nun, sinjorino, li respondis malvarmtone, tiu çambro neniel min utilis.Sed mi ¸in konstruigis por rompi la volegon de la fiera virino, kiu sin rifuzas al mia amo.Aûdinte tiujn lastajn vortojn elparolitajn de terura voço, Matildo pali¸is.—Sidi¸u, sinjorino, daûrigis la komandanto, kaj min aûskultu atentege.Vi estas en mia povo.Neniu scios, ke vi trovi¸as çi tie; neniu venos por vin liberigi.Tiu çambro havas nek pordon nek fenestron.¯i trovi¸as en la parto la plej malproksima de l’hotelo, en la parto, kiu rigardas la ¸ardenojn: plie ¸i estas lerte matracumita.Çi 590KASTELO DE PRELONGOeLIBROtie vi lo¸os ne vidante la sunon, parolante kun neniu.Çiusemajne oni donos al vi skribilaron kaj paperfolion; vi povos korespondi kun via familio.Sed zorgu pri viaj frazoj, çar çiuj leteroj, kiujn vi skribos aû kiujn vi ricevos, estos legitaj de mi.La grafino restis senmova, kvazaû frapita de bastonego: ÿiaj zumantaj oreloj aûdis nur tre neperfekte la parolojn de ÿia edzo.Post silento Viktoro daûrigis.—Mi estas laca, vidante, ke vi min konsideras kiel fremdulon, kiel senvaloraîon.¯is nun mi estis nur via lakeo kaj via ludilo: de nun mi refari¸as via edzo kaj via estro.La malsukcesintaj provoj, kiuj min ridindigis, ne renovi¸os.La komandanto Linÿardo ne estas viro, kiun oni mokas: vi tion ekscios per viaj malfeliçaîoj.Kiam tiu mallibera ekzistado tro pezos sur vin, vi facile povos retrovi vian liberecon.Sed vi ricevos ¸in nur per la delaso de via persono kaj de riçaîoj al vi donitaj de mia patro.Vi havas la tutan vivadon por pripensadi: mi estas paciencema: mi atendos.Sin ÿovinte sur la dika tapiÿo, kiu malsonorigis la bruon de liaj paÿoj, la filo Linÿardo malfermis la pordon, eliris kaj ¸in senbrue ÿlosis.La grafino ne rimarkis lian eliron.591KASTELO DE PRELONGOeLIBRODe longa tempo Matildo restis senmova, kun frunto mallevita, kun manoj sur la genuoj; sidante sur la rando de apogse¸o, ne komprenante.Kiam fine ÿi levis sian kapon, kun granda miro ÿi rimarkis, ke ÿi estas sola.Ÿi provis klarigi sian situacion, sed ne sukcesis kunligi kune du ideojn.Subite ÿi stari¸is per unu salto.Ÿi volis krii, peti helpadon: sed en la silenta kaj peza atmosfero de tiu vatumita çambro ne eç sonis la e˛o de ÿia voço [ Pobierz całość w formacie PDF ]