[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Re-venante hejmen, li pensis: Oni elÿiru la koron el mia brusto: la princo ne partopre-nis en tio.Li mem ne batis, nek instigis, li eç ne sciis pri laokazo.Kiu tiel malvarme kaj trafe ju¸as la aferon, tiu ne po-vas esti kunkulpulo.En tia okazo mi povas komenci ju¸anesploron, kaj se ni ne kvietigos la barbaron, mi transdonos laaventuristojn al la tribunalo.Bela traktato pri amikeco interdu ÿtatoj, kiu komenci¸as per malrespekto al la ambasado-ro! & En la sekvinta tago la nobla Sargon kuÿis ¸is la tagmezo enfelta lito, kio cetere okazis al li tre ofte, post çiu drinkado.141LA FARAONO 2eLIBROApud li sur malalta kanapo sidis la pia Istubar, kun la okulojfiksitaj sur la plafono, murmuretante pre¸ojn. Istubar  sopiris la ambasadoro  çu vi estas certa, keneniu el nia kortego scias pri mia malfeliço? Kiu povas scii, neniu ja vidis vin? Sed Egiptanoj!  ¸emis Sargon. El Egiptanoj scias pri tio nur Mentezufis kaj la princo, kajtiuj frenezuloj, kiuj kredeble longe ankoraû memoros viajnpugnojn. Eble iom & eble! & Sed ÿajnas al mi, ke estis inter ili lakronprinco kaj havas la nazon difektitan, se ne rompitan & La nazo de la princo estas tute sana, kaj li ne estis tie. En tiu okazo  sopiris Sargon  la princo devus palisu-mi kelke el ili.Mi ja estas ambasadoro! & mia korpo estassankta & Kaj mi diras al vi  konsilis Istubar  elîetu la koleronel via koro kaj eç ne plendu.Çar se oni kondukos la friponojnal la tribunalo, la tuta mondo ekscios, ke la ambasadoro de laplej potenca re¸o Assar havas aferojn kun Fenicianoj, kaj, tioestas ankoraû pli kondamninda, vizitas ilin sola, nokte.Kionvi respondos, kiam via morta malamiko, la kanceliero Lik-Bagus, demandos vin:  Sargon, kiujn Fenicianojn vi vidis kajpri kio vi parolis kun ili, apud ilia templo, nokte? & Sargon ¸emis, se oni povas nomi ¸emo sonojn similajn alla murmuro de leono.Subite enkuris asiria oficiro.Li ekgenuis, ekfrapis la plan-kon per la frunto kaj diris al Sargon: Lumo de la pupiloj de nia sinjoro! & Antaû la peronoestas multe da egiptaj sinjoroj kaj altranguloj, kaj en la fron-142LA FARAONO 2eLIBROto la kronprinco mem & Li volas eniri çi tien, kredeble porrespekte honori vin &Sed antaû ol Sargon sukcesis doni ordonon, en la pordo dela çambro aperis la princo.Li forpuÿis la grandegan Asiria-non, kiu staris garde, kaj rapide proksimi¸is al la feltoj, kie lakonsternita ambasadoro, lar¸e malferminte la okulojn, nesciis kion fari kun sia persono: forkuri nuda en alian çambronaû sin kaÿi sub la litaîon?Sur la sojlo staris kelke da asiriaj oficiroj, mirigitaj per lainvado de la kronprinco, kontraûa al çiu etiketo.Sed Istubarfaris al ili signon, kaj ili malaperis post la kurteno.La princo estis sola, li lasis la sekvantaron en la korto. Saluton al vi  diris li  ambasadoro de la granda re¸okaj gasto de la faraono.Mi venis viziti vin kaj demandi: çu vine bezonas ion? Se vi havas tempon kaj deziron, mi volas, kevi akompanata de mi trarajdu la urbon sur çevalo el la çeva-lejo de mia patro, kiel konvenas al la ambasadoro de la poten-ca Assar, kiu vivu eterne!Sargon aûskultis kuÿante kaj ne komprenis eç unu vorton.Kiam Istubar tradukis al li la paroladon de la princo, la am-basadoro estis tiel ravita, ke li komencis bati la feltojn per lakapo, ripetante la vortojn:  Assar kaj Ramzes.Kiam li trankvili¸is kaj petis pardonon de la princo pro lamizera stato, en kiu lin trovis tiel eminenta gasto, li aldonis: Ne riproçu min, sinjoro, ke tera vermo kaj ÿtupo de latrono, tia kiel mi, tiel strange montras sian ¸ojon pro via al-veno.Sed mi ek¸ojis duoble.Unue, trafis min supertera ho-noro; due, çar mi pensis en mia malsa¸a kaj mizera koro, kevi, sinjoro, estis la kaûzo de mia hieraûa malfeliço.x
ajnis al143LA FARAONO 2eLIBROmi, ke inter la bastonoj, kiuj falis sur mian dorson, mi sentisvian bastonon, batantan forte &La trankvila Istubar tradukis çion al la princo, vorton postvorto.La princo respondis kun vere re¸a memrespekto: Vi eraris, Sargon.Se ne tio, ke vi mem konfesis vian kul-pon, mi tuj ordonus kalkuli sur via dorso kvindek bastonba-tojn, por ke vi memoru, ke tiaj kiel mi, ne atakas are unu ho-mon, nek nokte.Istubar ne finis ankoraû la tradukon de la respondo, kiamSargon jam alrampis al la princo kaj çirkaûprenis liajn pie-dojn, kriante: Granda sinjoro! & Granda re¸o! & Gloro al Egipto, ke ¸iposedas tian estron!La princo daûrigis: Jen kion ankoraû mi diros al vi, Sargon.Se vi estis atakitahieraû, mi certigas vin, ke neniu el miaj korteganoj faris tion.Çar mi opinias, ke tia koloso kiel vi devus rompi la kranion depli ol unu.Çiuj miaj estas sanaj. Li diras la veron kaj parolas sa¸e!  murmuretis Sargonal Istubar. Sed kvankam la malbela ago ne estis farita per mia kul-po, nek de miaj korteganoj, tamen mi sentas la devon kvie-tigi vian koleron kontraû la urbo, en kiu oni akceptis vin tielmalrespekte.Jen kial mi persone vizitis vian dormoçambron,jen kial mi malfermas por vi mian domon en çiu tempo, kiamvi volos viziti min.Jen kial & mi petas vin akcepti de mi çitiun malgrandan donacon &Dirante tion, la princo elprenis el sub la tuniko çenon, or-namitan per rubenoj kaj safiroj [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]