[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Quakston kajWillowby havis bonegajn enspezojn per li.Ili restos çi tie, pritio li estis konvinkita, kaj provos persvadi lin subskribi kon-trakton longdaûran.Sed Bobo dum la tuta tempo atendis, keRodney venu, li nome volis peti de li konsilon. Mi devas lerni pli bone legi, li diris,  kaj mi devas ankaû136LA GNOMAÛTOeLIBROlerni administri mian monon.Estas multaj aferoj, pri kiuj midevas demandi vin.Vi scias, kiel estas, Rodney.Çiam estashomoj, kiuj volas vidi min, kaj estas ja nur kutima sa¸a pru-dento, ke ili ankaû pagu por tio, kaj devas trovi¸i pagitaj asis-tantoj, kiuj prizorgas min.Mi devos vivi en la grandula mon-do post çi tio.Mi ne plu estas eta sova¸ulo, kiu lo¸as en ar-baro, kaj mi ankaû ne intencas reiri al tiu vivo, tion mi povasveti je via kapo.Ho ne, kaÿi sin en truitaj arboj ne plu estasla melodio por çi tiu gnometo.137LA GNOMAÛTOeLIBRODekkvara çapitroEn kiu unu el niaj amikoj adiaûasodney kaj Elizabeto ekiris al la hotelo, kie Glogo trovi¸is,Rflegata de la fratino de Willowby.Ne estis multo, kiononi povis fari, la miljara gnomo kuÿis silenta en sia korbo, kajfraûlino Willowby okupis sin legante filmîurnalojn.Bedaûrin-da a¸a Glogo  la neûrastenio tute venkis lin, kaj li nur fer-mis la okulojn kaj lasis ¸in regi laûvole.Li skui¸is, kiam Elizabeto diris lian nomon, malfermis laokulojn kaj provis eksidi.Jes, li estis tre kontenta vidi ilin.Lidum la tuta tempo estis certa, ke ili venos, sed li timis, ke es-tos tro malfrue.Post kiam li estis dirinta tion, li devis kuÿi¸idenove, li nome sentis sin tre malforta.Elizabeto rigardis riproçe al li. Glogo, ÿi diris,  mi kredas,ke vi ne man¸as sufiçe. Mi ne havas tre bonan apetiton, konfesis la maljuna gno-mo. Sed ni atentos, ke vi komencos man¸i denove, Glogo. Kial mi man¸u? Çu estas io, kio restas al mi por fari en lavivo? Ni ja provos trovi pliajn gnomojn, provis Rodney.Glogo ridetis pale: Estas tre bone kaj afable de vi ambaû.Sed vi scias samebone kiel mi, ke ni ne havas iajn ÿancojn.La tempo de gno-moj estas pasinta. Sed vi ja ne povas kuÿi çi tiel! ekkriis Elizabeto.138LA GNOMAÛTOeLIBRO Vi provis mistifiki min, kaj tion mi ankaû mem provis.Sednun mi devas serioze rigardi la situacion.Mi vivis tro longe.Li ripetis siajn vortojn per pli malforta voço: Tro longe.Tro longe. Çu vi volas, ke ni veturigu vin reen al la sekvojoj, Glogo? Ne, li diris. Mi volas tute nenion.Fari¸is longa silento.Fine Elizabeto, kiu ne volis permesi,ke la interparolo fini¸u, diris: Ni vizitis Bobon. Bobo trovis vivon, kiu taûgas por li, diris la avo per vo-ço, kiu similis al flustro. Estis fakte la sola, kion li povas fari, Glogo, diris Rodney. Jes, mi scias.Mi ne mallaûdas lin.Mi ne ÿatas tion, sed mine devas vidi ¸in tro longe.La neûrastenio estis venkinta.Glogo denove fermis la oku-lojn, kaj çio estis silenta kaj kvieta.Ili provis trovi ion por diri, kio povus vigligi lin, sed tio estismalfacila.Fine ili aûdis malfortan flustron el la korbo: Vi ambaû estis tre bonaj al mi, kaj mi dankas vin por çio mi dankas vin el mia tuta koro.Sed nun vi ne plu povas fariion por mi.Mi estas tro laca, mi ne povas paroli.Nun vi de-vas adiaûi.Tio estis ordono, kaj ili povis nur obei.Larmoj fluis laû lavangoj de Elizabeto  konvinkita, ke tio estis la lastaj vortoj,kiujn ili aûdis de la maljuna gnomo. Adiaû Glogo, ÿi murmuris kaj tuÿis la malfortan kaj vel-kantan manon, kiu jam senti¸is malvarma. Adiaû Elizabeto, adiaû Rodney, aûdi¸is la malforta voço.Ili forlasis la çambron silente sur la piedfingroj, ili reiris al139LA GNOMAÛTOeLIBROmondo lo¸ata de homoj, kiuj ankoraû ne vivis tro longe aûalmenaû ne sciis, ke ili tion faris.De la sesa ¸is la sepa estis paûzo en la prezentadoj.Bobone pensis ¸ismorte labori dum sia unua enga¸i¸o, li atentigis.Li estis mendinta man¸on por si mem kaj siaj amikoj, kajlia ordono plenumi¸is sen protestoj, çar Bobo estis riça gno-mo, kaj li parolis kun la memklara aûtoritateco, kiun li lernisde Rodney.Kaj Rodney estis amuzita kaj surprizita, kiam li vi-dis, kiom la eta favorito sukcesis ensuçi dum ilia kunestado.La prezentado denove komenci¸is.Rodney kaj Elizabetodum kelkaj minutoj restis en la malantaûa tendo en agrablainterparolo kun honesta olda Charlie.Ili venis al silenta inter-konsento rigardi la de li plenumitan gnomÿtelon kiel puraeraro.Charlie aludis, ke li volonte scius, kie kaj kiam Rodneykaj Elizabeto estis trafintaj Bobon kaj Glogon, sed Rodneydiris, ke Bobo povas rakonti kiom ajn li volas pri tiu afero.Meze en çio venis sendito de fraûlino Willowby, kiu komu-nikis, ke maljuna Glogo trankvile mortis en sia korbo.Rodneykaj Elizabeto estis antaûsciintaj pri tio  la laca miljaruloklare petis ilin lasi lin morti en paco.Nun Elizabeto sidis tiekun larmoj en la okuloj, dum Rodney kaj la varietea viro dis-kutis la praktikajn vidpunktojn pri enterigo de gnomo.Ili in-terkonsentis ne sciigi Bobon antaû ol la prezentado estos fini-ta por la tago je la deka.Sinjoro Willowby proponis imponanenterigon, kiu certe allogus inter ducent aû tricent personojnal la foira loko.Sed Rodney decide oponis sin al tio kaj diris,ke li tute ne volas enmiksi¸i en tian utiligon de la morta korpode bedaûrinda a¸a Glogo.La a¸ulo dum sia vivo ja çiam es-primis profundan malamon al la amuzeja branço kaj çio, kiokoncernas monon.140LA GNOMAÛTOeLIBROHonesta olda Charlie fine lasis sin konvinki, ke tio estas la¸usta maniero rigardi la problemon.Ili enterigos Glogon sengrandaj aran¸oj.Li miris, çu ili devas havi oficialan permeson por la ente-rigo.Rodney opiniis, ke la gnomoj ne estas rekonitaj de lamondaj le¸aroj, kaj plej sa¸e estos lasi lin kuÿi en sia korbo,kiu estis lia lito, kaj enterigi lin sub iu granda arbo.La arba-ro kaj la arboj ja çiam estis lia granda amo.Je la deka ili rakontis al Bobo, kio okazis, kaj li havis la sa-man opinion pri la enterigo.Rodney kaj Elizabeto estis la so-laj veraj amikoj de lia avo, li diris, kaj ili certe scias, kion limem volis [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]