[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mi devus vin sendi al la ju¸istaro.Sed mi memoras vian sindonemon kaj tiun de via edzino: pro tio mi malobeas la ordonon de mia devo.Mi petis la imperian Kulpigiston, ke li ne vin persekutu.Li tiumatene al mi respondis ke, por pruvi al mi sian estimon, li çesigos la proceson: cetere la malbonega famo de via mortigito klarigas kaj ebligas tian komplezon.Do oni vin lasos trankvila.Tiel longe kiam via farto postulos specialajn kuracaîojn, vi restos tie çi; sed tuj kiam vi estos resanigita, vi forlasos tiun domon.De tiu momento, vi ne partoprenas plu mian servistaron.170KASTELO DE PRELONGOeLIBROKaj la markizo eliris, ne turninte la kapon.Aûdinte tiujn neripareblajn parolojn, Kamuÿo fluigis el siaj okuloj du lar¸ajn larmojn.Çar neniu çeestanto vidis la batalon, lin kulpigis çiuj ÿajnoj: li tion tro bone komprenis.La nokto estis malbona por la malsanulo.La morgaûan tagon, la du kuracistoj, vokitaj pro konsili¸o, decidis, ke estas necesege operacii kiel eble plej rapide la elartikigon de la ÿultro.Kamuÿoj havis en Matildo sindoneman amikinon.La junulino çiam konservis al sia nutristino sinceran am-senton, kaj ofte ÿin vizitis.Al ÿi sola la çasgardisto akurate rakontis la veraîon pri la batalo.Fraûlino de Prelongo, kiu absolute fidis al la sincereco de tiu viro, eç unumomente ne dubis pri lia parolo.Ÿin çagrenis la severa decido prenita de ÿia patro: sed pro la respekto, kiun ÿi sentis al li, ÿi ne kura¸is lin kritiki.Tamen kiam ÿi eksciis la teruran operacion tolerotan de la malsanulo, operacion, kiu lin senripareble kripli-gos, ÿi ne povis sin deteni, kaj, interparolante pri tio kun sinjoro de Prelongo:—Paçjo mia, ÿi diris, la malfeliça Kamuÿo estas malsanega.Baldaû oni tranços lian brakon.Mia plendinda nutristino ploregas dum la tuta tago: mi timas, ke ÿi malsani¸os pro çagreno.Çu vi permesos, ke mi ilin helpu per mia junulina monujeto?171KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Kara infanino, ekkriis Raûlo kortuÿita.Çar ¸i devenas de vi, tia peto ne min mirigas.Pro tio, ne nur mi ne kontraûbatalas tiun malavaran penson, sed kontraûe mi volas ¸in partopreni.Konservu viajn ÿparaîojn; mi liveros al vi la tutan monon, kiun vi bezonos.Sed promesu la sekreton, çar mi treege deziras, ke mia nomo ne estu elparolita.La markizo tiel facile konsentis la peton de sia filino nur çar, fonde de lia koro, lin tre kontentigis tiu intermeto.Lin suferigis lasi en la malriçeco viron kaj virinon kiujn, dum lia tuta vivo, li ÿatis kaj amis, çiun pro mal-similaj kaûzoj.Aliparte la ordonanta le¸o de la devo malpermesis, ke li ankoraû rilatu eç iomete kun homo, kiun li konsideris kiel volmortiginton.Dank’al sia inter-veno, Matildo malÿar¸is la patran konsciencon el granda pezo, ebligante lian helpadon, sed laû maniero tute anonima.Kiam la operacio estis finita, la çasgardisto, dank’al sia fortika natureco, ne estis plu baldaû minacita de ia dan-¸ero.Tamen li restis çiam pala; kaj la forteco ne revenis.Tio, kio pligrandigis lian fizikan doloron, estis morala sufero: ne sin senti en sia hejmo, çar la nova gardisto, nomita Mareçalo, atendis senpacience, ke la lo¸ejo estu malplena.Çar la kuracistoj certigis, ke la mara aero estos por la malsanulo kuracilo potenca kaj rapidigos lian re-172KASTELO DE PRELONGOeLIBROsanigon, Matildo decidis, ke ÿi efektivigos projekton de kelka tempo jam elpensitan.Çerpinte en la patran kason, antaû ÿi lar¸e malfermatan de sinjoro de Prelongo, ÿi açetis dometon konstruitan supre de krutaîo.De tiu alta supraîo, la rigardo vasti-¸is super Oceano ¸is dekmejla horizonto; dum dufoje çiutage la marfluo frapis ¸ian fundamenton per la sen-çesa movado de alfluo kaj de elfluo.Kiam çiuj aran¸oj estis finitaj, fraûlino de Prelongo akompanata de Valentino, sia sendisi¸a amikino, veturigis ge-Kamuÿojn en sia propra kaleÿo.La du junulinoj kun granda plezuro lo¸igis mem tiujn bonajn geedzojn, kiuj ploris pro ¸ojo, ilin dankante.—Nun, ili diris, nia dankemo pereos nur kun nia vivo.Çu okaze vi bezonos nin, ni estas pretaj.Kion ajn vi petos, ni ¸in plenumos senÿancele, kiam eç ni devus rompi niajn ostojn.Matildo kaj Valentino ridetis.Ili ambaû sentis sin tiel ÿirmitaj kontraû ia ajn malfeliçaîo, ke kredeble neniam Kamuÿo aû lia edzino trovos okazon ekzerci sian sindonemon.Dum fraûlino de Prelongo iom post iom aliformi¸is en junulinon mirinde belan, Ludoviko Linÿardo finis siajn studadojn en la terkultura lernejo.Reveninte en sian landon, li edzi¸is kun infaneca amikineto, Eûlalio Gros-173KASTELO DE PRELONGOeLIBROklaûdo, kiu, post kvin jaroj da edzini¸o jam naskis kvar infanojn [ Pobierz całość w formacie PDF ]