[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.CZWARTEKKim, nie zwracając uwagi na towarzyszące jej w tlefutbolowe wrzaski, próbowała choć trochę uporządkowaćkuchnię, wyglądającą jak po eksplozji.Urządzono ją dlapraworęcznych, cholera, cholera, co dodatkowoutrudniało jej zadanie.Pewnego dnia, gdy jej statekdobije do portu, zbuduje sobie dom i zamontuje zmy-warkę po lewej stronie zlewu.Zmywarka pękała w szwach.Zlew był pełen.Nasuszarce piętrzyły się sterty naczyń, a na kuchence nadalpozostało mnóstwo brudnych garnków i patelni.Czyktokolwiek potrafi przyrządzić w ciasnej mieszkaniowejkuchni atrakcyjny obiad na Z
więto Dziękczynienia?Nick, rzecz jasna, zaoferował się z pomocą, ale kazałachłopakom obejrzeć mecz.Jej nie interesował futbol.Poza tym lepiej, żeby się trochę poruszała.Nie przełkniejuż w życiu ani kawałka.No, może trochę ciasta.Zastanawiała się, co słychać w salonie.Nie słyszałarozmów.Brent w czasie obiadu był jeszcze cichszy niżzwykle.Irytował się, bo odkryła jego plany samotnychświąt? Czy raczej wkurzyło go powitalne ultimatum: Okulary VR albo obiad.Wybór należy do ciebie".- Może pomogę? - spytał Brent, uchylając nagle kuchenne drzwi.Telewizor był zgaszony bądz
wyciszony.- Wycieranie mieści się w zakresie moich umiejętności.Wręczyła mu ścierkę.- Kiepski mecz? Jaki wynik?- Nick chrapie wniebogłosy, pewnie przedawkowałindyka.Ponieważ mecz się nagrywa, wrócimy do niego,kiedy Nick się obudzi.- Jakiś czas Brent wycierał wmilczeniu.- Dzięki, że mnie zaprosiłaś.- Podziękuj siostrze.Jeanine zadzwoniła parę dni wcześniej, by podzię-kować Kim za zaproszenie Brenta na świąteczny obiad,bo nie miał dość sił na jazdę do domu.Tyle że Kimprzestała zapraszać Brenta lata temu.Odkąd go znała, wkażde Z
więto Dziękczynienia latał do Chicago.Byłagotowa postawić sporą sumę, że robił tak co rok od czasurozwodu.Zgadywała, że nie zdecydował się na podróż przez techolerne okulary VR i kiepski dostęp do sieci w sa-molotach.Brent jej nie okłamał - no, niezupełnie - ale nieskomentował, gdy wspomniała o tym, że wkrótcezobaczy się z rodziną.Teraz okazał dość przyzwoitości, by nie odpowie-dzieć.- Jakie miałeś plany na święta, gdyby Jeanine mnienie zawiadomiła?Kim wyobraziła sobie mielonkę i żurawiny w ir-landzkim barze, który ostatnio tak polubił.Wzruszył ramionami.Po chwili zmienił temat.- Zaczynam przypominać sobie coraz więcej z tamtego dnia.Lekarze mówili, że może się tak zdarzyć.Cóż,lepiej póz
no niż wcale.Czy to niedobre wieści? Może o pewnych rzeczachlepiej zapomnieć.- Mów dalej, Brent.Znów chwila ciszy.- W końcu przypomniałem sobie, jak wysiadłem zradiowozu.Na nasypie dokoła rurociągu zebrali sięludzie.Głównie nastolatki.Podłączali się do rury.Chcia-łem ich przegonić, nim coś się wy darzy.Próbowałem.Dlatego właśnie wysiadłem.- Próbowałeś ich ocalić.Powinieneś być z tego dum-ny.Ja jestem z ciebie dumna.- Chyba tylko ty.To zabawne, bo jedyną osobą, którąuratowałem, byłem ja.Jeśli w ogóle.Jeśli w ogóle? Nim zdołała wymyślić stosowną od-powiedz
, telewizor w salonie ożył.Ale nie na mecz.- Rany! - zawołał Nick.- Hej, chodz
cie, musicieto zobaczyć!Wytarła ręce i poszła do salonu.Brent ruszył za nią.Nick siedział na kanapie z pilotem w dłoni.Przełączyłsię na CNN, jeszcze gorszy kanał niż sportowy.Cofnąłna szybkim podglądzie.- Przeczytajcie napis na pasku.Straszne.- Faktycznie - mruknęła Kim.Pasek ograniczał się dosuchych faktów:  Osobliwe medyczne ataki na bez-domnych w Utice.Dwóch sparaliżowanych".W lokalnych dziennikach od kilku dni gadali tylko otym, ale dla Nicka była to nowina.Dopiero tego rankaprzyleciał małym samolotem z La Guardii.Utica niepotrzebowała tego typu sławy.Już i tak w mieście zbytczęsto widywało się nalepki na zderzakach z napisemMIASTO ZAPOMNIANE PRZEZ BOGA.Kim prenumerowała  Wiadomości Lokalne" - Nicknazywał gazetę  Wiadomości Syfalne".Sprawdzała tylkokupony i reklamy, lecz  WL" z pewnością pisały o tejhistorii.Wyciągnęła z kosza najnowszy numer.- To chore - mruknęła.Nick przebiegł wzrokiem artykuł.- Pięć przypadków.Biedacy nie mieli pojęcia, że wogóle ich zaatakowano.Dowody wykryto na pogotowiu.Hmm, co to jest punkcja lędz
wiowa?- Wkłucie do kręgosłupa - odparła Kim, wciążczytając mu przez ramię.Sama musiała spytać o toAarona.- Uliczne wkłucia do kręgosłupa? U nieprzytomnychbezdomnych? Co za świr robi coś takiego?Nie umiała odpowiedzieć.Zastanawiała się, ilu jesz-cze ich było, zbyt wystraszonych, niezrównoważonychbądz
oszołomionych, by zgłosić się na policję.- Mogę przewrócić stronę? - spytał Nick.Kiwnęłagłową, więc zaczął czytać dalszy ciąg.- To ohydne.Uszkodzone nerwy.Krwotoki.Infekcje prowadzące dozapalenia opon mózgowych.Ohyda.- Brent, znasz kilku miejscowych gliniarzy.Co oni.- Kim urwała, unosząc wzrok.Brent skupił uwagę na meczu, oglądał z wyciszonymdz
więkiem.Dopiero po minucie zauważył, że patrzy naniego i odpowiedział znużonym, jakby wymuszonymgestem.- Takie rzeczy się zdarzają - mruknął, jakby towszystko wyjaśniało, i znowu oglądał mecz.Kim i Nick wymienili oszołomione spojrzenia.Odkiedy stał się takim cynikiem?Brent szamotał się, uwięziony pomiędzy jawą i snem.Jego myśli/sny/wspomnienia splatały się chaotycznie,jakby jakiś złodziej plądrował losowo wybrane schowkiumysłu.Obrazy wyglądały dziwnie.Zniekształcone.Senne?Surrealistyczne?Oszołomiony lekami, wisiał wbity w ścianę z odrę-twiałym ciałem, wokół wybuchały samochody i płonęłyzwłoki.Pędził ruchliwą ulicą - i jednocześnie rozpo-znawał Genesee Street ze światłami na niemal każdymskrzyżowaniu, dotrzymując tempa innym samochodom,pewien, że nie przekracza pięćdziesięciu kilometrów nagodzinę.Jechał - wlókł się - przez zapuszczoną nieznanądzielnicę, sądząc po szczegółach tablic i latarni gdzieś wUtice.Wędrował po budynku Garner Nano-tech, jegookulary VR błyskały.Badał.Uczył się.czasami z owymosobliwym, lecz jakże znajomym uczuciem oderwania.Jakby patrzył cudzymi oczami.Przewracał się i wiercił na łóżku.Myśli/sny/wspomnienia - i uczucia.Radość z nowejwiedzy.Oszołomienie - niemal wszystkim.Gwałtownewahania emocjonalne i ponownie to dziwne wrażenie, żektoś (ktoś nowy?) grzebie mu w umyśle.Litość i szok natwarzy Kim, jakby stał się mniej niż człowiekiem.Otworzył oczy [ Pobierz całość w formacie PDF ]