[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chłopiec skończył dopiero siedem lat,miał przed sobą całe \
ycie i na pewno zdÄ…\
y jeszcze zebrać sporą kolekcję ran, sińców izadrapań.ROZDZIAA
44Na śmierć zapomniała, \
e ma gości, ale przypomniał jej o tym Gilbert, któregospotkała w przybudówce stołpu.Lord Roghton i jego \
ona byli w drodze do Londynu i prosilio nocleg.Praktyka była to nader powszechna.Gdy król bawił w stolicy, ciągnęli tam lordowiez całego kraju, tak \
e dwa albo nawet trzy razy tygodniowo miewali w Clydon gości.- Nigdy tego nazwiska nie słyszałam.Skąd pochodzą?- Z Northumbrii.- Bo\
e, to szmat drogi.Przyjmij ich, Gilbercie, niech się rozgoszczą.Aha, i przygotujim komnatę na noc.- Uśmiechnęła się spoglądając na zabrudzoną suknię.- Jeśli zdołam prześlizgnąć się przez salę niezauwa\
enie, powiedz im, \
e spotkamy sięna wieczerzy.- Dobrze, pani, ale pragnąłbym zauwa\
yć, \
e Lord Roghton ju\
u nas bawił - uprzedziłją Gilbert.- Co prawda wiele lat temu, ale wtedy te\
poprosił o jeden nocleg, a wyjechałdopiero po tygodniu.To te\
praktyka nader powszechna, zwłaszcza wśród mo\
nowładców z wielkimiorszakami, którzy wyczerpawszy swoje zapasy, podró\
owali miesiącami po całym kraju,zatrzymując się to w tym, to w tamtym zamku i nadu\
ywając gościnności gospodarzy.- Ach, więc to jeden z tych, hę? - Zachichotała, bowiem w Clydon zapasów było poddostatkiem i mogli sobie pozwolić na utrzymanie niespodziewanych gości.Lord Roghton.Nie mogła sobie tego nazwiska skojarzyć, lecz przed wieczerzą wróciłajej pamięć.Ujrzawszy Roghtona, przypomniała sobie, \
e odwiedził ich, kiedy miała pięć albosześć lat i \
e był najbrzydszą istotą, jaka kiedykolwiek chodziła po ziemi.Teraz te\
wyglądałkoszmarnie, ale nie była ju\
dzieckiem i nie umierała ze strachu, jak wtedy.Zbli\
ał się doczterdziestki, był jeszcze grubszy ni\
przed laty, choć nie dlatego wszystkich przera\
ał.Miałokrutne oczy - inaczej nie dawało się ich opisać j wielki, kulfoniasty nos i dwie ohydneblizny, z których jedna wykrzywiała mu usta  zdawało się, \
e ciągle się uśmiecha - a drugaszpeciła lewy policzek, ściągając skórę pod okiem.Jego \
ona jeszcze nie zeszła.Reina współczuła jej takiego mę\
a.Gdyby przynajmniejbył człowiekiem miłym i dobrym, potrafiłaby zachować powściągliwość, ale nie,przypominała sobie coraz więcej szczegółów sprzed lat i stopniowo dochodziła do wniosku,\
e ma przed sobą prawdziwego potwora.Przypomniała te\
sobie, \
e podczas pierwszejwizyty zachowywał się tak nieprzyjemnie, \
e ojciec musiał wyprosić go z zamku.No có\
, niepozostało jej nic innego, jak sprawdzić, czy przeczucia jej nie mylą i Lord Roghton niezmienił się przez ten czas na lepsze.Chocia\
o wiele bardziej wolałaby, \
eby sprawdził to zanią Ranulf.Roghton rozmawiał z Sir Williamem i Lady Margaret.Tajemniczym zbiegiemokoliczności młodszych dam w sali nie było.Reina nie mogła ich za to winić.Lord Rogthonmógłby zostać bohaterem najkoszmarniejszych snów.Zanim do nich dołączyła, jak spod ziemi wyrośli obok niej Erie i Searle.IlekroćRanulf wyje\
d\
ał bez nich, nie odstępowali jej na krok, co niezmiernie ją bawiło.Jednocześnie wielce ich \
ałowała, bowiem odkąd zaszła w cią\
ę, musieli znosić jej zmiennehumory.Choć raz naprawdę cieszyła się z ich obecności.Zgodnie z \
yczeniem Ranulfa, Searle o\
enił się z Louise de Burgh, dlatego Reinawidywała go tylko wtedy, gdy mą\
wyje\
d\
ał.Było im ze sobą dobrze, jeśli nie liczyćpierwszego dnia, a raczej nocy, kiedy to Searle musiał zawlec do ło\
a rozwrzeszczaną iwierzgającą połowicę.Gdy Reina widziała ją ostatnim razem, Louise sprawiała wra\
enieniewiasty błogo zadowolonej.Cokolwiek Searle jej powiedział albo zrobił, wywarłozaprawdę czarodziejski skutek.Pragnęłaby wywrzeć taki sam wpływ na Ranulfa.- Aaaa, Lady Rhian, jak sądzę.Czarownica o kruczoczarnych włosach.Pamiętaszmnie, pani?Reina zesztywniała.Dwie zniewagi w dwóch zdaniach? Chyba nie był kompletnymidiotą, sądząc, \
e wez
mie to za niewinną pomyłkę? Gilbert powiedział mu, jak jej na imię.Tak, musiał być ostatnim debilem, skoro nie potrafił zapamiętać imienia, które podano muledwie przed kilkoma godzinami.- Reina, Lordzie Ralston, Lady Reina Fitz Hugh - rzekła, odpłacając mu pięknym zanadobne.- Jeśli znowu zapomnisz, jak mi na imię, samo ,,Lady wystarczy.A gdybym byłaczarownicą, panie, nie czułbyś się pod moim dachem bezpiecznie, więc masz szczęście, \
e niąnie jestem.Nie, nie zamierzała iść w ślady matki, która ignorowała drwinę i szyderstwo, byletylko mieć spokój w domu.Jeśli Roghton myślał, \
e ujdzie mu to płazem, to się grubo mylił.Zaskoczyła go, i to bardzo.Nie spodziewał się, \
e ktoś śmie odpowiedzieć nazniewagę równie bezczelną zniewagą, a ju\
na pewno nie przypuszczał, \
e zrobi to niewiasta.Choć wielce skonsternowany, rzekł nader grzecznie:- Rozumiem, \
e niedawno wyszłaś za mą\
, pani.- Tak, o ile cztery miesiÄ…ce to niedawno.Niestety, mÄ…\
bawi w Londynie ze swoimojcem, Lordem Hugh de Arcourt.- Z Lordem Hugh z Lyonsfordu?- Z tym samym.Od tej chwili nie usłyszała od Roghtona ani jednego niegrzecznegosłowa, co było doprawdy zabawne, zwa\
ywszy, \
e Clydon było potę\
niejsze od Lyonsfordu.Dowodziło to tylko jednego: dama władająca małym królestwem imponowała światu mniejni\
ubo\
szy od niej lord - chyba \
e raczyła wspomnieć, i\
ten\
e lord jest jej bliskim krewnym.Gdy do sali zeszła jego \
ona, Reina, tak samo jak wszyscy pozostali, prze\
yła lekkiszok, bowiem w przeciwieństwie do swego mę\
a Lady Roghton była niewiastą oszałamiającopiękną.Blondynka o jasnej, jedwabiście gładkiej cerze i twarzy anioła wzbudzała szczerypodziw.Nawet Eadwina zazgrzytała zębami z zazdrości.Było zupełnie niezrozumiałe, dlaczego takie uosobienie piękna poślubiło mę\
czyznępokroju i wyglądu Roghtona.Tak, doprowadzić do ich mał\
eństwa mógł tylko człowiekwyjątkowo okrutny.Searle i Erie byli pora\
eni, jak zresztÄ… wszyscy inni, bo wszyscy zamilkli i zamarli.Chyba tylko Reina zauwa\
yła, jaką rozkosz czerpie Roghton z wra\
enia, jakie jego \
onawywarła na zebranych.Wyraz
nie cieszyło go, \
e ludzie podziwiajÄ… jej urodÄ™, by ju\
sekundępóz
niej z przera\
eniem zdać sobie sprawę, \
e tak piękna, tak po\
Ä…dania godna niewiastanale\
y do mÄ™\
czyzny tak odpychającego.Mimo to Roghton zaczął besztać ją za spóz
nienie,co było zaprawdę poni\
ające, zwłaszcza \
e nie ulegało wątpliwości, i\
robi to celowo [ Pobierz całość w formacie PDF ]