[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. W przyszłym tygodniu mam w Bucharze wykład o metodach prowadzeniarzezi i pomyślałem sobie, \
e wykorzystam jutrzejszy dzień na przygotowanie.�g�dej wbił w ojca zdumiony wzrok.Podpierający mapy słu\
ący powoli opadł mu nanogę. Nie mo\
esz tego przenieść? No wiesz, sporo mi zapłacili i mam nieco związane ręce. To co, w środę?Chan wyjął z szaty zwój i przejrzawszy go, powoli pokręcił głową. Nie wiem, czy będę mógł w środę& Czwartek? Nie, czwartek odpada.W czwartek przychodzi do nas na kolację �g�dej z \
onąi w zasadzie obiecałem& Ale �g�dej to ja! A, więc tu jesteś& Więc te\
nie będziesz miał w czwartek czasu.Milczenie �g�deja zakłócane było jedynie odgłosami, wydawanymi przez tysiącezarośniętych Mongołów  wrzeszczących, bijących się ze sobą i coraz bardziej wkurzonych. Posłuchaj mnie&  powiedział cicho. Byłbyś gotów podbić świat& w piątek?Chan westchnął. W piątki rano przychodzi sekretarka. Przychodzi. Trzeba odpowiedzieć na tyle listów& nie uwierzyłbyś, czego ludzie ode mniewymagają. Zmarkotniał, jakby oklapł. Czy mógłbym podpisać to, pojawić się tam? Czymógłbym dokonać sponsorowanej masakry na cele dobroczynne? Zazwyczaj trwa toprzynajmniej do trzeciej, a miałem nadzieję wyjechać wcześniej na długi weekend.Alew poniedziałek& w poniedziałek&  Znów zajrzał do zwoju. Obawiam się, \
eponiedziałek odpada, odpoczynek i powrót do zdrowia, przy tym będę się upierał.Sprawdz
my, co z wtorkiem.Dziwaczny przenikliwy odgłos, który dolatywał z oddali, brzmiał jak zwykły codziennyszloch kobiet i dzieci nad zwłokami zaszlachtowanych mę\
czyzn i chan nie zwracał na niegouwagi.Na horyzoncie skakało światełko. Wtorek& rano jestem wolny, nie, sekundę, właściwie to się umówiłem z tym niezwykleciekawym gościem, który wie naprawdę wszystko o tym, jak rozumieć ró\
ne rzeczy, a jestemw tym strasznie mizerny.Wielka szkoda, bo to mój jedyny wolny dzień w przyszłymtygodniu.Nad następnym wtorkiem moglibyśmy się konkretnie zastanowić, ale& czy to niedzień, w którym&  Przenikliwy odgłos cały czas trwał, tak naprawdę narastał, wieczornywiatr niósł go jednak tak słabo, \
e nie przebił się jeszcze do zmysłów chana.Zbli\
ające sięświatełko lśniło tak blado, \
e było prawie nie do odró\
nienia od światła księ\
yca, który tejnocy świecił szczególnie jasno. & więc mniej lub bardziej zamykałoby to marzec stwierdził chan. Niestety. Kwiecień?  spytał �g�dej słabo.Mimochodem wyciął przechodzącemu wieśniakowiwątrobę, ale zwykła w takich razach satysfakcja gdzieś odeszła.Apatycznie odrzucił ochłapw ciemność.Skoczył nań pies, który w ciągu kilku ostatnich lat niezwykle się roztył, ciąglebowiem przebywał w pobli\
u �g�deja.Czasy nie były przyjemne. Nie, kwiecień odpada  stwierdził chan. W kwietniu jadę do Afryki, od dawna ju\
tosobie obiecuję.Zbli\
ające się przez nocne niebo światełko wreszcie ściągnęło uwagę znajdujących sięw pobli\
u dwóch wysokiej rangi Mongołów, którzy cudownym sposobem przestali sięokładać i dz
gać, co popadnie.Podeszli. ojcze&  powiedział �g�dej, ciągle jeszcze nieświadom, co się szykuje  moglibyśmyustalić, \
e w takim razie podbijemy świat w maju?Potę\
ny chan kilka razy cmoknął. Hm, nie chciałbym zobowiązywać się z tak du\
ym wyprzedzeniem.Je\
eli \
ycie jestz góry zaplanowane, człowiek czuje się jak spętany.Na boga, powinienem więcej czytać, aleskąd mam wziąć na i czas? No, ale&  Westchnął i zaczął pisać w zwoju. Maj& ewentualnepodbicie świata. Wpisałem ołówkiem, więc nie traktuj tego jako ostatecznej decyzji przypomnij mi jednak o sprawie i zobaczymy, jak wyjdzie.Hej, a to co?Powoli, z gracją wchodzącej do wanny pięknej kobiety, na ziemi delikatnie osiadł długi,smukły, srebrny pojazd.Wypłynęło z niego łagodne światło.Z otwartego luku wyszławysoka, elegancka istota o przedziwnie delikatnej, szarozielonej karnacji.Podeszła powoli [ Pobierz całość w formacie PDF ]