Marcin Wolski Ciemna strona lustra (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nie chodzi o nazwisko& Ale poczekaj.To sprawa tylko dla nas dwóch&Wiesiu, możesz zająć się księdzem?Nieszczęsny lefebrysta, Emile Macon, ciągle leżał pod ścianą związany izakneblowany, ale z szeroko otwartymi oczami.Niewątpliwie widział wszystko. Co z nim zrobić? sucho zapytała panna Gellman, jakby dowiedziała się ootrzymaniu roli dowódcy plutonu egzekucyjnego. Rozwiązać, wyprowadzić z hotelu, puścić wolno. Ale on& Widział wszystko? Tym lepiej.Jeśli zachował odrobinę oleju w głowie,będzie wiedział, żeby trzymać język za zębami i jak najszybciej zapomnieć oswojej wycieczce do Gdańska.Po raz pierwszy od lat pozwoliła sobie na uwagę: Mam nadzieję, że wiesz, co robisz? Tak, moja droga, wiem doskonale, jak nigdy.Poczekaj jeszcze.Niewypuścimy go przecież bez dokumentów powiedział, sięgając do kieszeni iwyciągając paszport znaleziony w chlebaku.Kiedy kobieta i ksiądz wyszli, zbliżył się do Dudy.Jarosław był od niegomłodszy, sporo wyższy.Gdyby chciał, bez trudu odebrałby ojcu broń, ale Konradnie obawiał się, że Fagot spróbuje.Znalazł się wszak w ślepej uliczce. Zagrajmy w otwarte karty, synu Markiewicz postanowił pójść na całość.Ja też dla nich pracowałem trzydzieści lat.I właśnie skończyłem.Co do ciebie&Nie chcę wiedzieć, jak cię podeszli.Powinienem wybrać dla ciebie inną drogękariery.To wszystko długo nie potrwa.Galilejczyk zwycięży. Galilejczyk? Mniejsza o cytaty. Woland.Potrzebuję Wolanda ! Może w ten sposóburatuję naszemarne życie.Jarosław Duda mówił przez trzy minuty.Ojciec wysłuchał go w skupieniu, poczym ruszył ku wejściu. Nie! zawołał Duda. Nie możesz mnie tu zostawić.Co ja im powiem? Nic szczególnego.Otrzymałeś anonimowe doniesienie, że coś się tu dzieje.Zaskoczyłeś dwójkę tych drani w trakcie przygotowywania zamachu,unieszkodliwiłeś ich& Nie mówię o naszych.Mówię o tamtych& wykonał nieokreślony gest. Wolanda biorę na siebie oświadczył generał. Woland to jedynie trybik w maszynerii potężnej instytucji.Jeśli mniedorwą, mają metody, żeby wydobyć ze mnie prawdę.Zgładzą mnie, a potemdopadną ciebie. Ma chłopak rację pomyślał Konrad. Tysiąc i jeden powodów przemawiaza tym, żeby go zlikwidować.Wiedział jednak, że tego nie zrobi.Cóż za paradoks ochronił papieża tylko po to, żeby ratować własne życie, a w istocie naraził jejeszcze bardziej. Masz jakąś metę? zapytał. Metę? Jarek nie rozumiał. No, bezpieczne miejsce, żeby przywarować na jakiś czas.Podpułkownikzastanawiał się chwilę. Wiem, że mieszkanie kumpla na Grochowie stoi puste.Kolega do końcalipca będzie na urlopie. A klucze? Potrafię sforsować każdy zamek.A tam jest tradycyjny yale& Jak tylko będziesz mógł, urwij się i zadekuj.Zapuść brodę.Nie kontaktuj sięz nikim.Spróbuję przerzucić cię na Zachód i jakoś tam ustawić. Ale dlaczego? Kiedyś o tym porozmawiamy.Oczywiście nie powinien pozwolić, żeby Duda uciekł teraz.Aż takiegozaufania do niego nie miał.A jeśli Jarek skontaktowałby się ze swymimocodawcami, ostrzegł Wolanda , a wystawiając mu Konrada, próbował ocalićżycie? Musiał choć trochę się asekurować. Niesamowite! zawołał nagle Konrad, wskazując okno.Chłopak dał sięnabrać i obrócił się we wskazanym przez generała kierunku.Wówczas ten uderzyłgo pistoletem.Podpułkownik stracił przytomność. To w ramach wyrównywania rachunków mruknął Markiewicz i, mimo żeJarek na pewno go nie słyszał, dodał: %7łebyś wiedział, że nigdy nie podnosi sięręki na tatusia.Jeszcze raz spojrzał przez okno.Była 13.17.Papież właśnie wsiadł do swego wehikułu.Jeszcze chwila i znikł.Pozostały jedynie samotne trzy krzyże, niemy świadek historii, która nigdy się niewydarzyła.*Pistolet, z którego zastrzelił Hellę i Behemota , wcisnął do bezwładnej rękiJarosława.Mistyfikacja nie była zbyt staranna, ale nikt przecież nie zechcesprawdzać, czy na dłoni podpułkownika znajdują się ślady prochu.Jeszcze razomiótł wzrokiem pobojowisko, po czym opuścił pokój, starannie wycierającklamkę.Wyszedł na korytarz.Zanim jednak doszedł do windy, zapukał do drzwi vis-�-vis dzwigu.Otworzył młody antyterrorysta.Machnął mu legitymacją. Wez paru ludzi rozkazał. Na końcu korytarza podpułkownik Dudapotrzebuje wsparcia.Niezatrzymywany przez nikogo zjechał i wyszedł z hotelu.Wiesławę znalazł tam, gdzie się umówili w kawiarence koto dworca.Tłumy ze Starego Miasta spływały na północ, kierując się na Zaspę, gdziemiała odbyć się najważniejsza msza trzeciej pielgrzymki. Gdzie ksiądz? zapytał krótko. Zaprowadziłam go na dworzec i kazałam wsiąść do pociągu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne