[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Zaparkuj w pobliżu budki parkingowego! - zawołał Bob, gdywsiadała.Zastosowała się do polecenia ojczyma i zostawiła auto w dobrzeoświetlonym miejscu blisko wejścia do budynku.Ale na klatce73schodowej przekonała się, że właśnie tutaj, a nie na zewnątrz,może ją spotkać coś niemiłego.Na półpiętrze znów siedział James, a ona nie miała obok siebieJordana, który mógłby skutecznie odprawić jej byłego kochan-ka.- Dobrze, że tu jesteś - wycedziła lodowato.- Od razu zabierzeszfutro i bikini.Przystojna, rasowa twarz Jamesa nieco się wydłużyła.- Jeszcze mi nie wybaczyłaś, prawda? - spytał boleściwym to-nem i rozłożył ręce, żeby podkreślić swoją bezradność.- Maleń-ka, ile razy mam ci to powtarzać? Madge i ja od lat jesteśmymałżeństwem tylko na papierze.Nie kochamy się.Nasz związekto fikcja.Amanda z przykrością przypomniała sobie scenę, którą zrobiłajej żona Jamesa.Pani Brockman była nie tylko rozgniewana, aleteż sprawiała wrażenie głęboko zranionej.Musiało jej więc za-leżeć na mężu.- Może dla ciebie, ale nie dla twojej żony - mruknęła.Jamesalbo nie usłyszał tej uwagi, albo celowo ją zignorował.- Po prostu porozmawiajmy, kochanie.Proszę cię.Amandawzięła się w garść i sztywno minęła go na wąskich schodach.- %7ładna rozmowa nie ma sensu, James.Nie zmienię swojej de-cyzji.- Ledwie otworzyła drzwi, a natychmiast znalazł się obokniej.Odwróciła się i obrzuciła go pogardliwym spojrzeniem.-Niepotrzebnie siliłeś się na te prezenty.Zabierz je i daj jakiejśinnej idiotce.Ruszyła w głąb mieszkania, lecz James nagle złapał ją za łokieći szarpnięciem odwrócił twarzą do siebie.- Zakochałaś się w tym Richardsie, co? Niezły z niego laluś!Pewnie uważasz go za ósmy cud świata, ale coś ci powiem:mógłbym go kupić i sprzedać dziesięć razy!74Uwolniła ramię i rzuciła się w stronę kanapy.Chwyciła oba pu-dła i wepchnęła je Jamesowi do rąk.- Bierz to i wynoś się!Patrzył na nią taki zdumiony, jakby uznał, że całkiem straciłarozum.- A skoro już tu jesteś, to wez
miesz resztę tego, co mi dałeś! -Przeszła do sypialni po otrzymaną od niego złotą bransoletkę ikolczyki z perłami.Jego zduszony okrzyk uświadomił jej, że ontakże wszedł do pokoju.Odwróciła się i zobaczyła, że bezwładnie osuwa się na podłogę.Jedną rękę kurczowo przyciskał do klatki piersiowej.ROZDZIAA
5Twarz Jamesa byÅ‚a Å›ciÄ…gniÄ™ta bólem.- Po.móż mi - jÄ™knÄ…Å‚.Amanda rzuciÅ‚a siÄ™ do telefonu i wystukaÅ‚a numer pogotowia.Szybko podaÅ‚a swój adres i krótki opis stanu Jamesa.- Karetka przyjedzie za kilka minut - zapewniÅ‚a kobieta, ·któraprzyjęła zgÅ‚oszenie.- Czy pacjent jest przytomny?James wyglÄ…daÅ‚ na umierajÄ…cego, ale nie zemdlaÅ‚.- Tak - potwierdziÅ‚a Amanda, zerknÄ…wszy na niego.- Wobec tego proszÄ™ go czymÅ› przykryć i dodać mu otuchy.Póz
niej zajmą się nim sanitariusze.Amanda odłożyła słuchawkę, ściągnęła z łóżka kapę i otuliła niąJamesa.Potem uklękła obok niego i wzięła go za rękę.-Wszystko będzie dobrze, James - zapewniła, starając się, abyzabrzmiało to przekonująco, ale w oczach miała łzy.- Zarazzjawi się pomoc i poczujesz się lepiej.James nadal przyciskał drugą rękę do piersi.- Tak strasznie.boli.75- Wiem.- Musnęła wargami jego dłoń.Usłyszała syrenę zbliża-jącej się karetki.- Pogotowie już jedzie.Wkrótce rozległo się głośne pukanie do drzwi.- Już idę! - zawołała.Po chwili do sypialni wpadło dwóch sanitariuszy, niosąc nosze isprzęt medyczny.Amanda odsunęła się, żeby nie przeszkadzać,i przysiadła na brzegu nie posłanego po drzemce łóżka.Jamesapobieżnie zbadano, położono na noszach, dano mu tlen i podłą-czono kroplówkę.- Chorował na serce? - spytał Amandę jeden z mężczyzn, pod-nosząc wraz z kolegą rozkładane nóżki noszy.- Nie.nie wiem - szepnęła.- Zabieramy go do Harborview Hospital.Może pani pojechać znami, jeśli pani sobie życzy.Nie odpowiedziała, tylko przecząco potrząsnęła głową.Siedziała zgarbiona, kurczowo trzymając się krawędzi materaca,niezdolna wyjaśnić, że nie jest żoną Jamesa.Nadal siedziała w tym samym miejscu, gdy zadzwonił telefon.- Ha.halo?- Cześć, Mandy.Czy coś się stało? - Głos Jordana był dz
więcz-ny i ciepły.Przejechała po twarzy wierzchem przedramienia, ocierając łzy,które już dawno wyschły.Wyobraziła sobie, że mówi:"James właśnie miał atak serca w mojej sypialni".Przygryzła wargę, wiedząc, że nie zdoła przez telefon wyjaśnićJordanowi tego, co się stało.- Mandy? - przynaglił ją, gdy nadal milczała.- Myślałam, że jesteś w Port Townsend - powiedziała cicho.- Właśnie wróciłem.Dzisiejszą noc spędzę w hotelu obok lotni-ska.Mam bilet na lot wcześnie rano.Amanda z trudem przełknęła ślinę.Musiała za wszelką cenę się76uspokoić, żeby Jordan nie domyślił się, jaka jest roztrzęsiona.Zamierzała powiedzieć mu o tym, co się wydarzyło, po jegopowrocie z podróży służbowej.- Do.dokąd lecisz?- Do Chicago.Mandy, co się dzieje?Zacisnęła powieki.- Porozmawiamy o tym, gdy wrócisz do Seattle.W milczeniu przetrawił jej słowa [ Pobierz całość w formacie PDF ]