[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Dlaczego wydział wewnętrzny uwierzyłtemu typowi? Przecie\
ten człowiek jestkryminalistą.Jackson uśmiechnął się ponuro.- Z
mieszne, prawda? Ale dla niewinnychnastały złe czasy, Glorio.W departamencie byłotyle skandali, tyle wpadek z łapówkami, \
e woczach opinii publicznej wszyscy jesteśmyubabrani błotem.W ostatni wtorek  60 Minutpuściło dwa tak niepochlebne wystąpienia, \
e samPennington zrobił u nas inspekcję.Przysięgał, \
eoczyści departament.Je\
eli nie udowodnisz swojejniewinności, jesteś winny, przynajmniej wwewnętrznym.A ci są tak zajadli, jak ty byłeśkiedyś, Santos.- Jasne.- Santos znowu zaczął chodzić popokoju.- Robichaux poszedł ze swoją bajeczkę doprokuratora, prokurator pchnął sprawę dalej, dowydziału, a ci zało\
yli haczyk.Nagadał im, \
ebiorę, więc dali mu znaczone banknoty, a on immnie wystawił.Jasne, wszystko kapuję.- Zatrzymał się, popatrzył na Jacksonaczerwony ze złości.-1 na pewno wszyscy chętniekupili tę historyjkę, nie tylko fiuty z wydziału, alereszta chłopaków te\
.Wierzą tej nędznejkreaturze, nie mnie! Pięknie.- zacisnął pięści.- Psiakrew, jak pięknie!- Nie wszyscy - powiedział cicho Jackson.- Alesprawa faktycznie nie wygląda najlepiej.Miałeś kiedyś układ z Robichaux, stosowałeśszczególne metody śledcze.Najpierwskontaktowałeś się z Chopem, dopiero potem zwydziałem.- On do niego zatelefonował - wyjaśniłaszybko Gloria.- Powiedział, \
e ma informacjÄ™ oZ
nie\
ynce, \
e trzeba natychmiast przyjechać.Wiem, byłam przy tym.- Ale nie ty odbierałaś telefon.A to tak,jakby cię tam nie było, przynajmniej dla chłopcówz wydziału.- Jackson zwrócił się ponownie doSantosa.- A przy tobie znaleziono znaczoną forsę.- Którą mi podrzucono.Jackson uniósł wgórę ręce.- Ja o tym wiem i ty o tym wiesz.- Musimy o tym przekonać wydziałwewnętrzny - wtrąciła Gloria.- Przede wszystkim musimy dowiedziećsię, dlaczego tak się stało - dodał Jackson.-Santos, myśl.Ju\
nie pracujesz w Dzielnicy.Niestanowisz dla Robichaux zagro\
enia.W tymmieście jest wystarczająco du\
o zabójstw, \
ebyśnie miał czasu na nic innego.Wystawiając cię,sporo ryzykował.- Kasa.Takiego typa interesuje wyłączniekasa.Ktoś mu zapłacił, \
eby to zrobił.- Santoszmru\
ył oczy.- Ale kto?- Pytanie dnia, przyjacielu.Zadzwonił mened\
er hotelu.Gloriazamieniła z nim kilka słów i zaczęła zbierać się dowyjścia.- Obowiązki wzywają - mruknęła podnosem. Je\
eli będziecie mnie potrzebować,dajcie znać przez sekretarkę.Santos podszedł do niej.Ujął ją za rękę ipodniósł do ust.- Dzięki - powiedział cicho, raptemuświadamiając sobie, jak bardzo jej potrzebuje.-Za wszystko.Uśmiechnęła się i uścisnęła jego dłoń.- Drobiazg.Gdy drzwi zamknęły się za nią, Jacksonwestchnął i popatrzył na przyjaciela.- Wyjątkowa kobieta.Stoi przy tobiemurem.Nie do wiary, jak cię wspiera.Obdzwoniła w twojej sprawie wszystkichznajomych.Zastanawiałeś się nad tym, co z niąwyprawiasz?Santos zachmurzył się i popatrzył nadrzwi, za którymi przed chwilą zniknęła Gloria.To prawda, \
e walczyła o niego dzielnie.Zaraz pozatrzymaniu zadzwoniła do Jacksona, następnieskontaktowała się z najlepszym adwokatem.Gdykaucja została ustalona, dokonała wpłaty idoprowadziła do spotkania w hotelu.Cały czas zastanawiał się, dlaczego ona torobi.Czekał kiedy i skąd spadnie cios.I czuł sięjak kupa gówna.- Czyja wiem? - westchnął.- Je\
eli chodzio Glorię, nigdy niczego nie byłem pewien.- Tak te\
myślałem.Ale zastanów się nadtym.Bo znowu pokpisz sprawę.- To znaczy?- Pamiętasz Liz? Santos odwrócił głowę.- Ja jej nie kochałem.To nie było to.- A Gloria, to jest to?- Ej, stary, skąd to nagle zainteresowaniemoim \
yciem prywatnym? Nie mamyciekawszych tematów?Jackson roześmiał się, ale zarazspowa\
niał.- Mamy naszego opornego świadka.- Tina?- Ta sama.- Jackson złączył dłonie.-Mówi, \
e jest śledzona, osaczana przezZ
nie\
ynkÄ™.- Wierzysz jej?- Nie wiem.Dziewczyna nie pasuje.Jestdu\
o starsza ni\
wszystkie ofiary.Inne włosy,oczy.- Pokręcił głową.- Ale rzeczywiście wpadła w popłoch.Moim zdaniem świruje.- Autosugestia? - Santos potarł nospalcem.- Mam nadzieję, \
e ją sprawdziłeś?- Jasne.Próbowałem nakłonić domówienia, ale milczy jak zaklęta.- Nic nowego.- Jest inny powód, dla którego nie zabardzo jej wierzę.Santos podniósł wzrok.Przeczuwał, \
ebędzie to najmniej przyjemna wiadomość tegodnia.- No?.- W Baton Rouge znalez
li następne ciało.- Baton Rouge! - Santos zerwał się narówne nogi, tym bardziej wściekły, im bardziejuprzytamniał sobie własną bezradność.- Tensukinsyn zaczyna się wymykać!- Tego nie wiemy.Mógł być.- Daj spokój, Jackson.Wiesz równiedobrze jak ja, \
e ju\
go tu nie ma.Ten gość niebłądzi.Wybiera sobie miejsca, gdzie czuje siębezpiecznie.I trzyma się ich, dopóki nie zrobi sięgorąco.Zabijał w Nowym Orleanie, teraz zmieniłokolicę.Jackson nie zaprzeczał.Po chwiliodchrząknął i powiedział:- Wybieram się tam, \
eby zobaczyć, coznalez
li.Czy to ten sam facet, czy ktoś się podniego podszywa.- Dłonie?- Były naznaczone krzy\
ami.- Niech to szlag! To mój gość, Jackson!Jadę z tobą!- Jasne.Wtedy i mnie odbiorą tę sprawę.-Jackson wstał.- Jadę sam, kolego.Gdyby szefdowiedział się, \
e w ogóle z tobą rozmawiałem,zawiesiłby mnie od razu.- To co mam robić? - jęknął Santos.-Siedzieć na tyłku i czekać, a\
klient nam pryśnie?- Dokładnie.- Pieprz się.Jackson poklepał Santosa po plecach.- Jakoś z tego wybrniemy.Najpierwmusimy wyciągnąć ciebie.Przez chwilę Santos milczał, po czymspojrzał przyjacielowi prosto w oczy.- A je\
eli siÄ™ nie uda? Nie chodzi o to, \
emogą mnie zamknąć, ale stracę blachę, Jackson.Jestem gliną, tylko to umiem robić.Jackson ścisnął przyjaciela za ramię.- Wiem.Wydostaniemy cię.Dowiemy się,kto to zrobił i przysma\
ymy im tyłki.Wez
się wgarść, stary.ROZDZIAA
SZEZ

DZIESI
TYSantos nie miał zamiaru siedziećbezczynnie.Nie chciał dopuścić do tego, \
ebyZ
nie\
ynka wymknął mu się z rąk, ani by ktośratował jego własny tyłek [ Pobierz całość w formacie PDF ]