[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.WewnÄ…trz, pod koÅ‚nierzem, naszyta byÅ‚a maÅ‚a, biaÅ‚a metka.PodniósÅ‚ jÄ… i przyjrzaÅ‚ siÄ™uważniej.WYPRODUKOWANE NA ZAMÓWIENIE W HONGKONGU widniaÅ‚y sÅ‚owa naprostokÄ…tnym skrawku materiaÅ‚u.Prawie upuÅ›ciÅ‚ pÅ‚aszcz, zdjÄ™ty nagÅ‚ym chÅ‚odem. Czy mogÄ™ ci pomóc, przeklÄ™ty panie? Nie, poradzÄ™ sobie.ZarzuciÅ‚ pÅ‚aszcz i zapiÄ…Å‚ na szyi.Z trudem wyprostowaÅ‚ nogi i wstaÅ‚.Ból w lewymboku nasiliÅ‚ siÄ™ jeszcze.Także Larick usiÅ‚owaÅ‚ siÄ™ podnieść.Pol wyciÄ…gnÄ…Å‚ rÄ™kÄ™.LarickpatrzyÅ‚ na niego przez chwilÄ™, póz
niej chwycił podaną sobie dłoń i podciągnął sięszybko.Nie puścił jednak ręki tamtego, przez chwilę wpatrując się w znamię smoka.Póz
niej spojrzał na włosy Pola. Nie wiedziałem  powiedział wreszcie. Ja sam dowiedziałem się dopiero na końcu  odparł Pol.Ujrzał przez ramię, że Mysia Rękawica siedzi na parapecie, przypatrując sięuważnie czemuś na zewnątrz.W chwilę póz
niej złodziej krzyknął coś przez okno izeskoczył na podłogę. Księżycowy Ptak nie mógł polecieć za fotelem  zawołał. Poruszał się zbytszybko.Pol skinął głową.Mysia Rękawica zbliżył się, a wraz z nim Ryle i Taisa.Larick zwrócił się z uśmiechem do dziewczyny.Ominęła go, objęła Pola ipocałowała. Dzięki ci  powiedziała wreszcie. Myślałam, że ten dzień nigdy nie nastąpi,kiedy mój błądzący duch ujrzał, jak cię tu przyprowadzono.W jakiś sposóbwiedziałam, że mnie uwolnisz.Patrząc obok niej, Pol ujrzał dziwny wyraz na twarzy Laricka.Szybko uwolnił się zobjęć Taisy, delikatnie odepchnął ją i skłonił się, pomimo bolącego boku. Jestem szczęśliwy, że mogłem się okazać pomocny  powiedział  ale trudnoto nazwać moim dziełem.To raczej kwestia okoliczności. Jesteś skromny.Pol odwrócił wzrok. Najlepiej będzie, jeśli natychmiast zajmiemy się Ibalem i Vonnie.Stary czarodziej znowu wyglądał młodo, ciągle jednak był nieprzytomny.PięknośćVonnie powróciła i w miarę jak Pol na nią patrzył, stawała się coraz czarowniejsza.Uśmiechnęła się do niego. Nic mu nie będzie  powiedziała. Chciałam tylko, żeby pozostał uśpiony, ażzadziała zaklęcie kosmetyczne.Odmłodzeniem możemy się zająć póz
niej.Podniosła czarodziejskie lustro i przejrzała się, a uśmiech rozjaśnił jej twarz. Próżność, wiem.Urocza rzecz. Przejdz
my może do weselszych komnat  powiedział Ryle podchodząc. Pol,może twój sługa wez
mie Ibala. To nie jest konieczne  odparła Vonnie, umieszczając lustro przed twarząleżącego.Stary czarodziej otworzył oczy.Spojrzał na swoje odbicie i zaczął wstawać. Prowadz
 powiedziała Vonnie. Pójdziemy za tobą.XXIIIZapadła noc.W dużej komnacie zamku Aviconet, w środku namalowanych napodłodze koncentrycznych kół, ustawiono sześć figurek.Wokół kół i między niminapisano rozmaite słowa i znaki.Ustawienie figurek w odpowiedni sposób zajęło całydzień, ponieważ napotkano wszystkie możliwe przeszkody  od rozlanej farby,błędnie wypowiedzianych słów, do z
le wykreślonych figur, wstrząsów ziemi orazrobactwa zakłócającego wzór.W końcu jednak wypowiedziane zostało ostatnie zaklęcie, wykreślono ostatniąlinię, wykonano ostatni gest.Zakłócenia natychmiast ustały.Klucze znalazły się podkontrolą.Pol, Larick, Ibal.Vonnie, Ryle, Taisa, Mysia Rękawica i Belfanior siedzieli teraz,wylegiwali się, chodzili, stali, a także szybowali jako niewidzialna chmura, posilali się,odpoczywali i rozmawiali w końcu dużego pokoju. Nie rozumiem w takim razie, dlaczego nie pomagali Spierowi  mówił złodziej. Sądzę, że przez cały czas mu pomagali  odparł Ryle  z tym, że w końcuwyczerpaliśmy ich na pewien czas.Wystarczająco długi.Prawie. Mówisz, że teoretycznie można otworzyć Bramę za pomocą tylko jednegoKlucza?  spytał Mysia Rękawica. Tak.Wierzę, że mówił prawdę  odparł Pol. Co prawda wymagałoby to od niego wiele wysiłku.Nie wiem na pewno.On jestnajwiększym z żyjących autorytetów. Co teraz?  spytał Larick siedzący przy Taisie, która patrzyła na Pola, którypatrzył na książkę leżącą na jego kolanach. Zostały zneutralizowane, ale nie spocznę, do póki Klucze nie zostanązniszczone  powiedział Ryle. Ktoś mógłby je wykraść lub uwolnić i wszystkozaczęłoby się od nowa. Tym razem mogę ich strzec przed śmiertelnymi złodziejami  zaofiarował sięMysia Rękawica. & a ja przed wszystkimi innymi gatunkami złodziei  dodał skądś Belfanior. Ale czy można je zniszczyć?  spytała Taisa. Po tym wszystkim, czego próbowaliśmy? Wszystko, co istnieje, posiada pewną słabość  powiedział Ibal, wychylająckielich. Będziemy musieli dokładnie to zbadać. To jest tutaj  powiedział Pol. Gdzieś w środku znajdują się rozrzuconewskazówki mojego ojca.Przeczytałem te notatki i złożę wszystko w całość.Zajmie totrochę czasu& Trzeba to zrobić  stwierdził Larick. Tak. Mimo wszystko, podziwiam ich wizję  rzekł Ibal. Wiesz, gdybym byłSzalonym Różdżkarzem,Roger %7łelazny a nie człowiekiem Sztuki, który odebrał tradycyjny trening, niesiedziałbym tutaj z wami.Ryle spojrzał ostro na niego, Ibal zaś zachichotał. Nie patrz tak na mnie.Tkwisz w tym od samego początku.A gdybyś byłSzalonym Różdżkarzem, co wtedy, Ryle?Merson odwrócił wzrok. Nie mogę zaprzeczyć  powiedział. To złe, ale nienawidzę ich za rozbicie tejwizji i za całą resztę. Nie mówiłem tego po to, żeby cię irytować  ciągnął Ibal  ale jakoprzestrogę.Nie wierz żadnym Szalonym Różdżkarzom poza tymi, którzy są tu obecni,chyba, że będą posiadali dobre dowody. Czy sądzisz, że Spier będzie teraz szukał sprzymierzeńców? A czy przychodzi ci do głowy coś innego? Chyba coś znalazłem  powiedział Pol, przewracając stronę. Nie będzie toproste.W pokoju zapanowało napięcie, jak gdyby nagle wzrosło ciśnienie powietrza.Narastało przez kilka minut, po czym opadło. Co to było?  spytał Mysia Rękawica.Klucze usiłowały rozsadzić swoje więzienie, ogłosił Belfanior, ale im się niepowiodło.Twoje zaklęcia okazały się bardziej skuteczne. Bardzo obiecujące  powiedział Larick. Czytaj dalej, bracie, i zaznacz tenfragment.Póz
niej, unosząc się w powietrzu, niewidzialny, byłem jedyną publicznością  zwyjątkiem drzemiącego smoka  kiedy Pol siedział na parapecie Aviconet i grałpowoli na gitarze zabandażowanymi rękami.Uważałem się za szczęśliwego  tegodnia zyskałem imię i odnalazłem życiowe powołanie.Słuchając pieśni Pola,stwierdziłem, że chyba nie powinien okazać się bardzo zły, jak na przeklętego pana.Jego muzyka przypadła mi do gustu.Wtedy wydarzyło się coś dziwnego.Księżyc wyłonił się zza chmur, spowijającziemię bladym światłem.Blask padł na Pola; przez chwilę zdawało mi się, że jegowłosy są białe z czarnym kosmykiem pośrodku, a nie odwrotnie.W tym momencieprzypomniałem sobie mojego pana jako niemowlę i wydało mi się, że na twarzy Polawidnieje twarz Deta, niczym maska.Widok ten był dla mnie więcej niż naturalny, alewspomnienie, jakie wywołał, uznałem za w pewien sposób niepokojące.Zniknęłojednak w mgnieniu oka, a muzyka rozbrzmiewała nadal [ Pobierz całość w formacie PDF ]