Du Maurier Daphne Przeklęta krew

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Słucham, o co chodzi? - spytał, nie odrywając wzroku od papierów.- Chyba zanadto się uniosłem przy obiedzie.Jeśli cię obraziłem, ojcze, to bar-dzo żałuję.Miedziany John przez chwilę nie odpowiadał.Potem odsunął papiery i obró-ciwszy się w krześle, patrzył uważnie na syna.Bardzo mu w tym momencieprzypominał wychowawcę z Eton.RLT- Nie obraziłeś mnie, Johnie.Po prostu rozczarowałem się do ciebie.Pośmierci Henry'ego miałem cień nadziei, że się do siebie zbliżymy.Tak się jednaknie stało i nie sądzę, by wina leżała po mojej stronie.Zawiesił głos i John zrozumiał, że ojciec oczekuje odpowiedzi.- Bardzo przepraszam.- Twój brat interesował się żywo wszystkim, co wiązało się z kopalnią - cią-gnął Miedziany John.- Zanim zachorował, towarzyszył mi często do biura Ni-cholsona, gdzie we trójkę prowadziliśmy dyskusje o bieżących sprawach, przyczym Henry od czasu do czasu miewał bardzo trafne i"�omvsłv.Nie nnmvlfi sipch^ba, ffdy nowiem, że od swe-go powrotu do domu ani razu nie zaproponowa-łeś, byśmy się razem wybrali do kopalni.Zresztą w sprawach posiadłości wyka-zujesz taką samą bierność, choć tyle jest do zrobienia.Ned Brodrick z radościąprzyjąłby twoją pomoc, ale podobno prawie cię nie widuje.Ja sam każdą minutędnia mam wypełnioną pracą i nie mogę wprost pojąć, jak udaje ci się dotrwać dowieczora w tak niepoprawnym lenistwie.Znów wychodzi z niego pan i władca, pomyślał John.Ileż to razy w Eton sły-szał podobne słowa.Raz jeszcze owładnęła nim ta sama zapiekła złość, jakązawsze odczuwał, gdy zarzucano mu lenistwo.- Nawet kiedy przebywałeś w Lincoln's Inn, nie przykładałeś się do pracy.To,co tobie zajmowało sześć miesięcy, ja zrobiłbym w sześć dni.- Bardzo się od siebie różnimy, ojcze.Ty masz w sobie wrodzoną pracowi-tość, ja natomiast nie.Skoro mówimy szczerze, to muszę wyznać, że nie cierpięrobić czegoś, co mnie nie pociąga.Miedziany John patrzył na syna, nic nie rozumiejąc.Nagle wzruszył ramio-nami, jakby do niego dotarło, że dalsza dyskusja nie ma najmniejszego sensu.- Masz teraz dwadzieścia osiem lat i ukształtowany charakter, więc nie mamjuż nic do dodania.Eton, Oksford i Lincoln's Inn niewiele ci dały.Ale trudno miukryć zawód, że mój jedyny już teraz syn odrzuca lekką ręką solidne wykształ-cenie i szerokie możliwości, że nie zamierza stać się odpowiedzialnym człon-kiem społeczeństwa, wykazuje natomiast wszelkie wady, jakie składają się nanasz nieszczęsny narodowy charakter.Mam tylko nadzieję, że nigdy nie upad-niesz tak nisko, jak Simon Flower.Gdybyś miał w sobie choć odrobinę tolerancji Simona Flowera, myślał John,jego uroku osobistego, wspaniałomyślności.Gdybyś, jak on, potrafił zrozumieć,RLTiż młodzi lubią żyć według własnych zasad, na pewno dogadalibyśmy się lepiejniż teraz.- Ten kraj - mówił dalej ojciec - mógłby dojść do potęgi, gdyby tylko jegoobywatele wykazali się inicjatywą i poczuciem odpowiedzialności.Niestety, po-dobnie jak tobie, brakuje im obu tych zalet.- Może wcale nie pragną żyć w potężnym państwie.- Więc czego, do diabła, chcą? - rozzłościł się nagle Miedziany John.- Po-nieważ jesteś jednym z nich, to może mnie oświecisz, gdyż od czterdziestu latpróbuję do tego dojść!Johnowi zrobiło się żal ojca, z którym tak niewiele miał wspólnego.Po razpierwszy ujrzał w nim nie człowieka sukcesu, nie bogatego dyrektora kilku ko-palń i właściciela wielkiej posiadłości, ale samotnego wdowca, który utraciwszyjednego syna, srodze zawiódł się na drugim, a w dodatku pomimo ciężkiej pracyi usilnych starań nie potrafił zrozumieć ani zadowolić swych ziomków.- Co do mnie, ojcze, to nie pragnę niczego poza tym, by zostawiono mnie wspokoju.Czy reszta ludzi w tym kraju chce tego samego, nie umiem powiedzieć.Znów odpowiedziało mu wzruszenie ramion.To oczywiste, że nie mówilitym samym językiem.- Powiedz no, czy ty kiedy myślisz o czymś innym niż o chartach? Przypu-śćmy, że wyznałbym prawdę, myślał John.Przypuśćmy, żewyspowiadałbym się ze wszystkich myśli, które kłębią mi się w głowie.Wyznałbym, jak nienawidzę kopalni, tego symbolu postępu i pomyślności, zaoszpecenie Doonhaven; jak mało obchodzi mnie posiadłość, ponieważ nie potra-fię się zainteresować czymś, co nie jest moją niepodzielną własnością; jak bardzojestem ostatnio rozdrażniony i za dużo piję, gdyż duszą i ciałem pożądam Fanny-Rosy, córki człowieka, którym mój ojciec gardzi; jak myślę tylko o tym, czypewnego dnia ją zdobędę, a jeśli tak się stanie, to czy przedtem należała do megonieżyjącego brata.I jak ojciec by na to wszystko zareagował? Popatrzyłby tylkoz niebotycznym zdumieniem i kazałby mi wyjść, więc lepiej już siedzieć cicho.- Czasem o łososiach w potoku i zającach na Hungry Hill, ale przede wszyst-kim obchodzą mnie charty.Miedziany John odwrócił się do biurka.RLT- %7łałuję, ale brakuje mi czasu na podzielanie twych zainteresowań [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne