L. A. Weatherly Anioł 03 Zemsta anioła

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Co chwila spoglądałam w głąbkorytarza, tam, gdzie zniknął mi z oczu Seb.%7łałowałam, że nie mogęwysłać mojego anioła na zwiady.Poczekalnia była wypełniona ludzmi.Większość miałapółprzytomne, nieufne oblicza.W kącie ujrzałam kobietę ściskającąmedalik Kościoła Aniołów.Płakała cicho, a łzy ciekły jej z oczustrumieniem.Ten widok nieco mną wstrząsnął.Miałam nadzieję, żepostąpiłam właściwie i ludzkość odnajdzie dalszą drogę.Nina przeglądała czasopismo zatytułowane Dziennik Edenu.Alex patrzył na ekran telewizora na ścianie.Zdziwiłam się, że telewizjapokazuje odcinek starego serialu. W Wiadomościach jeszcze niczego nie podali mruknął podnosem. Uhm.Przypuszczam, że sporo czasu zajmie ludziomzorganizowanie wszystkiego od nowa odpowiedziałam.Zetknęliśmy się wzrokiem.Spłonęłam rumieńcem i odwróciłamspojrzenie.Alex od wielu godzin zachowywał się wobec mnie zdystansem.Wiem, że uważał, iż tego właśnie chcę, ale sęk w tym, żewcale nie byłam tego taka pewna. Mamo, nie umiem z tego wybrnąć powtarzałam żałośnie wduchu.Nawet gdy nie patrzyłam na Aleksa, nie mogłam przestać myśleć ojego obecności.Siedział w swobodnej pozie, ja zaś marzyłam, żebyusiąść obok niego i pozwolić mu otoczyć mnie ramieniem.Lecz przecieżnie miało to sensu.Jakim cudem żal i gniew wyparowały ze mnie nagle ibez śladu? Dobrze wiesz, dlaczego pisnął cienki głosik w mojej głowie.Przypomniałam sobie ze szczegółami pełne napięcia minuty przywierzbie płaczącej.Kiedy uchwyciłam się stabilizującej mnie energiiAleksa, zobaczyłam go naraz z niezwykłą jasnością, zajrzałam w głąbjego duszy.Rozstanie się ze mną, kiedy myślał, że idzie na pewnąśmierć, było najtrudniejszą rzeczą, jakiej musiał dokonać.Decyzja, jakąpodjął, nie była doskonała, on sam był tego świadom.Ale postąpił tak,jak uważał za słuszne.Siedziałam bez ruchu, wspominając, jak dotknęłam energiiwszystkich mieszkańców planety, przez mgnienie oka widziałamwachlarz ich nadziei, pragnień, dobrych cech i brzydkich wad& To byłotakie ludzkie.Ależ jasne, że zdołam wybaczyć Aleksowi; już to przecieżzrobiłam.Ujrzawszy to wszystko, jak mogłabym nie udzielićwybaczenia komuś, kto zmagał się z podjęciem tak brzemiennej w skutkidecyzji i oddałby wiele, żeby móc ją cofnąć?Zwłaszcza że kochałam go do szaleństwa.Naraz oczy napełniły mi się łzami.Alex nie patrzył na mnie, utkwiłwzrok w telewizorze i nachmurzył się w dobrze mi znany sposób.Czemu stał między nami niski stolik do kawy? Dlaczego siedzieliśmy wpełnej ludzi poczekalni? Posłuchaj, Alex& zaczęłam.Zanim zdążyłam zadać pytanie, czy nie wyszedłby ze mną nasłówko na korytarz, do poczekalni weszła lekarka. Czy to wy czekacie na wieści o Sebasti�nie Carrerze? spytała,kucnąwszy przed nami.To dziwne, ale w takiej chwili zwróciłam uwagę, że nieprawidłowowymówiła nazwisko.Skinęłam głową i chwyciłam Ninę za rękę. Czuje się niezle, wyjdzie z tego powiedziała lekarka.Odetchnęłam z bezbrzeżną ulgą.Siedzący naprzeciw mnie Alexprzymknął na moment powieki i zwiesił głowę.Na twarzy lekarki malował się głęboki smutek przypuszczałam,że miał związek z aniołami ale jej ton wyrażał współczucie. Ma poważny wstrząs mózgu i kilka złamanych żeber.Musimyzatrzymać go na obserwacji.Ale rentgen nie wykazał obrażeńwewnętrznych ani krwiaka w obrębie czaszki.Chłopak niedługowyzdrowieje.Przypomniałam sobie, że Seb pytał o Meghan, i pomyślałam, żeowszem, wyzdrowieje na ciele, ale nie na duszy.Moje zdolnościparapsychiczne były wprawdzie stłumione, lecz nadal potrafiłam wyczućrozpacz Seba. Czy mogę go zobaczyć? zapytałam.Lekarka zerknęła na zegarek. Proszę& Jestem jego siostrą.Wcale nie uważałam tego za kłamstwo.Kobieta skinęła głową. No dobrze, ale tylko ty i najwyżej kilka minut.Powinienodpoczywać. Powiedz mu, że go pozdrawiam rzekł cicho Alex, gdy wstałamz krzesła i nasze oczy się spotkały. I bardzo się cieszę, że wkrótcewyzdrowieje.Kiwnęłam sztywno, skrępowana tym wszystkim, co chciałampowiedzieć Aleksowi, lecz teraz nie była na to pora.Odwróciłam się ipośpieszyłam za lekarką. To potrwa tylko chwilę rzuciłam przez ramię.Lekarka poprowadziła mnie przez skomplikowany labiryntkorytarzy, w końcu przystanęła przed drzwiami. To tutaj& Wrócę za pięć minut. Przyjrzała mi się badawczo,jej oczy rozszerzyły się ze zdumienia. Chwileczkę& Nie jesteśczasem& ? Nie odparłam zdecydowanie. Jestem tylko do niej podobna.Otworzyłam drzwi i ujrzałam Seba w białej, świeżowykrochmalonej pościeli, przez co otarcia i wielobarwne sińcewydawały się jeszcze wyrazniejsze.Na lewym łuku brwiowym miałzałożony czarny, ukośny szew.Przysiadłam na krawędzi łóżka i poszukałam jego ręki. Hej wyszeptałam.Krzywiąc się z wysiłku, Seb odwrócił głowę na poduszce i spojrzałna mnie.Próbował się uśmiechnąć, ale widok cierpienia, wyzierającegoz zamglonych orzechowych oczu, sprawił, że serce mi się ścisnęło. Miałaś rację powiedział.Nie musiałam pytać, w jakiej sprawie.Mocno uścisnęłam go zarękę. Wiem.Milczeliśmy przez kilka długich chwil, po czym Seb rozdzierającowestchnął. Pokonaliśmy anioły, tak? Czuję to. Tak, pokonaliśmy.Naprawdę stąd odeszły, i to już na zawsze.Seb jakby zapadł się w sobie i zamknął zmęczone oczy. To dobrze szepnął. Och, to fantastycznie& Alex cię pozdrawia powiedziałam, odgarniając mu splątanewłosy z czoła.Seb uśmiechnął się blado; widziałam, że gorączkowo się nadczymś zastanawia. Willow, co ja teraz pocznę? Masz na myśli Meghan? Jak to możliwe, żeby facet był aż tak głupi, querida? Mocnouścisnął mi palce. Powiedz mi. Ciii, powinieneś teraz odpoczywać, Seb.Wszystko będziedobrze. Naprawdę? zaśmiał się z wysiłkiem. Kiedy się rozstaliśmy,wiesz, co mi powiedziała? %7łe już od dawna chciała mi wyznać, że mniekocha, ale nigdy tego nie zrobiła, ponieważ wiedziała, że ja jej tego niepowiem.Trzymając Seba za rękę, ujrzałam zamazany obraz Meghansiedzącej na łóżku u niego w pokoju.Z jej błękitnych oczu wyzierałsmutek. Przykro mi, Seb.Po prostu już dłużej nie mogę. A ja tkwiłem tam jak głaz.Powiedziałem jej, że owszem,rozumiem, nie chcę, żeby była nieszczęśliwa& ale w duchupowtarzałem tylko jedno: Meggie, błagam, nie rób mi tego& głosSeba się załamał. Za to teraz wiesz już bardzo dobrze, co do niej czujesz! Ona teżto zobaczy, zrozumie& Nie odparł, z rozpaczą kręcąc głową. Nie wydaje mi się.Zamknął oczy.Najwyższa pora, żeby zmienić temat.Chrząknęłam i uścisnęłam gomocniej za rękę. Posłuchaj, Seb& Kiedy manipulowałam polem energii, przezchwilę czułam, że wiem wszystko o każdej żywej istocie.To byłoniewiarygodne doznanie& Między innymi dowiedziałam się więcej natemat półaniołów. Naprawdę? spytał zaciekawiony, otwierając oczy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ download @ ebook

Pokrewne