[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Raquel.Tatuaż.César zamilkÅ‚ i znieruchomiaÅ‚, wpatrujÄ…c siÄ™ w Rulfa.Pomalowane wykrzywione usta.Spieniona nitka Å›liny Å›ciekajÄ…ca mu z kÄ…cika ust.- Nie masz nic wiÄ™cej do powiedzenia? - wyjÄ…kaÅ‚ po chwili.- Owszem, mam.- Rulfo odetchnÄ…Å‚ gÅ‚Ä™boko.- Zdejmij w koÅ„cu tÄ™ maskÄ™, pajacu.Nieprzypominasz Cesara nawet w najmniejszym stopniu.Nagle, tak szybko, że jego umysÅ‚ zarejestrowaÅ‚ to niemal jak mrugniÄ™cie okiem, zdaÅ‚sobie sprawÄ™, że zamiast Cesara miaÅ‚ przed sobÄ… otyÅ‚Ä… kobietÄ™, która przyjęła go w teatralnymmakijażu, okularach, swetrze i spódnicy.Oczy kobiety byÅ‚y jak dwa burgundowe Å›wiatÅ‚aprzecinajÄ…ce ciemnoÅ›ci.- OsioÅ‚! y
le wychowany osioł! Jeszcze nie skończyłam! Przerwać dżentelmenowi wpół słowa to nietakt, a jeszcze większym nietaktem jest przerwać damie.A ja jestem jednym idrugim! Podwójny nietakt! Straszliwy!- Bardzo mi przykro, proszę pani.Rulfo miał już opracowaną strategię, toteż jej transformacja nie zaskoczyła go.Chlusnął jej resztką szampana w twarz i rzucił się na nią, zaciskając dłonie na gardle.Wtedyusłyszał, jak maleńki, zwinny robaczek łagodnych francuskich słów wyślizguje się niczymoddech z jej pomalowanych ust.Nagle ból, jakiego nigdy nie doznał, najeżony, krystaliczny, czysty, tnący jakbłyskawica przeszył mu żołądek: odrzucony na kolana na trawnik nie był zdolny wydać zsiebie nawet krzyku.- Baudelaire - usłyszał z oddali głos kobiety.- Pierwszy wers Albatrosa.Kłujący ból ustał tak szybko, jak się pojawił, a Rulfo pomyślał - wiedział to z całąpewnością - że jeśli się powtórzy, umrze.Powtórzył się jednak.Nie raz, tylko dwa, trzy razy.I n a s i l a ł s i ę.Podchodził w kierunku przełyku, smagając miejsca, przez któreprzenikał bolesnymi snopami iskier, tak niewiarygodnie silnymi, że ich echo docierało dojego głowy i nóg, odbijało się w zębach i kolanach, w kostnych zagłębieniach czoła i potylicy,i malowało świetlne eksplozje na siatkówce oka.Wił się na trawie, jęcząc.Nigdy nie doświadczył tak niezbitej pewności, że umrze.Pory jego skóry otworzyły się, wydzielając strugi potu.Ale bardziej niż ból przerażało go cośinnego.To jeżące włosy na głowie doznanie,że coś żywegopełznie przez jego przewód pokarmowy.Próbował to coś zwymiotować, bez powodzenia.- Zna pan ten poemat, kawalerze? Ułożony w tysiąc osiemset pięćdziesiątym szóstymroku na Mauritiusie, zainspirowany przez siostrę Veneficiae.Recytowany tak, jak tozrobiłam przed chwilą, przynosi dość zabawny efekt, ale gdyby zadeklamować go jakobustrofedon, z prawej ku lewej i odwrotnie, wtedy dopiero byśmy się uśmiali! Słyszy mniepan, kawalerze? Na tym etapie powinien pan już wiedzieć, że nienawidzę, kiedy się mnie niesłucha!Rulfo nawet nie poczuł wymierzonego kopniaka.Coś znacznie gorszego przykuwałojego uwagę.T a r z e c z przechodziła teraz przez jego krtań, kłując przeraz
liwie.Przestałoddychać.Dławił się.Przez moment myślał, że się udusi.Przyprawiającą o utratę zmysłówsekundę póz
niej poczuł, jak wyskakuje mu na język - niczym jakaś ostra kula - razem zgorzką falą żółci.Towarzyszyło jej kolejne ukłucie bólu, tym razem w języczku.Domyślił sięnatychmiast, co to było: olbrzymi robak.Wyrzucił go z siebie, otwierając usta najszerzej, jaktylko zdołał.Czarny skorpion, absurdalnie duży, spadł na ziemię brzuchem do góry, przekręcił się iposzedł swoją drogą, ginąc wśród traw.Rulfo splunął kilkakrotnie, wydalił z siebie treśćżołądka i od razu poczuł się lepiej.Nadal bolały go ukąszenia, ale starał się myśleć, że towszystko było halucynacją.Powtarzał sobie w kółko, że to niemożliwe, aby taka kreaturaspacerowała po jego przewodzie pokarmowym.But na wysokim obcasie wystukiwał rytm tuż przed jego nosem.- Niecierpliwie czekam na to, żeby mnie ktoś wysłuchał.Upominam się o swojep r a w o, by zostać wysłuchaną.Podniósł głowę.Góra piersi i spódnic nachylała się nad nim z gniewną miną ikołyszącym się, zwisającym z potężnej szyi symbolem kozła.- Po pierwsze: proszę n i e p r ó b o w a ć tego ponownie.Po drugie, co jest dużoważniejsze: proszę mnie zawsze uważnie s ł u c h a ć, z pasją, z przyjemnością [ Pobierz całość w formacie PDF ]